|
|
Na het doen van de weekendboodschappen is er nog wel tijd voor een klein rondje. Het was vandaag aardig weer, maar 's avonds is het helemaal dicht getrokken. Het waait ook harder. Ik loop een rondje door de aangelegde natuur rond de gasopslag, daar was ik dit jaar nog niet eerder geweest. De Inula racemosa is op meer dan twintig plekken opgekomen dit jaar, dus die lijkt zich uit te breiden.
Klein maar zeer bijzonder natuurgebiedje bij Drogeham. Een laaggelegen vochtig grasland waar je niet in mag, maar je kunt er wel omheen lopen. Er groeien heel wat bijzondere plantensoorten. Als ik een rondje heb gemaakt kom ik een groepje mensen van Staatsbosbeheer tegen die een inventarisatie van de plantensoorten maken. Ik mag met ze mee - dus mee het deels ondergelopen grasland in. Ik ben de enige die geen rubber laarzen draagt. Maar ik leer veel en zie een aantal bijzondere soorten voor het eerst. Jammer dat er veel Fries gesproken wordt.
En nog een prachtige avond. Ik loop weer eens door het Lauwersmeergebied. Op het orchideeënveldje bloeit een orchidee die niet op het informatiebord wordt genoemd: Grote keverorchis. Die had ik eerder alleen op de Waddeneilanden en in Zuid-Limburg gezien. Rond de camping en bij Het Booze Wijf zijn onwaarschijnlijk grote aantallen zwaluwen in de weer. Het doet denken aan "Birds" van Hitchcock. Bij het restaurant zijn een aantal huiszwaluwen een nest aan het metselen van klei. Verder zijn het vooral boerenzwaluwen die over het water scheren en zo nu en dan in grote groepen gaan zitten. route; natuur
Prachtige avond, eindelijk weer eens. Ik loop een rondje net ten noordwesten van het Zuidlaardermeer. Ook hier zijn veel vogels te zien. En muggen. Bij km 5 is een enorme vogelkijkbunker waar ik nog niet eerder was. Mooie plek aan de Hunze met zeer ver uitzicht naar alle kanten. Kleine zilverreiger. Langs het weggetje van de bunker naar Onnen groeit op meerdere plekken muizenstaart. route; natuur
Ondanks het late tijdstip dat we naar bed gaan ben ik 's ochtends toch weer vroeg wakker en loop een rondje door zeer grijs Lunteren. Het heeft de hele nacht geregend, maar het is nu droog. Langs de nagebouwde boerderij uit de ijzertijd en de nageboude Celtic Fields akkertjes.
's Avonds nog een rondje Piloersema. Als ik bijna terug in Aduard ben word ik belaagd door twee grutto's als ik gewoon over het fietspad loop. Blijkbaar hebben ze hier een nest vlakbij de weg gebouwd? route Lunteren; route Piloersema; natuur
Rondje door het Wekeromse Zand, vanaf een uurtje of zes 's ochtends als de rest nog slaapt. Een kudde moeflons krijg ik mooi te zien. Het Wekeromse Zand is één van de vier plekken waar deze uitheemse zoogdiersoort leeft.
Aan het eind van de ochtend lopen we met zijn vieren opnieuw deze richting op. Het is aardig weer. De zandverstuivingen zijn mooi. De moeflons laten zich nu nauwelijks zien.
route 's ochtens vroeg; route later op de ochtend; route naar restaurant; natuur
We zijn in Lunteren voor ons jaarlijkse kaartweekendje. Vanaf het terras van het huisje zien we hoog boven ons een wespendief cirkelen. Terwijl de anderen koken verken ik met L. de directe omgeving. route; natuur
Ik ben al om vijf uur uit bed en rijd even later naar de Engbertsdijksvenen. Het is opnieuw heel grijs en miezerig. Veel roodborsttapuiten en grasmussen. Ook een blauwborst. 's Avonds nog tijd voor een rondje Slochteren, met Fraeylemaborg en De Baggerputten.
route Engbertsdijksvenen; route Slochteren; natuur
Voor vandaag is de weersverwachting prima, maar als ik om zes uur 's ochtends vertrek hangt er een dikke mist. Ik rijd nog eens naar Cortenoever (bij Zutphen). Ook al een bijzonder klein maar fraai natuurgebiedje. De zon komt steeds meer door de mist heen. 't Is een mooi gezicht.
Met ons vieren rijden we aan het eind van de ochtend naar Bronkhorst. Daar bekijken we het kleinste stadje van Nederland, en eten soep op het terras. Later op de middag trekt het weer dicht en zakt de temparatuur. Rik, Anna, Kris en Ida komen naar Enter en voordat we met zijn allen een pannenkoek gaan eten loop ik met Rik, Anna en Kris een kort rondje door de omgeving.
route Cortenoever Heyendal; route Bronkhorst; route Ekso Enter; natuur
's Ochtends vroeg is het grijs en miezerig. Ik loop opnieuw langs de Regge, maar nu de andere kant op. In Rijssen raak ik de draad een beetje kwijt. Uiteindelijk terug via een nieuw doe-het-zelf-pontje de Regge over, en verder via Grimberg en Wijngaard Baan.
's Middags rijden we met pa en ma naar het landgoed Twickel en daar lopen we een rondje door de kasteeltuinen. Een zeer groot landgoed en dito tuinen. Het is droog maar nog wel grijs. Bij de toegangspoort van het kasteel groeit mosbloempje tussen de stenen.
Na het eten (zelfgekookte asperges met kip) rijd ik nog even naar de bronnen van de Mosbeek. Dit is een heel klein maar zeer mooi natuurgebiedje waar in deze tijd van het jaar altijd wel wat bijzonders is te zien. Er groeit heel veel kleine valeriaan, en een nieuwe soort in NL voor mij: vetblad (tientallen exemplaren). Als ik terugloop naar de auto laat een zwarte specht zich uitgebreid bekijken. Omdat het al schemert zijn de foto's helaas matig.
route Ekso Enter; route Twickel; route Vaasse; natuur
Vroeg in de avond zijn Petri en ik aangekomen in Enter bij de boerderij Ekso, aan de Regge. Hier hebben we een "hooiberg" gehuurd voor de pinksterdagen. Met vanaf morgen ook de ouders van Petri. 's Avonds lopen we een rondje vanaf Ekso. Eerst langs de Regge, en dan terug via "De Doorbraak". Dit is een zeer recent aangelegd natuurgebiedje/waterafvoer. Daarna eten we een patatje in Enter.
's Avonds klaart het op en wordt het toch nog een mooie avond. Mooi rondje. Maar mooiste was vandaag de grauwe klauwier die ik in de struiken zag zitten toen ik van het werk via Zernike terug naar huis reed.
route 't Stort; route Zuidhorn; natuur
Nadat we Kris heel vroeg naar school hebben gebracht, voor zijn weekje Parijs, loop ik eerst 's ochtends naar Zuidhorn. Dan met de trein naar Kropswolde en vandaar een rondje door het natte natuurgebied ten zuiden van de spoorlijn. Vanaf Kropswolde volg ik eerst het nieuwe fietspad, waar je "op eigen risico" al gebruik van mag maken. Helaas loopt het fietspad dood omdat er nog geen bruggetje is aangelegd om het nieuwe fietspad bij het Foxholstermeer aan te sluiten op het bestaande. Dus terug, en via Meerwijk naar het natuurgebied. Petri komt hier met de auto naar toe en vergezelt me bij het vervolg van de route.
In het natuurgebied hier broeden enorme aantallen kokmeeuwen, en die houden zich hierbij niet stil. Er zijn ook veel geoorde futen te zien. Net als vorig jaar zitten er hier ook weer een aantal witwangsternen. Dat trekt dan weer vogelaars aan.
Vanuit de vogelkijkhut in de Westerbroekstermadepolder denk ik heel in de verte twee ooievaars te zien. Maar later twijfel ik. Thuis blijkt op de foto dat het twee Heilige ibissen waren.
route Kropswolde Meerwijk; route Zuidhorn; natuur
Vandaag doe ik een beetje rustig aan. Er wordt overdag niet gelopen, maar ik ga kijken bij de voetbalwedstrijden van Kris en Rik. Vrij veel regen. Bij beide wedstrijden wordt zes keer gescoord. Het team van Kris wint eindelijk weer eens, met 6-0. Rik komt met zijn team met 2-0 achter, maar na een 3-2 voorsprong wordt het ten slotte 3-3. Na het eten loop ik met Petri een rondje vanaf Lauwersoog. Mooie luchten als de zon laag staat en er een flinke bui overtrekt.
Met de bus naar Anloo, en vandaar een flinke tocht door het gebied van de Drentsche Aa, en uiteindelijk vanaf Assen met de trein terug. Het weer is slechter dan gisteren. Vooral de harde wind is vervelend. Wel bijna steeds droog.
De route gaat via een aantal bekende "toplocaties". De Burgvallen is prachtig. Er bloeien grote aantallen moerasviooltjes. De eerste bloeiende brede orchissen. Kruipend zenegroen staat ook volop in bloei - een prachtig plantje. Bij het natte gedeelte staat het waterdrieblad massaal in bloei. Veel boompiepers.
Verder naar Gasteren. Over de es, met gele kwikstaarten in de omgeploegde akkers. Door naar het Eexterveld - een van de weinige natuurgebieden waar je overal mag lopen, en waar nauwelijks paden zijn. Het gebied is nu veel droger dan bij eerdere gelegenheden, dus ik hoef geen natte voeten te krijgen. Ook hier moerasviooltjes. Grauwe klauwier (net als vorig jaar), en lepelaars (idem).
Verder in de richting van Assen. Ik volg de bordjes van het Wandelspoor. Dat gaat over een mij onbekend bruggetje over het Rolderdiep, maar dan word ik een kletsnat weiland in gestuurd waar nauwelijks te lopen valt. Over de oude spoorbaan verder naar Assen.
Hemelvaartsdag. Petri heeft bereikbaarheidsdienst, dus ik heb niet de beschikking over de auto. Met de fiets naar Oostwold, en vandaar loop ik een uitgebreid rondje om het Leekstermeer. 's Ochtends is het grijs, en er vallen een paar druppels, maar later trekt het open en wordt het een heerlijke dag.
De bermen exploderen. Het fluitenkruid en de vossenstaarten zijn massaal opgekomen. De weilanden zien geel en paars van de paardenbloemen en de pinksterbloemen. De eerste boterbloemen bloeien. Ook de bomen zijn plotseling allemaal in het blad. Langs de sloten zie je veel zegges. De eerste bloeiende gele plomp.
Vanaf Oostwold ga ik eerst de A7 onderdoor bij de camping langs het Leekstermeer. Een koekoek roept vanaf een van de weinige bomen en kan ik dus makkelijk spotten. Waarom lijkt een koekoek oppervlakkig gezien op een sperwer? Over de Onlandse Dijk. Overal hoor je rietzangers, heel opvallend geluid. Veel bruine kiekendieven. De visdiefjes zijn terug. Over de Roderwolderdijk. In het riet "zingt" een snor. Ik kan hem goed zien. Het geluid lijkt meer op dat van een krekel. Bij een rommelig stukje bij het eind van de Roderwolderdijk bloeit bitter barbarakruid.
Roderwolde ziet er prachtig uit, in de zon. Mooi dorpje, mooi gelegen. Hoog boven me komen vier ooievaars voorbij. Langs de Sandebuursedijk groeit op meerdere plekken muizenstaart. Dit plantje vind je bij platgetreden ingangen van weilanden. Verder langs het Leekstermeer. Ook aan deze kant van het meer is de herinrichting voltooid. Twee jonge vogelaars kibbelen over de verrekijker en een stern: het is een visdiefje. Over het laarzenpad naar Cnossen, en over het dijkje langs de Leekster Hoofdvaart naar Nienoord. Zo te zien en horen is het weer tijd voor de "Stoomdagen": hobbyisten uit alle windstreken komen hun stoommachientjes (ook veel treintjes) aan elkaar tonen. Langs het Lettelberterdiep en terug naar Oostwold.
's Avonds komen de kinderen eten en vieren we mijn 52e verjaardag.
Opnieuw bijna zomerse dag, met prachtige zonsondergang boven de Onlanden. Veel vogels.
Prachtige dag, bijna zomers. Zo had ik het me voorgesteld in het zuiden van Frankrijk, maar goed. Nieuwe soort: knollathyrus.
Net als op de heenweg luisteren we naar de CD's van "Alleen op een eiland". Dit was een radioprogramma uit 1971 waar eerst Godfried Bomans en daarna Jan Wolkers een week lang alleen op het eiland Rottumerplaat verbleef. Enkele keren per dag was er contact met VARA-medewerker Willem Ruis die in Warffum (in hotel de Breedenburg) verbleef. Op de heenweg hebben we voornamelijk naar de week van Godfried Bomans geluisterd. Hij werd ziek en had erg veel last van de meeuwen en de wind, en vond er blijkbaar niets aan. Nu op de terugweg dus geluisterd naar de avonturen van Jan Wolkers. Erg leuk.
Bij een van de stops op Aire de Centre de la France langs de A71 maak ik foto's van een ree, een fitis, en een roodborsttapuit. We zijn net op tijd thuis voor de dodenherdenking.
's Ochtends is het koud en bewolkt als we al vroeg op pad zijn. We combineren een deel van autoroute 1 en wandeling nummer 10 uit de Crossbill Guide. Eerste stop is een oud dennenbos langs de D31 van Mende naar Florac. Onder de bomen groeien grote hoeveelheden wintergroen (update: eenzijdig wintergroen, orthillia secunda) en bremraap (update: geen bremraap maar vogelnestje, Neottia nidus-avis). Ook talrijke rozetten van orchideeën. Even verder op de causse zien we een paartje rode patrijzen. Ook weer vlierorchis en een opvallende gele bloem die ik nog op naam moet brengen (update: adonis vernalis).
Dan verder naar het stadje Florac. Dat is een prachtig stadje. In de zomer is het blijkbaar veel te druk, maar nu is het perfect. Het beekje dat door een park in Florac in de Tarn stroomt is opgezwollen tot een bulderende stroom. Er groeien grote hoeveelheden grote keverorchissen onder de bomen langs de beek. Enkele oudere dames zijn iets onder de bomen aan het zoeken - maar wat?
Dan gaat het verder langs de Tarn. We parkeren de auto langs de weg en maken een avontuurlijke afdaling naar het riviertje. Pick-nick. Veel prachtige planten en vlinders zijn hier te bewonderen. Ik heb nog wel even werk om alles op naam te brengen.
De route gaat verder in de richting van de waterval van Runes. De weg ernaartoe wordt onder handen genomen. Zo nu en dan is alle asfalt verwijderd en moeten we over het grind verder. Later blijkt dat de banden het hebben gehouden. De waterval is aardig, maar het weer is weer wat te somber geworden.
Even verderop begint de wandelroute nummer 10: over de causse en langs een aantal menhirs. Mooie route, en die menhirs staan soms op een mooie plek, maar verder valt er over zo'n blok steen midden in het landschap niet zo veel te vertellen. Het landschap is hier overigens wel weergaloos.
route Florac; route Tarn; route Cascade de Runes; route Menhirs; natuur
Opnieuw een mooie zonnige dag. We rijden naar het Bois de Paiolive voor wandeling nummer 11 uit de Crossbill Guide. Dit bos staat ook in de top-10 van onze oude reisgids die we nog hadden liggen uit het jaar dat we naar de Ardeche op vakantie zijn geweest (zomer 2006). En dus komen we er langzaam achter dat we hier eerder zijn geweest. Er zijn vanuit de parkeerplaatsen langs het prachtige weggetje door dit bos drie wandelingen uitgezet. De eerste hebben we destijds met de kinderen gemaakt. De laatste moeten we samen op een andere dag nog gelopen hebben.
De eerste wandeling (de groene) gaat door een soort sprookjesbos. De rotsformaties in dit bos zijn opvallender dan de bomen. Maar allerlei klimplanten en mos zorgen toch voor een jungle-sfeer. Het is hier nu ook heel erg modderig waardoor die sfeer nog wordt versterkt. Er is nauwelijks een pad - je moet veel over en door de rotsen klimmen, en die zijn flink glibberig dus dat helpt voor het avonturengevoel.
De tweede wandeling loopt gemakkelijker en leidt tot een mooie plek aan de rand van een kloof bij een kerkje. Hier is het juist heel droog. Veel bloemen en vlinders. Verreweg het mooist is de derde route die grotendeels langs de rand van de kloof loopt. Geweldige panorama's over de kloof en het riviertje Le Chassezac dat er door stroomt. Dit stukje hoort tot de mooiste wandelingen die we hier gemaakt hebben.
Vandaag vertrekken we uit Le Rozier - de volgende drie nachten hebben we een hotel in Mende. Dat is aan de noordkant van de Cevennen. De rit ernaartoe wordt een combinatie van wandelroute 18 en autoroute nummer 5 uit de Crossbill Guide. Het is eindelijk aardig weer.
We rijden naar het verlaten station bij het dorpje Lapanouse-de-Cernon. De heenweg is al direct spectaculair. We volgen een klein stukje de A75, net als die met een enorm viaduct over de Tarn leidt. Bij het viaduct (Viaduc de Millau) is een parkeerterrein aangelegd want het viaduct zelf is een ware attractie. Het is de hoogste brug ter wereld, al hangt dat natuurlijk een beetje van je definitie af. Wij raken het spoor op de parkeerplaats bijster en kunnen uiteindelijk niet meer stoppen voor een foto, maar die zijn er natuurlijk genoeg te vinden. Hier is iets groots verricht.
Als we de snelweg af zijn rijden we over een heel klein weggetje de Cernon vallei in, in de richting van Lapanouse-de-Cernon. Langs de weg zit een slangenarend in een boom die helaas opvliegt als we langsrijden. In de berm groeit een prachtige grote orchidee (weet de naam nog niet; naschrift: purperorchis). Beneden in het dorpje kost het enige moeite de oude weg naar het station te vinden want de weg is afgesloten vanwege werkzaamheden. Uiteindelijk parkeren we bij het schilderachtige oude stationnetje. De spoorlijn lijkt niet meer gebruikt te worden, behalve voor een soort vierpersoons fietskarretjes die zo nu en dan over het spoor voorbijkomen en blijkbaar een afleiding voor de toeristen zijn.
De wandeling die hier begint, nummer 18, is meer voor plantenliefhebbers dan voor echte wandelaars. Dit moet de beste plek voor orchideeën in de Cevennen zijn, en inderdaad vinden we wel het een en ander. Maar het lijkt er toch op dat we wat te vroeg in het jaar zijn. Net als in Nederland lijkt de natuur hier een beetje achter in vergelijking met vorige jaren. Niettemin is dit een prachtige plek. De zon schijnt, er is bijna geen wind, de natuur is prachtig en het uitzicht op de Cernon vallei grandioos. Er bloeien enorme bossen (kuif?)vleugeltjesbloem. Daarvan zie je bij ons alleen miniscule exemplaren.
Als we weer in de auto zitten komen we boven op de Causse du Larzac door het plaatsje La Cavalerie. Dit is blijkbaar nog steeds een enorme kazerne. Het plaatsje werd al in de twaalfde eeuw gesticht door de Tempeliers. De Causse du Larzac is prachtig. We improviseren een stop in het open kale landschap, als we een grote groep gieren boven de Causse zien cirkelen. Enorm uitgestrekt kaal stenig landschap. Je kunt prachtig ver weg kijken. Op de rotsige bodem bloeien een soort mini-narcissen waarvan ik de naam nog moet opzoeken (update: Narcissus assoanus denk ik). En verder zoals overal hier groeit er ook veel stinkend nieskruid, gulden sleutelbloem en voorjaarsganzerik.
Het volgende hoogtepunt is het dorpje Cantobre dat prachig op een uitstekende rots boven de kloof van het riviertje La Dourbie ligt. Er fladderen heel wat vlinders rond door dit idyllische dorpje.
Op de Causse-Begon maken we een korte wandeling. We zien voor de eerste keer de befaamde Carlina acanthifolia distel. De bloem van de distel is haast zo groot als een zonnenbloem, maar een stengel ontbreekt: het bloemhoofd ligt plat op de grond omringd door de stekelige bladeren. Verderop groeien ook weer veel orchideeën. Als ik het goed heb vooral mannetjesorchissen. Een oude boer op een tractor met drie honden houdt een enorme groep schapen in de gaten die hier op de causse hun voedsel bij elkaar scharrelen.
We verlaten de causse en duiken weer de kloof van het riviertje La Dourbie in. Overal zien we kleine beekjes en miniwatervalletjes. Vanwege de overvloedige regen van de afgelopen dagen. Bij het dorpje Les Loupies lopen we naar beneden naar de rivier en eten een broodje. We zitten blijkbaar al best hoog, want plotseling lijkt de natuur nog een stapje terug in de tijd te zijn gegaan. Overal bloeien grote bossen bosanemoon. Dit is ook al een prachtige plek, en weer helemaal anders dan het kalkgrasland of de causse van vanochtend.
Het laatste hoogtepunt van de dag is de berg Aigoual. De top is bijna zestienhonderd meter hoog, en dat merk je. Er ligt hier en daar nog een laatste restje sneeuw. Het uitzicht is fenomenaal. Het groeiseizoen is nog verder teruggelopen: hier bloeien net de eerste krokussen!
Onderweg komen we nog langs dit monument.
route Lapanouse-de-Cernon; route Cantobre; route Causse-Begon; route Les Laupies; route Mont Aigoual; route Mende; natuur
| Reacties: G.J.M.van.Noord@rug.nl Andere afleveringen van de looblog |
Copyright: de teksten van de looblog zijn "public domain".
