|
|
Ik loop een GPS wandeling, gevonden op gpstracks.nl. Ik begin het rondje bij de parkeerplaats van het hunebed van Gasteren. Petri is mijn chauffeur weer eens! Het is een aardige wandeling. In het begin wat saai, maar later erg afwisselend. Het is een zonnige zondag dus er zijn veel fietsers in het gebied van de Drentsche Aa. Gelukkig gaat de wandeling veelvuldig over kleine wandelpaden dus veel last heb ik niet van die fietsers (en andersom), afgezien van het stukje tussen Anderen en Rolde. Het stuk door het heidegebied van het Balloerveld is zwaar: door het losse zand ploegen. De moeite wordt na 18.5 kilometer beloond want op de hoek is een kraampje waar ik drinken kan inslaan. Rond kilometer 20 raak ik het spoor bijster en loop ik zo'n beetje door een moerasje. Op www.boetenbaintjes.nl vind ik een wandelverslag door dit gebied en daar omschreef iemand deze passage als "pollenhoppen": springend van graspol naar graspol om niet in de modder weg te zakken. Vlak daarna volgt opnieuw een beloning: het aardigste deel van de wandeling.
Niet zo fit, kort rondje. Veel fietsers in verband met de zomerjazzfietstoer; met onder andere optredens bij ons naast in de Abdijkerk, de kerk van Harkema, en op Fransum. Het zijn bijna allemaal stadjers, want ze groeten niet. Ik heb het t-shirt van Pere Ubu aan, Disastodrome. Zoals op bijgevoegd plaatje, dus met blaasinstrument, zodat ik niet te erg uit de toon val tussen de jazzliefhebbers.
Vanavond eindelijk weer eens een prachtige avond. Geen zuchtje wind, slechts licht bewolkt en de laagstaande zon kleurt alles een beetje warm oranje. De meidoorns langs de Spanjaardsdijk zitten boordevol rode besjes. Vlak bij Fransum staat direct naast de weg (vlak voor km 7) een appelboom. Na al die keren dat ik hier langs ben gekomen, zie ik dat deze keer pas voor het eerst. En verder staan hier nauwelijks bomen.
't Is al weer enige tijd geleden dat ik de favoriete muziek op de Ipod noemde. Aleksander Sisic is de favoriet van de laatste dagen. Een Servische vioolvirtuoos, natuurlijk in de Roma traditie. Razendsnel en vrolijk, en nooit steriel. Hier is een voorbeeld van zijn kunnen. De melodie is me bekend, maar waarvan? Iets van Bregovic wellicht?
Vandaag is het Bommen Berend, oftewel we vieren het Gronings Ontzet, en dan is de universiteit dicht. Ik loop 's middags richting Niehove om te zien of het nieuwe fietspad naar Aalsum (richting Electra) al klaar is. Het fietspad is inderdaad zo'n beetje klaar, afgezien van de afwerking (tussen km 9 en 12). Ook wordt er volop gewerkt aan het fietspad van Aalsum naar Oldehove.
Eerst maar weer eens tegen de wind in naar het westen, dus langs het kanaal naar Noordhorn. In Noordhorn is het lichtweek. De verschillende straten zijn versierd in verschillende thema's. Het huis van B. (km 5) is in de smurfenbuurt, en in zijn tuin staat toepasselijk een brilsmurf. Verlicht met een lampje. Een spaarlamp, dat wel. De Langstraat (km 6) staat in het teken "Rosse Buurt" wat een beetje ordinair klinkt, maar het zag er toch wel grappig uit. Ik moest wel lachen om het bordje "personeel gezocht" waarmee iemand blijkbaar de lege stoel in het rode licht achter het raam wilde motiveren.
Daarna door naar Zuidhorn waar ik de loopgroep tegen het lijf loop waar Petri sinds kort een hardloopclinic volgt.
Hiervoor is een speciale Madeira bladzijde gemaakt.
Op volle snelheid een kort rondje, want vanmiddag moeten de koffers ingepakt voor ons tripje naar Madeira! Het gaat heel hard. Na precies een uur heb ik al 8.72 kilometer gelopen. De lucht boven Aduard is inmiddels pikzwart geworden, en ik reken op een nat pak (niets bij me). Het begint flink te waaien, maar het grootste deel van de bui loop ik mis, al word ik op het laatste stukje wel nat. Uiteindelijk geeft de GPS een gemiddelde snelheid van 8.8 km/uur aan, na 10.1 kilometer. Dat is voor mij een record...
Vanavond met de trein naar Schiphol. Daar overnachten we, en dan vertrekt als alles goed gaat het vliegtuig naar Madeira morgenochtend om half zeven.
Zomaar een prachtige zomeravond in een, wat het weer betreft, waardeloze week. Ik loop een volkomen geimproviseerd, maar daarom niet minder mooi rondje bij Norg, omdat ik de wind van de laatste dagen zat ben. Het is in ieder geval prachtig stil in het Drentse. Bij het Oostervoortsche Diep is het zogenaamde beekherstel (terugbrengen van de kronkels in de beek) in volle gang. In het bos (vooral rond het Schillenveen) al volop paddestoelen door de vochtigheid van de laatste tijd. In het Oosterveld, ten oosten van Norg, is een imker in vol ornaat bezig met de bijenkorven direct naast de zandweg die ik volg. Maar de bijen vallen me niet lastig. Boven de horizon een viertal luchtballonnen.
Om kwart voor acht 's ochtends eerst met bus en trein naar Leeuwarden, en daarvandaan loop ik terug. Harde wind, schuin van achter. Geregeld felle maar korte buien.
Het gaat heel soepel, al zijn de laatste vijftien kilometer langs het kanaal wel erg taai, en ik ben daan ook blij als ik thuis ben. De GPS geeft uiteindelijk bijna 55 kilometer aan. De benen doen nu wel pijn. Helaas hebben we geen ligbad meer.
Tegen de harde wind in naar Zuidhorn, even bij het nieuwe huis van Loek langs.
De langste wandeling loop ik op de laatste dag. Petri brengt me naar het centrum van Champagnole en zal me 's middags om half vier weer ophalen bij het eindpunt (Foncine-le-Haut). Ik loop de Tram' Jurassienne route. Deze route volgt grotendeels de voormalige tramlijn tussen Champignole en Foncine-le-Haut. De route is vooral bekend als VTT fietroute (mountainbike) en er schijnt ook jaarlijks een mountainbike race over dit parcours te zijn.
De route is niet overal even goed aangegeven. Eerste probleem is om vanuit het centrum van Champignole het beginpunt te vinden. Ook daarna zal ik zo nu en dan het spoor bijster raken. Bij km 8.5 loop ik de oude tramtunnel in, en het is pikkedonker. Doodeng. Vooruit lijkt even ver als teruguit, en dus schuifel ik door. Aan de andere kant is de ingang van de grot afgezet, en voorzien van borden dat het gevaarlijk en streng verboden toegang is. Ik heb het nochtans overleefd. Volgende keer zaklamp mee!
Bij km 18 gaat het opnieuw mis: ik verdwaal in het bos, al kom ik uiteindelijk weer goed uit bij het voormalige station van Parrena. Hierna volgt verreweg het mooiste deel van de route. Tussen Les Planches-en-Montagne en Foncine-le-Bas volgt de voormalige spoorlijn de Gorges et cascades de la Langonette van het riviertje de Saine. Op dit deel kom ik ook andere wandelaars en ook fietsers tegen. Prachtig!
't Is warm en het flesje water is op - je komt verder nergens langs dus ik moet wachten tot Foncine-le-Haut waar ik bij de supermarkt vocht kan inslaan alsmede drie nectarines.
Voor het ontbijt loop ik de "blauwe" wandeling om het meer, bij gebrek aan inspiratie. 's Middags gaan we met zijn allen naar Beaume-les-Messieurs en bezoeken de grot. Prachtige omgeving.
Op de terugweg nemen Petri en ik nog een kijkje bij de Cascade Queque
de cheval (paardenstaartwaterval). Volgens het bordje is het vijftien
minuten lopen (alleen heen, blijkt later). Het is louter naar beneden
dus na afloop zijn we gelukkig toch nog moe geworden... De waterval is
wel mooi. We halen op de afdeling een oudere non in. Die zien we later
niet terug. Wel een dame in bikini bij het riviertje met een habijt (?)
naast haar, en een dame in ondergoed die aan het pootje baden is. Wie
was nu die non?
De foto links geeft een indruk van wat de kinderen doen gedurende onze wandelingen.
Met Petri vandaag wandeling nummer PR 44: La grotte du Celary. De wandeling begint in wintersportplaats Lamoura, en we blijven steeds op zo'n 1200 meter hoogte. 't Is opnieuw een beetje regenachtig. Wandeling is hier en daar slecht aangegeven, en bovendien is in het bos het pad soms onbegaanbaar gemaakt door omgehakte bomen. Het eigenlijke doel van de wandeling, de grot van Celary, is niet om over naar huis te schrijven.
Vandaag alleen een rondje voor het ontbijt. 's Middags gaan we met de kano van Marigny naar Chatillon.
Vandaag met Petri wandeling nummer PR 33 genomen. Classificatie opnieuw "facile". Weer 3 uur, al is het op papier slechts 8 kilometer. 't Is wel eerst een flink eind rijden om te beginnen bij het dorpje Boutavant, hoog boven het Lac de Coiselet (een van de stuwmeren van de Ain). Doel van de wandeling is de "Pic d'Oliferne", het hoogste punt in de omtrek (807 meter) waarop zich de ruine van het chateau d'Oliferne bevindt. Die wordt momenteel blijkbaar met vrijwilligers (het hele gezin helpt mee) gerestaureerd. Volgens het informatiebord kun je vanaf hier (soms) ook de Mont blanc zien, en wij denken dat we die ook heel even hebben gezien.
Voor het ontbijt dit keer om het meer in de omgekeerde richting. Het is regenachtig. Bij de sportfaciliteiten bij het strand van Doucier sla ik een wandelpad het bos, omhoog, in. Langs verschillende uitzichtspunten vervolgens naar beneden bij de "andere" camping en verder terug naar huis.
Opnieuw tijd voor een gezamenlijk uitje: dit keer naar het 3D Adventure dat aan het meer ligt, zo'n 3 kilometer van de camping. Petri en ik bekijken het deze keer vanaf de grond (twee jaar terug in de Ardeche deden we zelf ook nog mee). Rik en Ida proberen ook de moeilijkste baan. Rik geeft het al snel op, Ida houdt het vol tot het einde al kost het bloed, zweet en tranen.
Vandaag wellicht het mooiste voor-het-ontbijt-rondje van de vakantie: over de Ain ter hoogte van Marigny en dan over een stil asfaltweggetje naar Chatillon - een mooi gelegen dorpje op de helling van het dal van de Ain. Vandaar opnieuw de Ain over en via Villard sur l'Ain terug naar de camping.
Met Petri loop ik 's middags de eerste wandeling uit het boekje dat ik in Groningen vlak voor vertrek nog gekocht heb: "Le Jura... a pied" van ffrandonnee. Bij de kassa wordt er bovendien nog een Frans-Nederlandse woordenlijst bij geleverd. Vandaag lopen we wandeling nummer PR 37: Sources de l'Ain. De wandeling wordt gecategoriseerd als "facile", 9.5km en zou 3 uur kosten.
Het is heel wat klimmen en dalen, soms over slecht begaanbare glibberige rotspaadjes. Vooral km 6 tot km 8 is zwaar: een langdurige beklimming en het is behoorlijk warm. Wie Petri kent, kan zich de kleur van haar gezicht voorstellen. We vragen ons af hoe de wandelingen uit de categorie "difficile" zullen zijn.
Het eigenlijke doel van de wandeling: de bronnen van het riviertje de Ain, hebben we al na 2 kilometer bereikt. Hier komt het riviertje bovengronds. Op de foto kun je zien, dat er niet veel aan te zien is. Je moet je fantasie gebruiken en je realiseren hoe het water van een flink riviertje (later maken we een kanotocht op dezelfde rivier) hier na een kilometerslange ondergrondse tocht verzameld is.
Na afloop pick-nick in Nozeroy: een mooi oud dorpje boven op een heuvel.
Opnieuw voor het ontbijt, deze keer doos het bosgebied tussen Marigny en Fontenu. Van Marigny naar Fontenu (heenweg) is een smal asfaltweggetje, waar ik helemaal niemand tegen kom. De terugweg is langs de Belvedere de Fontenu (mooi uitzicht over het meer) en dan over de heuvel via een GR pad weer terug naar Fontenu.
Om de dag doen we iets met z'n vijven, en vandaag is dus het eerste gezamenlijke uitje: naar de watervallen van Herrison. We zijn hier vier jaar terug ook al eens geweest (dat herinneren we ons eigenlijk later pas), maar toen hebben we blijkbaar niet de hele route afgemaakt - de route is veel leuker dan in onze herinnering aan het uitstapje van vier jaar terug (toen regende het, meen ik, en bovendien was het vanuit Divonne bij het meer van Geneve veel verder rijden om er te komen). Vanuit Ilay volgen we het wandelpad (kleine 4km) tot aan de Eventail waterval en onderweg kom je verschillende andere watervallen en stroomversnellingen tegen. Het is erg nat en glibberig, en ook zijn er veel andere toeristen. Vooral onder de watervallen door glibberen is leuk.
Opnieuw al voor het ontbijt op pad - dat zal me deze vakantie nog vaker gaan lukken. Rond 10 uur met vijf croissants, twee stokbroden en een kleine twee uur lopen in de benen terug op de camping. Ik loop naar Marigny en dan over een grindweg in noordelijke richting. Terug probeer ik een pad parallel te vinden, maar dit loopt dood en ik ben gedwongen over de drukke D27 terug te gaan - geen goed idee.
Het heeft bijna de hele ochtend en begin van de middag geregend. Een goed begin dus, en dat is aan de stemming te merken. Als het droog lijkt te worden ga ik er maar weer te voet op uit. Met een flinke omweg opnieuw om het meer heen... Mooiste stuk: de D90 tussen Doucier en Fontenu - de foto is door Petri enkele dagen later uit de (rijdende!) auto genomen... Volgens de kaart heet het hier "en Plein Palais".
Met enige moeite zijn we gisteren vanaf Parijs gearriveerd bij camping de Pergola bij het Lac de Chalain. Het bleek dat de reisplanner van Google Maps ons via een nieuwe rondweg de omgeving van Parijs wilde laten verlaten, maar helaas was die weg nog niet helemaal klaar...
Ik ben al voor het ontbijt op pad om natuurlijk eerst maar eens het meer te verkennen door er om heen te lopen. Het warme weer lijkt verdwenen, en tegen het einde van het rondje begint het te onweren en neem ik de korste weg terug.
Opnieuw 's ochtends op pad, al is het dit keer na het ontbijt. Deze keer loop ik langs de Seine in zuidelijke richting. De heenweg is niet veel soeps. Bij Le Pecq kan ik de Seine oversteken. Hier loop ik onder een aardige spoorbrug door die enige bekendheid geniet (zie foto). Aan de andere kant loop ik terug over een lange-afstandswandeling en dit deel is dus veel aardiger.
We gaan eerst een paar dagen naar Parijs, en hebben een stacaravan op een camping even buiten Parijs op een eilandje in de Seine en vlak bij een station aan een RER-lijn. Het is erg warm, zowel gisteren in de auto, en 's avonds in de stad. Gisteravond nog uit eten geweest in Quartier Latin. We zaten net overdekt toen het onweer losbarstte.
Ik loop 's ochtends vroeg (voor het ontbijt) als het nog redelijk koel is. Het blijkt dat Maisson Laffitte het centrum van de paardensport in Parijs is. Grote renbanen. Talloze stallen met appartementen erboven. Borden dat paarden voorrang hebben, en meer ruiterpaden dan trottoirs. Ik loop langs de Seine naar het noorden, maar kom terecht in een soort industrieterrein van louter waterzuiveringsinstallaties.
Familieweekend in Boven Leeuwen want moeder is 80 geworden! Het is mooi weer en ik loop 's middags een warm rondje. Leuk over de dijk langs de Waal. Ik loop altijd graag over dijken...
| Reacties: G.J.M.van.Noord@rug.nl Andere afleveringen van de looblog |
