| Gertjan's Looblog | Augustus 2017 |
|
| Gertjan's Looblog | Augustus 2017 |
|
Plotseling toch nog een mooie avond na een paar dagen met veel regen. Vooral de oude meander van het Reitdiep bij Hekkum is weer prachtig. Tientallen goudplevieren en ook een paar watersnippen. Veel torenvalken en zo nu en dan een bruine kiekendief. De meander zelf staat nu vol met honderden boeiende zwanenbloemen. Bij het bruggetje over het Reitdiep bloeit veel oranje springzaad langs de oever tussen het riet.
's Ochtends loop ik een kort rondje bij de vogelkijkhut van Waal en Burg. Prachtig stukje heel laag gelegen polder --- maar spectaculairder in het voorjaar als de grutto's er zijn en de orchideeën bloeien.
Als we hebben opgeruimd en het appartement hebben verlaten gaan de dames weer fietsen en ik loop een mooi stuk door de duinen bij Den Hoorn. Het is al weer prachtig weer. Bij een vennetje in het Pompevlak raak ik aan de praat met iemand die hier jaren als boswachter heeft gewerkt en mij vervolgens een soortement privé rondleiding geeft. Hij laat me onder andere wintergroen zien en wondklaver en nog het een en ander. Zelf is hij vooral geïnteresseerd in libellen die er momenteel hier maar heel weinig zijn.
route Waal en Burg; route Pompevlak; natuur
Al voor het ontbijt nog een poging om de blonde ruiter te zien. Nee. Alleen een paar ruzieënde Oost-europeanen (?). Het is wel schitterend helder weer. Boven de laaggelegen polders hangt een flinterdun scherp afgescheiden laagje mist.
Na het ontbijt rijden we naar de veerhaven waar Ida straks aankomt. Op de dijk groeit onder andere heel veel zeevenkel en strandbiet.
Ida en Petri gaan fietsen en dan neem ik de tijd om een mooi rondje te lopen vanaf het parkeerterrein bij Paal 28. Het gaat eerst door de Sluftervallei in zuidelijke richting. Veel vogelaars, inclusief een heuse excursie. De excursieleiders menen dat mijn onduidelijke foto van een klein bruin vogeltje een tuinfluiter is -- maar inmiddels blijkt het een grasmus te zijn. Als ik bij het eindpunt van het pad door de Sluftervallei ben is er de keus om via het strand terug te lopen of via dezelfde weg terug. Ik doe het laatste -- het is een prachtig stuk dus dat is geen straf.
Daarna gaat de route verder in noordelijke richting. Bij een drooggevallen ven vind ik opnieuw slanke gentiaan: een nieuwe vindplaats voor mij (de vindplaatsen van deze soorten worden niet openbaar gemaakt). Via de duinen kom ik uiteindelijk bij de "Volharding", vlakbij de vuurtoren. Via Kaap Noord en dan langs de Waddendijk tot aan De Cocksdorp. En dan via een saaier gedeelte terug naar de auto.
Nog een poging bij de Zandkes, maar dat is geen doen als je tegen de zon in moet turen. Daarna met Ida en Petri nog maar eens naar de strandtent van gisteren. Zo mooi als gisteren wordt de zonsondergang vandaag niet.
route Zandkes; route Veerhaven; route Paal 28; route Zandkes; route De Koog; natuur
Voordat we samen op pad gaan probeer ik bij een klein buitendijks gebied, Zandkes, de blonde ruiter te spotten. Dat lukt niet. Daarna rijden we samen naar de Slufter waar we een heel mooi rondje lopen. Eerst door de Slufter zelf, waar het water tamelijk hoog staat. We moeten eerst weer terug om naar het strand te kunnen lopen, nadat we van ver de grote groep lepelaars hebben bewonderd, en een groepje rosse grutto's. Bij het strand horen we de visdieven en soms vliegen er ook grote sterns over. Vervolgens stukje over het strand en dan verderop het natuurgebied De Muy in. Dit is pas weer een dag of tien open voor het publiek. Het is er heel stil. Pas bij het pad dat langs km 8 en 9 voert zien we weer wat meer mensen. Hier en daar groeit verfbrem. Ook zien we een paar pollen goudknopje. Na afloop drinken we koffie bij het terras bij de Sluftertrap.
Later op de middag willen we misschien even zwemmen. Ik kies voor de vuurtoren maar de plannen gaan niet door want het begint een beetje te regenen en bovendien mag je daar vanwege gevaarlijke stroming helemaal niet zwemmen. Ik loop nog wel een klein rondje over het strand om de vuurtoren heen. Maar de regendruppels blijven zo nu en dan vallen. We gaan dan maar weer terug.
Nog wat later op de dag lopen we naar het strand ter hoogte van ons appartement in De Koog. Plotseling klaart het weer op. We zitten op een mooi terras van Strandpavilioen Paal 19 1/2. Lekker eten en ondertussen een weergaloze zonsondergang. Een tafel verder wordt door een aantal vrienden/vriendinnen vol spanning gewacht of het huwelijksaanzoek, verderop op het strand, goed afloopt. Ja hoor. Dat wordt gevierd met "in ieder geval een heel goede fles bubbels".
route Zandkes; route Slufter; route Vuurtoren; route De Koog; natuur
Nog een paar daagjes Texel. En het is mooi weer! Als we rond het middaguur van de boot komen lopen we eerst een rondje bij de Horsmeertjes. Het is immers nog te vroeg om in te checken en we zijn hier nu toch vlakbij. Het stuk tussen kilometer 1 en 3 is mooi: natte duinvallei waar veel te zien is. Vervolgens komen we op een heel groot strand dat vooral leeg is, op een enkele nudist, wat groepjes meeuwen en een paar sterns na. We lopen dwars door de grote zandvlakte weer terug naar de doorgang naar de Horsmeertjes en vandaar naar de Mokbaai waar de auto staat. In de Mokbaai zitten heel veel goudplevieren en wulpen.
Nadat we ons in het appartement hebben geïnstalleerd lopen we naar het strand. We lopen nog een stukje langs het strand in noordelijke richting tot Paal 21. Vandaar loop ik zelf nog wat verder om verderop in De Muy even te kijken of de slanke gentiaan weer bloeit. Jawel. Heel klein maar mooi plantje Er staan er heel wat. Daarna eten bij strandtent ter hoogte van Paal 21.
route Horsmeertjes; route De Koog; natuur
route Tolhek; route Allardsoog; natuur
route Ezumakeeg; route Lauwersoog; natuur
Voor we samen naar Smeerling rijden voor een aardig rondje door het dal van de Ruiten Aa neem ik eerst nog even een kijkje in Noordhorn. De zwarte ooievaar zit er nog steeds, maar mijn hoop om betere foto's te maken is ijdel: hij zit vrij ver van het fietspad, en bovendien beweegt hij niet. Er zitten hier heel veel bruine kiekendieven die zich wel heel mooi laten fotograferen. Zo te zien vooral veel jonkies. Het lijkt ook wel of ze aan het oefenen zijn: laag over het veld vliegen en zich dan in het gras laten vallen en even uitrusten.
Ik rijd in de stromende regen naar het Dwingelderveld. Ik doe rustig aan. Alvast tanken, kopje koffie. Als ik het parkeerterrein oprijd bij Spier is het ongeveer droog. Even later volgt de eerste opklaring en het wordt steeds mooier. 's Middags gaat het wel hard waaien maar het blijft droog totdat ik rond drie uur weer in de auto stap. Enkele minuten later giet het. Niets mis met de planning vandaag, dus.
Bij de vennetjes zie ik 's ochtends meerdere groenpootruiters. Natuurlijk ook dodaarsjes. Verder steeds veel jonge roodborsttapuiten en gele kwikken. Langs de zandpaden groeit veel grondster en bosdroogbloem. In de natte stukken heide bloeien veel klokjesgentianen. De struikhei bloeit, en als de zon erdoor komt is dat een fantastisch gezicht. Ondanks de regen van de laatste weken staat het water in de vennen nog steeds laag. Voor de waterlobelia zo te zien geen probleem.
Voordat we naar Utrecht rijden voor de bruiloft van P. en D. loop ik nog even een rondje door de Onlanden. Zoals altijd zijn er veel bruine kieken, maar verder is het erg rustig.
Gisteravond zijn we naar de toneelvoorstelling Koning van het Grasland geweest, door Toneelgroep Jan Vos. In Ellerhuizen. Erg mooi!
Maar vanavond is het erg slecht weer. Toch nog leuk: zilverplevieren, rosse grutto's en Engels lepelblad.
Zo maar een zwarte ooievaar op het pas gemaaide weiland tussen Noordhorn en de Spanjaardsdijk. Ik schrik er een beetje van. Gauw foto maken! Maar hij geeft me alle tijd.
route Noordhorn; route Jaap Deensgat; natuur
Nog een mooie dag, en omdat die deze zomer schaars zijn heb ik nog een vrije dag opgenomen. Ik loop een mooi rondje door de ruige natuur van de Duursche Waarden en Fortmond, bij Wijhe.
Langs beide kanten van de Barloseweg groeien het groot springzaad en het oranje springzaad uitbundig - door elkaar heen.
Met Petri. Die moet nog een laatste kunstwerk bekijken van de kunstroute die deze zomer de Kerstvloed van 1717 herdenkt. Het gaat om het kunstwerk van Jette Mellgren en Jan Johansen bij de Klutenplas waar we vanaf Noordpolderzijl naar toe lopen. Het is heerlijk helder zonnig weer. Aan de horizon zijn Borkum, Rottumeroog en Rottumerplaat heel goed te zien. Op de kwelder steken de paarden mooi af tegen de zilveren gloed van zeealsem. Bij de Klutenplas zitten natuurlijk weer veel vogels. Helemaal achterin het gebiedje zit een kleine zilverreiger.
Weersverwachting is beroerd, en als ik 's ochtends de regen hoor is de motivatie om vroeg op te staan niet hoog. Maar je moet altijd gaan, want het valt bijna altijd mee. Vandaag ook. 's Ochtends is het wel erg grijs en miezerig maar ik word niet echt nat. 's Middags word ik wel een paar keer nat, maar dan komt tussen de buien door ook de zon een paar keer heerlijk te voorschijn.
Ik loop eerst een kort rondje door een natuurgebiedje van Natuurmonumenten: de Empesche en Tondensche Heide (tussen de IJssel en de Veluwe in, ter hoogte van Zutphen). Het gebied is blijkbaar een paar jaar geleden flink op de schop gegaan. Er loopt een aardig pad dwars door het gebied. Grotendeels graspaden wat vanochtend wel een natte onderneming is. Mijn doel is vanochtend wijdbloeiende rus die hier direct naast een houten vlonder op recent geplagde grond groeit.
Na dit rondje rijd ik naar Hoenderloo voor een wat langer rondje door het nationale park. Het rondje is een variant van een route uit de Crossbill Guide van de Veluwe en gaat grotendeels door het Deelensche Veld. De gids meldt: "Dit is een route voor de echte liefhebber en avonturier. En een die een goede conditie vereist, want het is met stip de ruigste tocht in dit boek. Het traject is lang, het terrein is op plekken lastig te bewandelen en er zijn natte laagtes waar je doorheen zult moeten waden. Op lange stukken van het traject is er geen beschutting. Zon, wind of regen - je krijgt de volle laag."
Van de zon en de wind heb ik geen last gehad. En de waterstand was vandaag laag, zodat ik niet door het water heb moeten waden. Het gedeelte km 4 - 5 is een nieuw pad. Zo te zien wordt het nog nauwelijks gebruikt, en ook vandaag kom ik helemaal niemand tegen. Prachtig stukje, het pad staat hier en daar vol met snavelbies, zonnedauw en moeraswolfsklauw. En hier en daar veel klokjesgentiaan. Vanwege het slechte weer zijn er nauwelijks vogels, vlinders of libellen te zien. Na het keerpunt rond km 8 verandert het weer een beetje. Zo nu en dan een opklaring en het zicht verbetert aanmerkelijk, tussen de buien door.
Bij de Deelensche Was (km 13, mooi!) droog ik weer op. Even verder zit een grauwe klauwier vlak naast het fietspad op een boompje. Ik kan haar uitgebreid op de foto zetten. Nu de zon zo nu en dan schijnt is het plotseling druk op het fietspad.
route Empesche Heide; route Deelensche Veld; natuur
Het is heel laag water bij Moddergat. Prachtig, de ondergaande zon op de kwelder. De eventuele vogels zitten echter veel te ver weg om te kunnen bekijken. Ik ben daarom snel klaar en rijd nog even via Ezumakeeg. Heel veel vogelaars, maar niets bijzonders te zien.
route Moddergat; route Ezumakeeg; natuur
Naar de grijze wouw. Terwijl de meesten vanuit de uitkijktoren naar een miniscuul stipje in de verte kijken loop ik over het dijkje langs het Schildmeer en krijg de vogel uiteindelijk heel aardig te zien - samen met nog een wat meer ondernemende vogelaar.
Het water staat erg laag. Bij de kijkhut kun je de vogels nauwelijks meer zien. Op Noord is het leuker. Vooral heel veel baardmannetjes.
Prachtige avond.
Met A. en J. naar Rottumeroog, met een speciale "expeditie" van Staatsbosbeheer. Dat betekent een heel lange dag. De boot vertrekt om half tien vanaf Lauwersoog, en daar zijn we 's avonds pas na elf uur weer terug. Dat heeft allemaal met het tij te maken. Het is drie uur varen totdat ons schip, de Noordster, afmeert bij "de bushalte". Dan nog zeker een uur wachten totdat het water zover is gezakt dat we het schip kunnen verlaten en nog twee kilometer door het zachte zand naar het eiland zelf kunnen lopen. Tijdens het wachten worden we vermaakt door een verhaal van de gids, en door de zeehondjes die zich geregeld laten zien.
Als we de boot verlaten (rond kwart voor twee) krijgen we het meest te zien van de vele vogels. Grote groepen kanoeten, drieteenstrandlopers en bonte strandlopers. Ook veel dwergsterns - een nieuwe soort voor mij. We lopen over een enorme zandplaat waar anderhalf uur eerder de golven nog schuimkoppen toonden. Op Rottumeroog worden we verwelkomd door twee mannen van Staatsbosbeheer die hier al logeerden. Met de hele groep (zo'n dertig personen) maken we een rondje over het eiland. Veel aandacht voor de plantengroei. Vooral het stukje kwelder is mooi: mooi paars gekleurd door de bloeiende lamsoor.
Tegen zes uur lopen we de zandplaat weer op, terug naar de Noordster die met de voorsteven nu droog op de zandplaat ligt. En dan is het weer wachten totdat het water genoeg is gestegen om de boot weer te dragen. Hierbij wordt een kop soep geservereerd. Als we eenmaal kunnen vertrekken varen we vlak langs een grote zandbank bij Rottumerplaat waar een grote groep zeehonden ligt. Het gaat langzaam want we moeten nog een "drempel" voorbij. Dat lukt als alle passagiers voor op de boot gaan staan zodat de boot zo horizontaal mogelijk ligt. Daarna wordt het langzaam donker waarbij de lucht boven Schiermonnikoog nog lang rood blijft door de ondergaande zon. Boven het vasteland van Groningen verschijnt de volle maan.
Rondje door het Woldlakebos bij de Weerribben. Dat is een prachtig gebied, ook bekend bij liefhebbers van vlinders en libellen. Voor de waterplanten lukt het vandaag minder goed omdat de oevers van de waterpartijen nog niet gemaaid zijn, zodat je niet goed bij de oever kunt komen. Ik maak veel foto's van libellen. Er vliegen hier veel kempense heidelibellen rond, een zeldzame soort die verder alleen in het zuiden wordt gezien. Daarnaast ook een aantal andere libelsoorten.
De hele ochtend was het windstil, en de muggen en dazen zijn daarom erg lastig. Maar plotseling begint het wat te waaien, de bewolking verdwijnt en het is plots heerlijk weer. Ik loop daarom nog een extra lusje door de Weerribben langs de Tjasker. Prachig gebied. Mijn plan om vandaag ook nog een purperreiger te zien lijkt te mislukken, maar als ik via kleine weggetjes van de Weerribben naar Steenwijk rijd, vliegt alsnog een purperreiger over.
Harde wind nog steeds, maar de buien trekken net langs me heen.
Stormachtig. Ik heb er al snel genoeg van, met die harde wind is er niets aan. Op de vlonder boven het water is het gewoon eng.
Tijd voor wat vrolijkheid: Ron Selling zingt weer!
|
Copyright: de teksten van de looblog zijn "public domain".