| Gertjan's Looblog | Februari 2017 |
|
| Gertjan's Looblog | Februari 2017 |
|
Miezerig en grijs. Ik ga eerst even kijken bij Ezumakeeg. Het water staat heel hoog. De eerste grutto's zijn er weer. Het schijnt dat dit IJslandse exemplaren zijn die nog onderweg terug zijn naar IJsland. Ook de veldleeuweriken laten zich al weer horen.
Samen 's middags een kort rondje door de Onlanden. Het is nu wel droog, maar er staat een koude wind. Ook hier staat het water hoog. Er is niet zo veel te zien. Als we bijna rond zijn hoor ik een raar geluid: een groep ganzen komt chaotisch op ons afgevlogen. Maar dat geluid? Zijn het wel ganzen? Nee, kraanvogels! Maarliefst 31 stuks. Het is net of ze het niet eens zijn over de te volgen route. Ze komen uit noordoostelijke richting (die kant moeten ze juist op) en maken een bocht en verdwijnen weer in zuidoostelijke richting.
route Ezumakeeg; route Onlanderij; natuur
Twee redenen om helemaal naar Limburg te rijden: daar zou het vandaag droog moeten blijven (klopt) en 's middags wil Petri opgehaald worden in Berlicum. Ik kies voor De Hamert, onderdeel van de Maasduinen. Eerder was ik hier op 5 oktober 2013. Het begin van de route is hetzelfde: langs het merkwaardigste kanaal van Nederland: een aangelegde snelstromende beek. Prachtig. In de bomen van het omringende bos is het een kakafonie van vogelgeluiden, zo vroeg in de ochtend. Kleine bonte specht valt nog het meeste op.
Dan gaat de route verder over het grote heideveld. Al snel zie ik een klapekster, vrij dichtbij op de top van een kleine berk. Dit is een prachtig gebied: heide met duidelijk relief van de Maasduinen. Op de kop van een hoge duin staan twee vogelaars te kijken. Als ik langs kom zien ze blijkbaar net een rode wouw (die zijn al aan de trek begonnen). Ik zie helaas niets. Ook de kraanvogels laten zich vandaag niet (aan mij) zien.
Verderop kom ik bij het Nieuwe Heerenven. Blijkbaar recent weer aan de natuur teruggegeven landbouwgrond. Dit is een gek stukje. De weg loopt hier hoog over een duin, maar rechts ligt een duidelijke laagte. Is hier grind of zand gewonnen vroeger? Verderop is er blijkbaar nog recenter nog meer natuur bijgekomen. In de nieuwe plas tussen het Nieuwe Heerenven en het Oude Heerenven zwemt een paartje brilduikers.
Dan terug door De Hamert en dan langs het Westmeerven. Hier is een aardige vogelkijkhut bij het ven. In het ven zwemmen brilduikers. Als ik de hut voorbij ben vliegt een jonge havik voorbij (blijkt 's avonds). De route loopt verder naar een prachtig hoog duin (Dikkenberg, km 16) waarvandaan je een groots uitzicht hebt over de Heerenvennen. Dit laaggelegen gebied is een oude arm van de Maas. Het gebied wordt wel door kraanvogels gebruikt om tijdens de trek te rusten.
Nu volgt een tamelijk saai stuk door het bos naar Wellerlooi (er is wel te zien dat het carnaval is, maar het lijkt hier nog niet echt begonnen), en dan oversteken naar de oever van de Maas. De route loopt hier een stukje langs de Maas. Dat is 's zomers vast interessanter dan nu. Bovendien loop ik hier onbeschut tegen de koude westenwind. Daarom kies ik bij km 22 voor een alternatieve route opnieuw door de heidevelden van De Hamert. Op dezelfde plek waar ik vanochtend de rode wouw miste vliegt nu een blauwe kiek. Voor ik de auto weer in stap kijk ik nog even bij de Maas. Aan de overkant zwemmen zes grote zaagbekken.
's Middags wordt het droog en dan lopen we samen een rondje bij Eastermar. Het eerste deel hebben we al vaker verkend (12 juli 2008 en 23 september 2012). Bij de uitkijkheuvel over De Leien groeit nog steeds volop kleine kaardebol - heel bijzonder want dat is een soort die je eerder in Limburg zou verwachten. Hoe die hier gekomen is is onduidelijk, maar hij houdt dapper stand.
Langs de Seadwei - een mooie laan met grote bomen - is een hele rij bomen voorzien van nestkastjes. Op elk nestkastje staat een woord en de woorden samen vormen de zin "Hebban olla vogala nestas hagunnan hinase hic enda thu". Deze zin wordt wel de oudste geschreven zin van het Nederlands genoemd, al schijnt dat helemaal niet te kloppen. Als we bijna terug bij Eastermar zijn lopen we even naar het strandje aan het Burgumer Mar. Daar flitst een paar keer een ijsvogel voorbij. Bij de mooi gelegen ijsbaan van Eastermar fotografeer ik een eend die ik eerst niet herken. Het blijkt een Chileense smient - een exoot.
Dan lopen we nog even een rondje door het gebied ten zuidoosten van Eastermar. Dat is een verrassing. Nieuwe natte natuur (zo te zien ook wateropvang) langs De Leien, met een mooi wandelpad eromheen. Er zitten duizenden ganzen die zo nu en dan met z'n allen tegelijk opvliegen met een geluid dat in eerste instantie doet denken aan een trein die over een brug dendert.
Opnieuw een hele dag in de mist gelopen - op het laatste kwartiertje na. Ik wil de hele winter al eens naar de Zuidpier bij IJmuiden. Dat is de pier bij de ingang van het Noordzeekanaal. Deze pier steekt twee kilometer de Noordzee in, en daarom wordt er altijd veel gezien. Zeevogels, maar ook wel zeezoogdieren. Als het te hard waait wordt de pier afgesloten, maar er is ergens een website waar je kunt zien of dat het geval is.
Bij dichte mist, zoals vandaag om half negen, mag je de pier gerust op, maar zien doe je niet veel. Er zijn wel heel veel vissers. Wel dobbert er een ijseend zo dicht bij de pier dat ik die kan fotograferen. Tussen de stenen fourageert een grote groep paarse strandlopers. Op de terugweg dobbert de ijseend nog steeds op dezelfde plek. Dan heb ik net uitgebreid een grijze zeehond gefotografeerd die op een van de vele blokken steen van de pier geklommen was. Bij goed licht waren dit prachtige foto's geworden.
Gelukkig heb ik nog een doel vandaag: ik wil foto's maken van de rozetten van bokkenorchis. Dat is een grote orchideesoort die ik in Nederland nog niet heb gezien. De rozetten zijn er 's winters al. De plek waar deze soort groeit wordt geheim gehouden, maar na enig speurwerk op het Internet denk ik toch te weten waar ik moet zijn. Dat blijkt precies te kloppen. Er groeien daar dicht bij elkaar minstens vijfentwintig rozetten. We houden hier dus ook maar geheim op welke plek dat is.
De route komt ook langs een vogelkijkhut bij het Duinmeer. Heel in de verte zwemmen een paar brilduikers. Dan gaat de route via het strand terug naar IJmuiden. De hoop is dat de mist wat minder is geworden eer ik opnieuw bij de Zuidpier ben zodat ik daar nog een poging kan doen om wat bijzonders te zien. Het zicht is inderdaad een heel klein beetje beter als ik voor de tweede keer de pier op loop. Maar als ik wat verder ga verdikt de mist zich weer. Ik loop toch maar weer verder naar het einde van de pier bij een kleine vuurtoren.
Dan gebeurt er een klein wondertje. Eensklaps waait de mist omhoog en is het zicht plotseling veel beter. Je kunt ineens zien dat op het strand van IJmuiden waar ik een kwartiertje geleden nog liep nu de zon schijnt. Even verderop maak ik een praatje - iemand vraagt of de ijseend nog gezien is. Vanochtend dus wel, twee keer, kan ik vertellen. Even later zie ik hem voor de derde keer. Verderop vliegt een groepje van vijf sneeuwgorzen rond. Als ze even gaan zitten op de pier kan ik wat foto's maken. In de jachthaven zwemmen dodaarsjes rond.
Naar de ringsnaveleend in Appingedam. Koud maar zeer zonnig. De eend laat zich van heel dichtbij heel goed zien.
Ik rijd eerst naar Paesens maar het is veel te koud voor de kwelders: net onder nul en een snijdende oostenwind. Ik rijd dan maar naar het Aekingerzand waar hier en daar nog wat beschutting te vinden is. Een heel klein beetje sneeuw ligt er op sommige plekken. In het zuiden is blijkbaar een echt sneeuwdek gevallen.
Frank heeft me uitgenodigd om vogels te kijken in het dal van de Dijle, ten zuiden van Leuven. Ik ben hier wel eens eerder geweest (6 februari 2014) maar we komen ook op een paar nieuwe plekken. De eerste stop is een natuurgebiedje bij Sint-Agatha-Rode. Voormalige visvijvers zijn hier weer teruggegeven aan de natuur. Er zijn twee mooie kijkhutten gemaakt. Het zicht is slecht want het sneeuwt lichtjes. Toch kunnen we een aantal eendensoorten ontwaren. We volgen ook een stukje de Dijle. Veel sporen van bevers.
De tweede stop is bij de Doode Bemde. Ook hier veel sporen van bevers. Dit is een heel mooi gebied. We zien een paar flinke groepen sijzen. Even later ook heel duidelijk een kleine bonte specht die voor ons heel mooi poseert. Vanuit de kijkhut aan de Langerodevijver is niet veel te zien. We lopen terug via een voormalige spoordijk die een mooi uitzicht biedt over stukken moeras. Het loont de moeite om hier in het voorjaar nog eens terug te gaan.
Na de lunch bij Frank in Leuven loop ik via enige omwegen door Leuven terug naar hotel en station. Langs een van de armen van de Dijle in Leuven zie ik twee keer een grote gele kwikstaart. Op een oude muur op de Keizersberg groeit aardbeiganzerik.
route Sint-Agatha-Rode; route Doode Bemde; route Leuven; natuur
Het was weer leuk.
Ik ben gisteren in Leuven aangekomen. Vanmiddag vieren onze Leuvense collega's het 25-jarig bestaan van hun onderzoeksgroep, en morgen is het weer CLIN. 's Ochtends loop ik naar een heuvelachtig gebied ten zuiden van Leuven waar ook een klein akkerreservaat is (Natuurreservaat Delle, Leefdaal). Er zijn veel geelgorzen te zien en onder andere ook een blauwe kiek. Het zicht is wel erg slecht vanwege mist.
's Middags heb ik een praatje in het programma van CCL25. Dan volgt de wandeling naar receptie, vanwaar ook nog een stadswandeling met gids is georganiseerd die ons vervolgens afzet bij de Faculty Club voor het diner.
route 's ochtends; route 's middags; natuur
Koud en saai.
Weer thuis.
|
Copyright: de teksten van de looblog zijn "public domain".