|
|
't Eerste korte rondje weer, na de vermoeienissen van afgelopen vrijdag en zaterdag. De stijfheid is al bijna verdwenen, net als de gevoeligheid van de voeten.
Ziezo. Gelukt!
Vrijdagavond om 19.00 uur werd het startschot gegeven door weervrouw Helga van Leur, die ons beloofde dat het "tot vijf uur" niet zou regenen. Onduidelijk bleef of dat 's ochtends of 's middags was. In ieder geval heb ik geen druppel regen gehad onderweg!
In het begin had ik natuurlijk veel last van de adrenaline en ik ging dan ook snel van start. Al snel liep ik alleen voor de massa uit. Uitsloverij natuurlijk, want ik wist wel dat ik dat hoge tempo niet kon vasthouden. Maar 't is natuurlijk wel lekker om in het begin flink op te schieten. En als eerste krijg je natuurlijk veel aandacht van de toeschouwers. Na zo'n anderhalf uur komt iemand me snel voorbij lopen, rugnummer 45. Even later volgen er nog een paar.
In Middelharnis is de eerste controlepost, bij de sponsor (een keukenbedrijf). Petri en Kris moedigen me hier nog aan, voordat ze naar bed gaan bij hun logeeradres in Ouddorp. Het gaat verder naar de eerste stop met warm eten, in de visafslag van Stellendam. Ik ben niet van plan lang te stoppen (bang voor stijfheid) en ga al vrij snel verder. Ik loop nu in een groepje vooraan, met rugnummer 45 en met twee snelwandelaars. Dit groepje kan ik maar nauwelijks bijhouden, maar het schiet wel heel goed op.
Na zo'n vijftig kilometer draaien we bij Ouddorp het strand op. Dit is andere koek. Rugnummer 45 heeft medische behandeling nodig en moet later opgeven. In het rulle zand moet ik de snelwandelaars laten gaan. Het is vloed, dus er is alleen zacht zand, heel zwaar. Het is ook nog eens aardedonker. Dit stuk (zo'n acht kilometer) is voor mij het lastigste stuk van de route. Ook twee Belgen (man+vrouw) gaan me hier voorbij.
Ik loop nu aan de zuidkant van het eiland, op de dijk. Ik ben aardig bezweet en de jas gaat aan tegen de wind. De meeste tijd gaat de route over grasdijken. Soms kort gemaaid, soms bijna kniehoog gras en distels. Maar het goede nieuws is, dat de route dit jaar niet door de slikken en schorren gaat (door de modder, zeg maar). De reden zou zijn dat er dit jaar veel te veel muggen zitten. Voor de zekerheid smeer ik me bij een controlepost toch maar met Deet in. Maar van muggen heb ik niets gemerkt. Dankzij de aangepaste route, of dankzij de wind?
De alternatieve route, en het deel dat er direct op volgt loopt wel gemakkelijk. Ik kan hier weer goed tempo maken. Het wordt nu weer licht. De ipod gaat ook aan, want het parcours (fietspad onder aan de dijk) loopt dan wel makkelijk maar is ook wat saai. Voor de laatste grote stop in Herkingen volgt nog een lastig stuk over een dijk met veel modder. Gelukkig is dit niet zo'n lang stuk.
In Herkingen ben ik opnieuw snel weg. De route loopt vanaf hier over een geasfalteerde dijk. In de verte zie ik de twee snelwandelaars lopen. Een stuk achter me lopen de twee belgen en nog een andere loper - wit tenu - die ik ook al eerder ben tegengekomen. Het loopt hier gemakkelijk wat betreft de ondergrond - hard en vlak, maar de hele lange rechte stukken maken het toch moeilijk. Ik heb last van de riemen van de rugzak die rode schrijnplekken op mijn armen veroorzaken.
Bij het kanaal naar het haventje van Oude-Tonge is blijkbaar speciaal voor de omloop een tijdelijke brug geinstalleerd. Het einde van de route komt nu toch dichterbij. Nog steeds lange rechte stukken dijk met asfalt. Aan de binnenkant van de dijk lange dreven met populieren. Aan de buitenkant van de dijk prachtige natuur - vermoedelijk - maar daar heb ik toch niet zoveel oog voor. De zon schijnt nu volop en het is warm. Jas en trui gaan uit, en ik loop met de rugzak om de beurt op een schouder. Als het nog tien kilometer is, wordt elke kilometer met bordjes aangegeven. Het is dus echt aftellen. De twee Belgen komen me voorbij. De witgeklede loper zie ik niet meer.
Als er nog vijf kilometer te lopen zijn komen we langs de start van de kindertocht. Ik word enthousiast begroet door de mensen op de controlepost. Zijn zij ook de hele nacht in touw geweest? We zijn de hele route door zeer goed verzorgd met veel drinken en allerlei soorten etenswaar. Ik kijk reikhalzend uit naar het bordje dat aangeeft dat er nog vier kilometer te lopen zijn. Normaal een afstand van niks, maar nu is elke kilometer er eentje. En dan nog drie kilometer. Ik loop nog steeds langs de dijk. Er staan grote windmolens. In de verte zie ik de Belgen de bocht naar links nemen. Van daar kan het toch niet ver meer zijn, want ik zie de huizen van Ooltgensplaat.
Als ik de bocht ook gerond heb ben ik er toch echt bijna. De route gaat echter eerst nog rechtsaf, we lopen blijkbaar via de camping. Nog een sponsor die tevreden moet worden gesteld? Nee, gewoon een mooi stukje van de route. Iedereen die ik tegen kom geeft een complimentje of steekt de duim omhoog. Het kan nu niet meer misgaan.
Het laatste stuk van de route gaat over de Havendijk. Ik kan nu het spandoek met de verrukkelijke woorden "Finish" zien hangen. Petri en Kris zwaaien al. Het is nog stil aan de finish. De meeste lopers komen pas uren later aan - als het alsnog flink geregend heeft. Ik kom na 16 uur en 26 minuten als vijfde over de finish.
Na enkele flinke onweersbuien wordt het 's avonds plotseling warm en benauwd. In Slochteren is blijkbaar ook veel regen gevallen. Ik loop een rondje door het bosje bij de Fraeylemaborg, en vandaar naar de Baggerputten. Dit rondje heb ik samen met Petri in het voorjaar ook al eens gelopen. Deze keer doe ik de Baggerputten wat uitgebreider. Destijds vond ik geen moeraswolfsklauw of zonnedauw, nu wel. Als ik terug naar de doorgaande weg van Slochteren loop, is er een oploopje. Politie, ambulance, en twee autowrakken. Ik rijd iets voorzichtiger dan normaal terug naar huis.
Vrijdag loop ik dus de omloop van Goeree-Overflakkee. Nee dat is niet in Zeeland, maar in Zuid-Holland. De tocht begint om zeven uur 's avonds in Ooltgensplaat. Ik houd de weersverwachting nauwlettend in de gaten. Het kan nog alle kanten op. Petri en Kris logeren in Ouddorp. Links:
Ik wou nog steeds een dagje naar Terschelling om de wandelingen in het boek van Ton Denters te lopen. Petri wil wel mee, maar die loopt natuurlijk niet de hele dag. We hebben de snelle boot van half negen en zijn dan van kwart over negen tot 's avonds half zeven op het eiland: best de moeite waard dus.
Het lukt vandaag wel om draadgentiaan te vinden - twee keer zelfs. En cranberry natuurlijk. Midden in de duinen groeit ook een appelboom - helaas zijn de appels nog niet helemaal rijp.
De rest van de week maar een beetje rustig aan doen om vrijdag topfit aan de start te verschijnen in Ooltgensplaat.
Ik ben even voor zeven uur in Ossenzijl voor een achtje door de Weerribben. Helaas ben ik vergeten om me in te smeren met DEET (laatst aangeschaft nadat een tekenbeet voor infectie had gezorgd, geen last meer van, dank u), en dat betekent dat elke keer dat ik de pas inhoud, de muggen in zwermen op me af komen... Het tweede deel van de route gaat het beter, en wordt ook de rest van de wereld wakker. In Kalenberg worden de voorbereidingen getroffen voor een of andere lichtroute vanavond, en er hangen waarschuwingsbordjes dat je vanavond bij de ingang van het dorp toegang moet betalen. Om de straatverlichting heeft men een soort van gehaakte kleedjes geknoopt.
Op advies van collega Henny een rondje door de Oosterpolder (tussen Haren en Waterhuizen) want de krabbenscheer staat er erg mooi bij, en er groeit ook kleine egelskop (tot nu toe kwam ik steeds alleen grote egelskop tegen). Er is niet veel tijd 's avonds na het eten (mosselen!), maar net voldoende voor een rondje in de avondzon.
Mijn partner voor de 110 kilometer van Goeree Overflakkee (vrijdag 26 augustus, aanvang 19.00) heeft zich helaas moeten terugtrekken. Ik loop dus "alleen" - samen met zo'n driehonderd anderen. En bovendien zijn Petri en Kris in de buurt! Als het goed is, zijn de verrichtingen live te volgen op www.dewandeltocht.nl.
Eindelijk weer eens een mooie heldere, zonnige avond. Ik loop een rondje door de Noordpolder - dan kan ik vast een beetje wennen aan de lange rechte wegen van Zeeland voor de 110 kilometer van volgende week.
Ondanks dat het gisteravond laat werd na de barbecue en de nazit bij de vuurkorf (nog wel met een VVD-lid erbij) ben ik vroeg wakker. Het hoost, en de bui op buienradar.nl is nog net iets groter dan Nederland. Het ziet er naar uit dat het nog wel uren doorregent, dus ik ga terug naar bed - maar eerst maak ik nog een foto van Mark, die er voor zorgt dat zijn kleding niet nat wordt van de regen.
Tegen een uur of elf ga ik toch op pad, omdat het nu snel droog zou moeten worden. Dat valt uiteindelijk nog wel een beetje tegen. Het druppelt nog lang na, en als het een kwartiertje droog is geweest, begint het opnieuw te regenen. Maar het laatste deel van de route is het echt droog en komt zowaar de zon even tevoorschijn.
Ik loop voor de derde keer op rij door de uiterwaarden van de Waal, nu ter hoogte van de Waalbrug bij Ewijk. Hier wordt gewerkt aan een nieuwe brug, en het is even lastig om op de uiterwaarde te komen. Ook is alles nu natuurlijk erg nat. Toch vind ik nog een paar bijzonderheden, waaronder de zeer zeldzame graskers.
Ik ben zelfs eerder wakker dan Anke en rijd een klein stukje verder, naar uitspanning de Tabaksplant in Afferden, om vandaar opnieuw een rondje door de uiterwaarden te lopen. Opnieuw veel interessante waarnemingen. Zo groeien er meerdere flinke tomatenplanten op de kribben in de Waal! In een plas zitten een heel stel lepelaars.
Het is weer familieweekend! Na de pannenkoeken is er nog net tijd voor een kort rondje door de uiterwaarden. Langs de Waal groeien altijd veel bijzondere planten. Dat blijkt. 't Is maar een rondje van een kilometer of vijf maar ik voer 23 waarnemingen in - planten die me dus om de een of andere reden opvallen - waaronder zes zeldzame planten, en zes planten die ik nog niet eerder was tegengekomen.
De route ging wel via een bordje "Verboden Toegang" en over een paar hekjes. Uiteindelijk kom ik bij het voormalige pontveer, bij het begin (of het einde) van de Noord-Zuidweg. Hier moet ik over een hek van twee meter wat me met de nodige moeite uiteindelijk lukt.
Het regende vanavond al weer, vooral het tweede deel van de route. Dit is de natste week van de looblog. Ik wilde bij Anderen draadgentiaan vinden, maar dat lukte ook niet.
Terug naar huis ben ik vanmiddag al flink nat geregend, en als ik bij het Lauwersmeer en Waddenzee een rondje loop, word ik voor de tweede keer vandaag doornat.
Slecht weer, geen foto's, en geen waarnemingen. Wel weer eens wat sneller gelopen. Ook al om te oefenen voor de 110 kilometer van de omloop Goerree Overflakkee waar ik samen met Harm aan mee ga doen.
We zijn weer thuis. Het zal nog even duren voor alles weer up-to-date is. De terugweg vanaf Schiphol bracht ons gelijk in een herfstachtige stemming. Forse buien. Maar 's avonds is het mooi en heel helder. De laagstaande zon benadrukt het platte groene land - een groot contrast met de rode woestijnen en rotspartijen van de laatste weken. De klaphekken bij Piloersema zijn vervangen door wildroosters. Voorbij Fransum loopt een uitgebroken koe over het fietspad.
| Reacties: G.J.M.van.Noord@rug.nl Andere afleveringen van de looblog |
Copyright: de teksten van de looblog zijn "public domain".
