|
|
Dit moet een van de beroerdste dagen van de zomer zijn: grijs, miezerig en zo nu en dan echte regen.
Prachtige stille avond, strakblauwe lucht. Ik loop een rondje vanaf Noordwijk. Dit is opnieuw het Zuidelijk Westerkwartier. Heel anders dan bij ons, meer het besloten landschap zoals men dat kent van de Friese Wolden.
Vanaf Noordwijk wil ik het Leedaanzeggerspad lopen. Ik heb de route op de GPS ingevoerd, maar blijkbaar is er iets mis gegaan want als ik de GPS aanzet, blijkt er geen route beschikbaar. Dan maar zelf wat bedenken. Ik loop naar Trimunt. Hier zijn in 1943 zomaar zestien bewoners van boerderijen uit de buurt doodgeschoten als vergeldingsmaatregel tegen de April-meistaking. Er is nu een monument. De plek van het monument is een beetje ongelukkig: op de A7 raast het verkeer, maar enkele tientallen meters van het monument verwijderd. En direct achter het monument is een motorcrossterrein, maar daar wordt nu niet gereden. Om het monument staak ook nog een lelijk hek.
De terugweg gaat over de Leidijk, onder andere langs de Jilt Dijksheide. Ik zie negen reeën. Verder: wilgenroosje is hier heel populair, dus de variant zonder het voorvoegsel "harig".
Ik was nog nooit in Woltersum geweest, dus dat is nu recht gezet. Klein dorpje, beetje geisoleerd door het Eemskanaal. Ook heeft een aantal huizen voor het kanaal en de latere verbreding plaats moeten maken.
Daarna langs Wittewierum. Hier stond ooit het beroemde klooster Bloemhof.
Regenbui vanaf even voorbij Ten Post (km 10).
Gisteravond naar de oefenwedstrijd FC Groningen - Volendam geweest, die in Aduard werd gespeeld ter gelegenheid van het 10-jarige bestaan van de VV Aduard 2000. De FC won wel, 2-1, maar ze speelden niet best. Ze krijgen het heel moeilijk dit seizoen.
Vanavond een rondje (achtje eigenlijk) vanaf Boerakker, door de zogenaamde ecologische hoofdstructuur Zuidelijk Westerkwartier. De route gaat langs het dalletje van de Oude Riet. Opgevallen: er bloeit hier heel veel kattenstaart. En weer eens een reetje gezien, langs de Roordaweg. Ook: wonderlijk plekje langs de Beldam met picnic plekje en een informatiepaneel (?) dat je dicht kunt slaan met de naam "leedaanzeggerspad". Dit blijkt een wandeling te zijn vanuit Noordwijk (Gr), dus die zal ik binnenkort eens lopen.
kaartje afstandmeten.nl; natuur
Ida vroeg of ik haar kon ophalen vanaf de Jumbo onder de Euroborg om half tien, en daarom loop ik voor die tijd een rondje vanaf Zuidbroek zodat ik op de terugweg bij de Jumbo langs kan gaan.
Vanaf de A7 kun je net voorbij Zuidbroek aan de linkerkant een rij bomen zien, en die rij bomen hoort bij de Oude Dijksterweg (km 4-6). Die weg volgt zo'n beetje de oudste dijk (rond 1550) van de inpolderingen van de Dollard. Je zou dus kunnen zeggen dat hier het Oost-Groningen begint van de enorme vergezichten.
Onder de klei die de Dollard hier achter heeft gelaten moeten zich overigens nog allerlei sporen van menselijke activiteit bevinden, want voordat de Dollard in de 14e en 15e eeuw enorme stukken land (veen) overspoelde was dit ook al bewoond gebied. Heel wat dorpjes zijn vanwege de overstromingen verdwenen of verplaatst.
kaartje afstandmeten.nl; natuur
De wind is terug naar het noorden gedraaid, en dat betekent vandaag fris maar helder weer met "Hollandse" luchten. Ik loop een rondje vanaf Dokkum en het lijkt erop of ik de hele middag in een folder van de Friese VVV rondloop. Inderdaad prachtige luchten met veel kerkjes (op terpen) en molens aan de horizon. Ik kom onder andere langs de kerkjes van Lichtaard (mooi!), Hegebeintum, Ferwert, en Raard. Maar als je om je heen kijkt zie je soms wel tien kerkjes binnen een paar kilometer om je heen liggen.
Ik ben eigenlijk van plan om tot Hegebeintum te lopen, en dan om te keren. Maar de batterijen van de GPS zijn leeg, en ik loop door naar Ferwert waar winkels zijn. Na Ferwert gaat het ten dele over de oude spoorbedding naar Bije en Farebuorren. Dan een stukje gelijk aan de heenweg tot Lichtaard, en ten slotte zo snel mogelijk terug naar Dokkum.
kaartje afstandmeten.nl; natuur
In de loop van de middag worden er buien verwacht, vanuit het zuidwesten. Ik rij eerst een half uurtje naar het noordoosten om zodoende wat meer tijd te hebben voordat de buien toe zullen slaan. Ik loop vanaf Zijldijk, en vandaar gaat het door de akkers naar Uithuizermeeden en Uithuizen. Het blauwwitte torentje van Uithuizermeeden is vaak aan de horizon te zien, een mooi gezicht in de zon. De kleuren doen zelfs denken aan de oude vissersplaatsjes in Portugal...
Ik kom ook langs twee borgen: eerst de Rensumaborg in Uithuizermeeden, en dan langs de bekendste borg: de Menkemaborg in Uithuizen. In Uithuizen loop ik aan de overkant van het Boterdiep (kanaal loopt door tot in Groningen). De graansilo "Hunsingo" is voorzien van enkele kunstwerken die plekken uit de omgeving verbeelden. Je vindt hier meer foto's. Daaruit blijkt dat er eerder andere schilderijen hingen.
Ter hoogte van Startenhuizen zie ik in het zuidwesten de eerste bui naderen. Het wordt dus tijd om terug naar de auto te lopen, en het tempo gaat ook wat omhoog. Uiteindelijk ben ik royaal voor de bui bij de auto, en onderweg naar huis valt de eerste regen.
kaartje afstandmeten.nl; natuur
Weer thuis, dus ik loop een rondje in de buurt, nadat we eerst met taart hebben gevierd dat Petri vandaag de laatste pillen heeft ingenomen van de chemokuur die bij elkaar zo'n zeven maanden geduurd heeft.
Ik loop naar Niehove, en vandaar via Oldehove naar Saaksum. Vanaf Saaksum gaat het rechttoe rechtaan weer naar huis want dan kan ik de ontknoping van de touretappe naar Tourmalet nog even zien.
Het landschap is natuurlijk heel anders dan in de Algarve, maar dit went al weer snel. Zie ik verschillen met het landschap van twee weken geleden? Ja, de mais is al flink hoog inmiddels.
kaartje afstandmeten.nl; natuur
Laatste dag, en geen auto meer. Het is iets minder warm vanwege de harde noordwesten wind. Deze wind waait de hele week al, vooral 's middags, maar vandaag is de wind er ook al vroeg in de ochtend. Ik durf bij deze gematigde temparatuur daarom nog wel na het ontbijt te gaan lopen. Het gaat in de richting van Portimao, die kant ben ik nog niet op geweest. Het blijkt dat ook hier fraaie kliffen zijn, dus voor de derde dag achtereen wordt dit althans gedeeltelijk een wandeling over de kliffen.
Op het strand zijn wel een aantal mensen die de harde wind
trotseren, maar dan moet je wel met een parasol of windscherm je
tegen het zandstralen beschermen. Als wat verder naar het oosten
de kliffen beginnen is er ook wat meer natuurlijke bescherming
tegen de wind. De zee is tussen die rotsen en kliffen volgens
mij veel leuker dan het grote brede strand bij Alvor (maar Ida
en Kris vinden van niet).
Nog wat verder is een zeer spannend uitziend paadje naar beneden naar een klein strandje tussen hoge rotsen. Ik loop (klim) het pad af naar beneden. Het blijkt dat dit strandje alleen gebruikt wordt door enkele meeuwen en enkele blote mannen. Ik maak alleen een foto van de meeuwen. Vandaar ben ik al snel bij het enorme strand van Praia da Rocha dat zich helemaal uitstrekt tot aan de monding van de Rio Arade. Het laatste stuk loop ik over een plankenpad over het strand en dan uiteindelijk naar de pier die de monding van de Rio Arade aangeeft. De weg terug ga ik iets noordelijker langs een brede boulevard met honderden palmen en tientallen enorme hotels en appartementencomplexen.
Ook vandaag nog de auto, maar voor de laatste keer. Ik loop nu wandeling nummer 10 uit het boekje, vanaf het dorpje Benagil en dan opnieuw over de kliffen. Deze wandeling blijkt nog mooier dan die van gisteren. Vooral het stukje rond het Praia da Marinha is heel fotogeniek. Het stuk dat ik loop is blijkbaar onderdeel van een spiksplinternieuwe wandelroute die hier is aangelegd, met niet alleen richtingbordjes (geel-rode regionale lange-afstandwandeling), maar er zijn ook heel veel nieuwe hekken die je van de gevaarlijkste punten van de klif vandaan houden. De mooiste uitzichtpunten zijn gemarkeerd als "Miradouro", in het Engels "Beauty Spot". De kliffen bieden spectaculair uitzicht over de grillig gevormde rotsformaties en de mooie strandjes daar tussenin. Bij kleine inhammetjes loopt het pad wat landinwaarts en loop je door flink begroeide dalletjes. Er groeien enorme hoeveelheden bloeiende tijm, bijvoorbeeld. En ook dit feit wordt netjes met een bordje duidelijk gemaakt.
Het mooist is het gedeelte rond het strand van Praia da Marinha, en omdat hier ook een parkeerterreintje bij is, neem ik de rest 's middags naar dit plekje mee terug om op een wat andere, mooiere, plek van de zee te genieten.
kaartje afstandmeten.nl; natuur
Vandaag loop ik pas na het ontbijt, en wel route nummer 1, van Luz naar Lagos. Omdat ik een rondje wil lopen, pas ik het wat aan. Ik loop van Lagos naar Luz (en terug) en begin pas bij het parkeerterrein bij de Ponta de Piedade, en keer om voordat het pad afdaalt naar het strand van Luz (dus tot de obelisk, voor wie de weg ter plaatse kent). Deze wandeling loopt helemaal over de kliffen en dat is heel spectaculair. Het beginpunt is al gelijk heel mooi (en ook heel druk), maar zoals gewoonlijk ben je na vijf minuten lopen van de drukte af.
Omdat ik vandaag dus pas later op de dag loop, is de hitte in volle hevigheid aanwezig. Ik zal 's avonds flink verbrand zijn, bijvoorbeeld in de nek, terwijl ik toch al heel wat zon heb gehad dit jaar. Op de terugweg loop ik in principe dezelfde route maar op sommige plekken lopen er meerdere paden over de kliffen en zodoende kom ik op de terugweg iets tegen dat ik op de heenweg gemist had: een gecrasht vliegtuigje. Blijkbaar een enigszins mislukte noodlanding boven op de klif (de sporen van de wielen zijn nog te zien). De omgeving van het vliegtuigje is met plastic tape enigszins afgezet maar de harde wind heeft dat al deels ongedaan gemaakt.
kaartje afstandmeten.nl; natuur
Sinds gisteren hebben we een auto ter beschikking, en daarom kan ik vanaf vandaag wandelingen proberen uit het boekje: "Algarve, car tours and walks" van Brian en Eileen Anderson. Vandaag wandeling nummer 7: Monchique - Picota circuit. Vanuit het stadje Monchique loopt de route in een rondje waarbij een van de hoogste toppen in de omtrek, de Picota, wordt beklommen. Ik ga 's ochtends weg, en het duurt even voor ik er ben, want al is het minder dan 30 kilometer, het schiet allemaal niet op in dit heuvelgebied.
De wandeling zelf is mooi, al is de route soms lastig te vinden omdat sommige paden erg overgroeid zijn met struikgewas (vooral bramen) en ik zit al snel onder de schrammen. Interessant zijn de kurkeiken in de buurt van Monchique, en de stapels schors waarvan kurk gemaakt gaat worden. De heuvels zijn hier behoorlijk begroeid, onder andere ook met eucalyptusbomen. De granieten top van de Picota laat niet veel plantengroei toe, zodat er een mooi uitzicht is naar alle kanten. De terugweg gaat makkelijker en vlugger dan de heenweg maar toch stuur ik een berichtje naar de (slapende) achterblijvers dat het wat later wordt. Dat blijkt nog erger te worden want op de terugweg is de doorgaande weg afgesloten door een omgevallen (?) eucalyptusboom zodat ik nog een eind om moet rijden.
kaartje afstandmeten.nl; natuur
Ik loop opnieuw 's ochtends langs de Rio Alvor, maar deze keer volg ik het spoor het binnenland in. Na enige tijd kan ik over een stuw een rivierarm oversteken en kom dan op een dijkje langs dezelfde rivierarm te lopen. Het dijkje is volop begroeid met prikkende struiken. In de rivier is volop leven: ik hoor van alles en zo nu en dan springen er vissen (?) omhoog. Aan de andere kant van het dijkje is een soortement kwelder waar ook veel vogels zitten. Dit gebied is een belangrijk rustgebied voor trekvogels. Verder zouden er ook otters en schildpadden moeten zitten, maar die zie ik niet.
Als het dijkje niet meer nodig is omdat we bij een heuvel komen, volg ik een karrespoor en kom uiteindelijk bij een spoorlijn en de bewoonde wereld van het dorpje Figueira terecht. Vandaar gaat het over de doorgaande weg terug naar Alvor. Eerst over de N125 en dan over de doorgaande weg van de N125 naar Alvor. Dit is een uur langs een enorme hoeveelheid auto's lopen. Geen pretje en gevaarlijk bovendien. Beslist niet aan te raden...
kaartje afstandmeten.nl; natuur
We zitten een weekje in Portugal (Algarve) met zijn vieren (Rik is thuis). Uitvalbasis is het vissersdorpje Alvor, dat grenst aan de Rio Alvor: een estuarium dat inmiddels een beschermde status als natuurgebied heeft. Daarnaast is er een enorm zandstrand (en dus ook veel toeristen).
De eerste ochtend loop ik naar de monding van de Rio Alvor, die met twee pieren van rotsblokken is vastgelegd, met daarop een groene en een rode vuurtoren. De wandeling voert door de lage duinen en ik loop dus veel door zand. Vervolgens ten dele via het strand terug, maar dat loopt zo lastig dat ik toch weer het duinpad volg.
kaartje afstandmeten.nl; natuur
Ik loop 's avonds een rondje vanaf Schouwerzijl. Het is nog wel warm, maar niet meer zo erg als de laatste dagen. Ik las dat er vanaf Klein Maarslag een weggetje naar Abelstok was, terwijl ik dacht dat de weg naar Klein Maarslag doodliep. Dus dat moest ik toch eens uitproberen. Klein Maarslag is een voormalig dorpje waar alleen een kerkhofje van over is. Groot Maarslag is een mooie grote radiale wierde met een zogenaamde ossengang (pad om de wierde heen). Van Groot Maarslag loopt een pad naar het kerkhof van Klein Maarslag. Dit pad wordt het Lijkenlaantje genoemd.
Bij Warfhuizen bekijk ik eindelijk eens de luchtwachttoren van dichtbij. Dit is een overblijfsel uit de koude oorlog. Deze torens werden gebruikt om vijandelijke vliegtuigen te spotten. Ooit stonden er in Nederland zo'n 350 van dergelijke "architectonische draken". De foto is genomen door onder in de toren recht naar boven te kijken. De toren lijkt niet te worden onderhouden, en het is er een vieze troep (lees meer).
kaartje afstandmeten.nl; natuur
Na veel onweersbuien, zaterdagavond en zondagnacht, wordt ook voor vandaag veel onweer verwacht. Ik probeer toch maar een leuk tochtje te maken op mijn eerste vakantiedag. Ik vertrek vanaf Meppel en wil een flink stuk door het dalletje van de Reest lopen. De Reest is het riviertje dat kilometers lang de grens tussen Drente en Overijssel bepaalt. Er is ook veel natuurgebied.
Vanaf Meppel is het even zoeken om alle kanalen, spoorlijnen en snelwegen te kruisen, maar al snel zit ik in het Reestdal op een mooie kronkelende weg met veel bomen die van de ene -horst naar de andere -horst loopt. Hier en daar liggen nog afgewaaide takken en een enkele omgewaaide berk. Dit is het land van de ooievaars. Ik heb er al een stel gezien voordat ik bij de Havixhorst langs de Lokkerij kom: een van de eerste en een van de succesvolste ooievaarstations in ons land. Daar zitten heel wat paartjes, maar ook verder tijdens de route zie ik steeds opnieuw ooievaars.
Bij De Wijk, even na km 9, volgt de eerste donderklap. Er vallen een paar druppels en ik wacht even af in een bushokje. Het lijkt niet door te zetten dus ik loop toch maar door. Geen goed besluit want al snel gaat het toch regenen. Het gaat steeds harder regenen en er komt ook weer onweer bij, en ter hoogte van km 13 besluit ik toch maar te schuilen onder wat lage boompjes. Ik ben dan eigenlijk al doorweekt, en de "schuilplaats" helpt niet erg tegen de nattigheid - wel tegen de bliksem denk ik. Als het zo'n beetje droog wordt sla ik bij km 14 linksaf en ga over een drassig pad dwars door het dalletje van de Reest. Hier liggen nog grote hagelstenen (groter dan knikkers) in het gras.
Omdat ik zo nat ben besluit ik om toch maar wat directer richting Hoogeveen te lopen. Eerst langs Bloemberg en dan linksaf naar het dorpje Fort. Als ik in deze richting loop wordt het achter me opnieuw heel donker. In het dorpje besluit ik de bui af te wachten. Het wordt opnieuw een enorme onweersbui, en mijn schuilplekje is het dakje (30 cm) van een informatiebord. Dus dat helpt niet veel. Ik waan me wel veilig voor bliksem.
Als de regen eindelijk op lijkt te houden loop ik verder over de Drogterweg. Een automobilist biedt me ongevraagd een lift aan, maar ik hoop dat het ergste nu achter de rug is. Dat blijkt niet zo te zijn. Het wordt niet droog, maar het gaat juist weer wat harder regenen. Als ik ten zuiden van Zuidwolde door de Esbosjes loop, komt het opnieuw met bakken uit de lucht. Er zit ook onweer bij, maar ik waag het erop om maar door te lopen. Het blijft regenen, ook als ik in Zuidwolde wat te drinken koop. In Zuidwolde staat de weg op een paar plaatsen volledig onder water.
Uiteindelijk wordt het pas droog wanneer ik de buitenwijken van Hoogeveen bereik (km 28). Ik vermoed dat ik allerlei moois vanwege de regen niet of nauwelijks gezien heb (mooi sluisje bij Ten Arlo, grote sluis met veel hoogteverschil bij Hoogeveen, ...). Dus ik beloof mezelf om in dit gebied binnenkort nog eens terug te komen. Weinig foto's vanwege de vochtige onheldere lucht ('s ochtends) en de regen ('s middags).
Nog steeds zeer warm. Het is familieweekend in Boven Leeuwen, en ook als ik 's ochtends even na zevenen vertrek is het al snel weer veel te warm. En ook heel heiig, want voor de foto's lastig is. Ik loop deze keer naar de Maasdijk. Dat is een mooi stukje, langs Blauwesluis en Appeltern. Voorbij stoomgemaal De Tuut ga ik linksaf en kom dan in een georganiseerde wandeltocht terecht. Blijkbaar een 30km tocht vanuit Wychen. Ik heb dus wat richtpunten totdat ik enkele kilometers verder linksaf sla naar Horssen. Ter hoogte van kilometer 17 wordt er flink gesproeid en ik laat me even lekker natsproeien om ten slotte het laatste stuk rechttoe rechtaan naar Boven Leeuwen terug te lopen, want het is allemaal wat verder dan gedacht.
Zeer warm. Opgevreten door de dazen bij het Gasterense Diep rond kilometer 6...
Gisteren niet gelopen om Nederland de halve finale van Uruguay te zien winnen. Vandaag een kort rondje om op tijd terug te zijn voor de wedstrijd van Spanje. Zoals voorspeld (pool met collega's) wint Spanje inderdaad, maar ik had een spektakelstuk verwacht. Dat werd het niet, tot het doelpunt van Puyol was er niets aan.
Gek weer wel vanavond. Heel warm, met steeds meer bewolking. Op de terugweg vallen er ook een paar dikke warme regendruppels.
En alweer een prachtige avond, die ik vul met een rondje door het dalletje van het Lieversche Diep, langs de Steenberger Loop, en door Mensinge. Ik loop eerst over een zandpad met de naam "Achter Het Bos". Dit weggetje had ik eerder nog niet genomen omdat, komende vanuit de tegenovergestelde richting, dit weggetje als doodlopende weg staat aangegeven. Dat zie je wel meer, dat een zandweg als doodlopend wordt beschouwd door de verkeersbordenplaatsers.
Daarna over de Zwarteweg en via een fietspadje over een bruggetje over het Lieversche Diep. De natuur is hier adembenemend mooi. Ik volg het Diepje totdat er een beekje vanuit het westen in de Lieversche Diep stroomt (of heet die hier al Peizerdiep?). Dit beekje is de Steenberger Loop. Alles is hier even mooi begroeid. Zeer veel bloemen.
Dan kom ik in de bebouwing van Roden, bij het landgoed Mensinge. Veel mooie oude loofbomen (vooral eiken). Op de schoorsteen van de Havezate zit een ooievaar. Na een rondje om de Havezate Mensinge keer ik over een breed pad opnieuw terug naar het Lieversche Diep. Hier zit ik ineens tussen tientallen felblauwe libellen. Na bestudering van www.soortenbank.nl denk ik dat het bosbeekjuffers zijn, al zouden die enigszins zeldzaam zijn. Zie foto, als iemand het beter weet houd ik me aanbevolen. Update: ik denk nu dat het weidebeekjuffers zijn.
kaartje afstandmeten.nl; natuur
Na de regen van gistermiddag en gisteravond is de lucht 's ochtends weer strakblauw. In de zon is het om acht uur al warm. Ik loop vroeg vanwege de verjaardag van Kris. Op de Spanjaardsdijk komt Jim me achterop. Hij slaat linksaf en ik verwacht hem langs het kanaal tegemoet te komen, zodat ik de camera op tijd klaar heb.
Opnieuw heel warm. Ik loop op Petri's verjaardag een rondje langs het Anloöer Diepje. De onverharde wegen zijn heel warm en stoffig. De stukjes waar het de rest van het jaar moerassig is zijn nu droog. Ik ben dan ook een aangename verrassing voor de steekvliegen en muggen die hier nog zitten. De rest van de natuur is hier heel mooi. Heel veel grassen, kruiden en bloemen. Ook zie ik weer eens een ree.
Vanwege de warmte (en de verjaardag) wordt het maar een klein rondje. Dat komt goed uit, want als ik terug naar huis rij zit ik binnen de kortste keren in de eerste onweersbui...
kaartje afstandmeten.nl; natuur
Zeer warme dag met temparaturen royaal boven 30 graden. 's Middags wordt de hitte nog opgevoerd door de kwartfinale tegen Brazilië. Na een uur ergeren wordt het toch nog erg leuk. Enorme drukte op het pleintje achter de Uurwerkersgang waar we de wedstrijd kijken met V. en K. Ik heb de voetbalpool van Erik alweer helemaal goed!
| Reacties: G.J.M.van.Noord@rug.nl Andere afleveringen van de looblog |
Copyright: de teksten van de looblog zijn "public domain".
