|
|
Kort rondje over het Aduard-800 pad, voordat het paasontbijt wordt genuttigd met de hele familie. Op de nieuwe uitkijktoren bij 't Stort zit bovenop het platform in een hoek een merkwaardig metalen voorwerp geschroefd. Zie foto's. Iemand enig idee wat dat kan zijn? Het heeft oppervlakkig gezien wat weg van een luidspreker, maar dat is het niet, toch?
Na het ontbijt gaan we met ons zessen naar Berlicum waar we met de hele familie Wijgergangs een bezoek brengen aan de dromedarissen van kamelenmelkerij Smits in Berlicum. We leren onder andere dat het in de woestijn wel zeventig graden kan worden (en dat, terwijl het wereldwarmterecord op 58 graden staat). Ook wordt er meewarig over Cromvoirt gesproken, waar het bedrijf in het verleden niet mocht uitbreiden vanwege het pimpernelblauwtje. Het pimpernelblauwtje is een van de hoogtepunten van het nieuwe natuurgebied de Moerputten, dat direct aan Cromvoirt grenst - de enige plek in Nederland waar deze vlindersoort voorkomt. Bij mijn bezoeken aan de Moerputten heb ik wel de waardplant van deze vlinder, de grote pimpernel, gefotografeerd, maar de vlinder niet. Bij gebrek aan lente daarom vandaag andermans foto van het pimpernelblauwtje op een grote pimpernel.
route Aduard; route Berlicum; natuur
Het sneeuwt als ik vertrek en de eerste kilometers blijft het sneeuwen. Ook later op de dag vallen nog wat sneeuw- en hagelbuitjes, maar tussen de buien door schijnt zo nu en dan ook even de zon. Dan is het prachtig. Ik loop langs een aantal bekende plekjes in het gebied van de Drentsche Aa. Eind maart, maar nog geen spoor van bosanemoon of bosgeelster. De bloeiende elzen kleuren het landschap mooi donkerrood. Dat wel. En de stengelloze sleutelbloem die zich op een geheime plek in de buurt van Gasteren al jaren handhaaft bloeit al wel.
Op Goede Vrijdag is het gebouw gesloten dus ik heb een dagje vrij. Het heeft vannacht weer een klein beetje gesneeuwd, maar overdag is het niet zo koud als de laatste weken omdat het bijna windstil is. De zon lijkt er zo nu en dan door te komen maar dat gebeurt uiteindelijk helaas niet.
Giethoorn is wel erg toeristisch, ook als er niet zo veel mensen zijn zoals vandaag. Je kunt in bijna elk huis boten huren. Het gehucht Dwarsgracht is aardiger. De route tussen km 5 en 8 is bij nader inzien verboden toegang. Tussen Giethoorn en de Beulakerwijde wordt een enorme nieuwbouwwijk gebouwd, Bodelaeke. Erg lelijk en schandalig zo midden in het natuurgebied. Ze maken er nota bene reclame mee: "wonen in een natuurmonument". Nu ja, misschien ziet het er wat aardiger uit over een aantal jaren.
Later vertellen we onze kleinkinderen over het voorjaar van 2013, toen het tot diep in april bleef vriezen, en we een witte Pasen hadden. Als je de lange-termijnverwachting van het KNMI bestudeert, zie je dat het tot eind volgende week 's nachts blijft vriezen. De plantengroei is al minstens drie weken achterop geraakt vergeleken met vorig jaar, en daar zal nog wel zeker een weekje bijkomen.
Afijn. Afgelopen dinsdag een klein stukje gelopen, met louter wind in de rug vanwege de kou. Woensdag bleek bij de halfjaarlijkse controle bij Petri weer alles in orde. Tussendoor eten we een broodje op de Grote Markt waar Rik met zijn zaalvoetbalclub het tienjarig (?) bestaan viert met een openluchttoernooitje. Aan het eind van de middag even naar het koudste plekje van Nederland gereden om een visje te eten. Even ten westen van Lauwersoog zijn inmiddels prachtige ijssculpturen gemaakt door de combinatie van harde wind en vrieskou.
route; natuur dinsdag natuur woensdag
Het is zo mogelijk nog kouder dan gisteren, al schijnt de zon ook iets uitbundiger. Petri gaat nietemin ook mee, goed ingepakt natuurlijk. We lopen zoveel mogelijk in de beschutting van de bossen van het Drents-Friese Woud, ter hoogte van Wateren. Langs de Vledder Aa zijn nogal wat bomen gekapt waardoor er iets minder beschutting is dan gepland, maar verder lukt het vrij goed. Veel lammetjes tussen de heideschapen. Twee ooievaars langs de Vledder Aa. Mooi stukje langs de beek met de wonderlijke naam Tilgrup, die hier weer ontkanaliseerd is. Maar het mooiste vandaag was de sperwer die vanochtend tijdens ons ontbijt bij ons achter in de tuin een spreeuw verorberde.
Extreem koud. Stormachtige oostenwind bij temperaturen net onder nul. Ik stippel dus een rondje uit dat veel door het bos gaat om wat beschut te kunnen lopen. Over de Woldberg en door het landgoed Heerlijkheid Eese. Zo nu en dan gaat de route toch door open gebied en dan is het eigenlijk niet te harden. Toch zijn er wel wat aanwijzingen dat de lente dichterbij komt: enkele tientallen witte kwikstaarten doen zich tegoed op een pas geploegde akker. Ook een stel bloeiende exemplaren van klein hoefblad - met de stengel in de bevroren grond, en bloeiende gele kornoelje. Maar de natuur loopt toch al bijna drie weken achter in vergelijking met vorig jaar, en de komende week blijft het nog koud.
Eerste rondje van het seizoen in de avonduren (tussen 6 en 7). Ik beklim voor het eerst de uitkijktoren bij 't Stort. Het pad naar de toren toe moet nog steeds aangelegd worden, blijkbaar, dus je moet er wel even flinke modderkluiten aan je schoenen voor over hebben. route;
De regen beweegt over het oosten van het land, van zuid naar noord. Dus als we naar het zuiden gaan, rijden we het droge gebied tegemoet. We gaan naar Kloosterhaar, naar de Engbertsdijksvenen. We lopen samen eerst een rondje in het noordelijk deel van het gebied, en dan een rondje in het zuidelijk deel. eerste rondje; tweede rondje; natuur
Ik loop in de richting van Haren waar Kris moet voetballen, en wij moeten rijden. Het plan is, dat ik terug rijd. Het heeft weer gesneeuwd vannacht, maar het meeste dooit gelijk weg. Als ik bij het station ben krijg ik een berichtje dat de wedstrijd is afgelast. Ik ga terug naar huis en met de auto rijd ik naar de Eemshaven en Ruidhorn om daar nog even bij de vogels rond te kijken. Bij de Eemshaven zit een groep van minstens 30 sneeuwgorzen. Bij Ruidhorn (aan de Waddendijk ter hoogte van Uithuizen) zitten veel bergeenden en pijlstaarten. Op de kwelder ook bontbekplevieren en een bonte strandloper. Het is nog steeds veel te koud. route; natuur
De 35 kilometer in de regen van gisteren wordt in het juiste perspectief geplaatst door het bericht dat er gisteren in De Bilt een record werd gevestigd: voor het eerst regende het in De Bilt gedurende het gehele etmaal, vierentwintig uur aan een stuk. Het oude record was al meer dan vijftig jaar oud en toen was het gedurende een etmaal slechts een half uurtje droog.
Vandaag ligt er gewoon weer een pak sneeuw en er staat een snijdende noordoostenwind. Ik loop zo veel mogelijk met de wind in de rug, maar ook dan is het koud. Vooral als je ondertussen een foto wilt maken - je handen hebben dan weer een kwartier nodig om warm te worden. Putters, sijzen en een winterkoninkje weten me daar toch toe over te halen. route; natuur
De weersverwachting is weer eens meer dan verschrikkelijk. Ik hoop tegen beter weten in op een paar droge uren maar dat zit er echt niet in. Het regent als ik 's ochtends om zes uur in de auto stap, en het regent nog steeds als ik 's middags tegen vijven thuis kom. In de tussentijd heb ik dus 35 kilometer in de regen gelopen. Mijn nieuwe fototoestel heb ik niet tevoorschijn durven halen, en mijn oude heeft na deze natte dag nog meer kuren gekregen.
Genoeg gemopperd, het was verder een heel mooie route, die ik in betere omstandigheden over moet doen. Bij Renkum door het beekdal is een prachtig stukje, daar ben ik op de dag van het feest van Kim eerder geweest. Daarna aan de onderkant van de Wageningse berg langs de Rijn waar een groepje overdreven spectaculair gekleurde mandarijneenden rondzwemt, en een stukje door de uiterwaarde. Daar geeft een zanglijster een privéshow voor mij. Via de haven van Wageningen terug over de Wageningse berg, en dan voorbij Renkum de uiterwaarden in. Zwarte zwaan.
Dan mooie overgang: als je de Heelsumse beek overgaat kom je plotseling op een bergrug terecht, de volgende in het rijtje Grebbeberg, Wageningse Berg: de Noordberg. In betere omstandigheden heb je ook hier zo nu en dan tussen de bomen door een prachtig uitzicht over de Rijn en de Betuwe. Dan onder de A50 door naar kasteel Doorwerth. Vandaar gaat het terug naar het Noorden, dus een beetje omhoog de bossen in. Plotseling getrompetter achter me: een groep zwanen? Nee, een groep van minstens dertig kraanvogels vliegt direct over me heen. De grootste trek was al eerder deze week, maar ik krijg dus toch een flinke groep te zien, al zie ik er niet zoveel van onder de bomen vandaan (en met je gezicht omhoog in de regen). De foto illustreert wel aardig de frustratie dat je zo'n prachtige gebeurtenis niet beter kunt bekijken.
Laatste stuk van de wandeling gaat door het Heelsumse beekdal. Hier is blijkbaar flink gewerkt aan herinrichting van het gebied. Het eerste stuk van het pad is in ieder geval spiksplinternieuw met talloze bruggetjes over de beken en nevengeultjes. Verder langs de Wodanseiken, en terug naar Wolfheze. route; natuur
Thuiswerkdag, na een nachtje telefonisch vergaderen vanwage het ACL bestuur. 's Middags is het zo lekker buiten (16 graden in Eelde!) dat ik er even op uit ga. Kan ik bovendien even mijn nieuwe fototoestel uitproberen (Powershot SX50 HS, 50x optische zoom!). De trek van de kraanvogels is enkele dagen geleden begonnen en sinds gisteren worden er duizenden kraanvogels gezien, vooral in het zuidoosten van Nederland. Stiekum hoop ik op een groep kraanvogels die wat zijn afgedwaald.
Langs het kanaal denk ik zo'n groep te zien aankomen. Die optische zoom komt goed van pas want de groep komt nou niet recht over mijn hoofd vliegen maar kiest een oostelijker koers. Nee, toch ganzen. Maar als ik thuis ben, zie ik pas dat er een verstekeling in die groep ganzen meelift: toch één kraanvogel! De foto's zijn niet mooi genoeg voor de looblog, dus daarom maar gewoon een spreeuw hiernaast, zodat je kunt zien wat zo'n groot zoombereik vermag. route ; natuur
De zon komt er zo nu en dan goed door, en het is mooi helder - mooie-luchten-weer zo nu en dan. Op die momenten heb ik er vrede mee dat ik niet meer op een Canarisch eiland ben. Ik loop eerst naar Den Horn en dan via het nieuwe fietspad naar Enumatil. Daar pikt Petri me op en samen lopen we een rondje vanaf het Iwema Steenhuis in Niebert naar Coendersborg en dan terug over 't Pad. Overal bloeien de sneeuwklokjes en ook de krokussen laten zich hier en daar al een beetje zien. Bij 't Steenhuis bloeien ook de lenteklokjes al.
route Enumatil; route Niebert; natuur
Er wordt flink gewerkt bij het Fochteloërveen zo te zien. Er staat ook zo'n bord dat je normaal gezien bij grote bouwwerken aantreft. Men werkt aan het "Dutch Crane Resort". Vanwege de kraanvogels die hier soms broeden. Fietspaden worden verlegd. Ik loop over het oude fietspad (mag dat eigenlijk nog wel?). Een vos laat zich duidelijk zien.
| Reacties: G.J.M.van.Noord@rug.nl Andere afleveringen van de looblog |
Copyright: de teksten van de looblog zijn "public domain".
