Gertjan's Looblog Tenerife 2014 navigation back navigation home navigation forward

De foto's van deze maand zijn hier te vinden: Flickr collection

25 januari: Costa Adeje, Malpais de Guimar, Montana Roja

Fagonia cretica

We zijn gisteravond laat gearriveerd op Tenerife! 's Ochtends voor het ontbijt verken ik de omgeving. We zitten opnieuw in Costa Adeje, maar ik herken niet veel van drie jaar geleden. Die appartementencomplexen annex hotels lijken nog steeds allemaal op elkaar. Langs de kust is veel te zien. Hier vind je ook in januari volop bloeiende planten.

Lotus sessillifolius

Na het ontbijt rijd ik eerst even naar Los Christianos om in de boekhandel aldaar een boekje te kopen dat ik eigenlijk te laat op Internet gevonden had: Tenerife Nature Walks, van Sally Lamdin-Whymark. Met veel aandacht voor de wilde planten. Er is ook een bijbehorend blog. De wandelingen zelf hebben nogal wat overlap met de wandelingen uit het boekje van Rother dat we ook weer mee hebben.

De eerste echte wandeling is de nummer 17 uit het nieuwe boekje, oftewel nummer 12 uit het oude boekje. In ieder geval: een prachtig rondje door het Malpais de Guïmar. "Malpais" is de Spaanse naam voor lava: heel arme grond en voor landbouw niet geschikt. Deze strook lava ligt in het oosten van het eiland, vlak langs de kust. Het is erg mooi! Ook groeien er een flink aantal bijzondere planten die zich aan de speciale omstandigheden hebben aangepast.

Na afloop van deze - makkelijke - wandeling gaan we nog even bij het gebied achter het vliegveld kijken. Hier ligt een klein natuurgebiedje met de Montana Roja en de Bocinegro. Dit is puur woestijn. Het waait ook nog eens erg hard. Maar het ziet er wel erg mooi uit! Blijkbaar is die wind hier vrij normaal want op het strand hier wordt volop gesurfd en gekytesurfd.

route Costa Adeje; route Malpais de Guïmar; route Montana Roja; natuur

campylanthus salsoloides groeit in de beschutting van de Canarische wolfsmelk cuscuta approximata

Bij Montana Roja met uitzicht op El Médano Bocinegro

Malpais de Guïmar

26 januari: Masca

Aeonium haworthii

Vandaag doen we de tocht door de Masca-kloof. De vorige keer hebben we die maar voor een klein deel gedaan, maar nu reserveren we de terugtocht per boot naar Los Gigantes. Daar parkeren we de auto en met de taxi komen we bij het dorpje Masca: het beginpunt van de afdaling. In eerste instantie lijkt het erg druk (wij drukken de gemiddelde leeftijd behoorlijk) maar al heel snel is het veel minder druk. Dit tochtje van bijna vijf kilometer is dan ook erg pittig. Een dag of tien geleden is hier bovendien nog een landgenoot na een val van vijf meter in een ravijn verongelukt. Dat vertellen we de kinderen pas na afloop natuurlijk.

lavatera acerifolia

Inderdaad zijn sommige passages erg lastig, en verder valt er sowieso weinig te wandelen. Het is louter klimmen en klauteren. De natuur is werkelijk schitterend. De Masca-kloof is ook voor botanisten een begrip. Maar soms is het lastig om niet te struikelen, als je ook steeds om je heen wilt kijken. Terwijl we langzaam verder naar beneden klimmen zijn er een paar groepjes mede-afdalers die we steeds opnieuw weer tegen komen. Soms gaan wij harder, soms gaan zij harder, of er wordt even gerust.

Als we eindelijk beneden zijn aangekomen melden we ons bij de vertegenwoordiger van de firma die onze terugtocht regelt. Op het "strandje" (alleen grote keien) is het erg warm, want er is nauwelijks schaduw. Enkele meters in zee is een grote rots omgebouwd tot aanlegsteiger. Hier vanaf durven sommigen even te gaan zwemmen. Wij zoeken een plekje enkele tientallen meters terug de kloof in, in de schaduw en langs het water van de beek. Een groepje kleine monarchvlinders kan ik daar op de foto zetten.

Met een bootje terug naar Los Gigantes. Dit gaat langs de enorme kliffen waar het plaatsje zijn naam aan te danken heeft. Tussen de kliffen door zie je soms even de Teide. route; natuur

Masca kloof Masca kloof

kleine monarchvlinder torenvalk

27 januari: Roques de Garcia

Carlina xeranthemoides

Vandaag rijden we naar de Canadas del Teide. De Canadas is een oude vulkaankrater (caldera) van maarliefst zestien kilometer doorsnede. In het midden is later een nieuwe vulkaan ontstaan: de Teide. Die is met 3700 meter meteen ook het hoogste punt van heel Spanje. De "bodem" van de caldera is zo'n beetje 2000 meter hoog. Het is hier erg droog, en de zon schijnt vaak onbarmhartig, terwijl het 's nachts vaak vriest. Kortom: geen omstandigheden waar je veel groen verwacht. Toch groeien en bloeien ook in deze helse omstandigheden een aantal plantensoorten.

Canarische hagedis

We lopen een rondje bij de Roques de Garcia, een groep wonderlijk gevormde rotsformaties in het midden van de caldera. Drie jaar terug mochten we dit rondje niet lopen omdat er - als we het goed begrepen hebben - moefflons afgeschoten moesten worden. Het is een prachtig rondje. Na de aanvankelijke drukte bij de parkeerplaats (bussen met bejaarden) zien we na een paar honderd meter lopen niet veel mensen meer. Als we bijna rond zijn lopen we eerst nog een stuk rechtdoor over een soort zandvlakte. Een heel bijzondere plek.

Na het rondje kijken we ook nog even rond bij Minas de San José dat weer een heel ander soort maanlandschap te zien geeft. route; natuur

Parque Nacional del Teide Roques de Garcia en de Teide

Minas de San José

28 januari: Los Silos - Erjos - Los Silos

caranina canariensis

Vandaag doet Petri mij en haarzelf een plezier: ze doet een dagje rustig aan zodat ik me even flink kan uitsloven. Het wordt route 2 uit het boekje van Sally Lamdin-Whymark, een rondje aan de noordkant van het eiland dat zes tot acht uur zou kosten. Als je de aankondiging van de route leest, snap je dat ik deze niet kon missen:

This walk is a real gem for those interested in the unique plants of Tenerife, and Teno especially. The scenery, as always in Teno, is very rugged and dramatic and the greenery is a real tonic if you have been staying in the South.
Het is inderdaad een prachtig rondje, en ik breek mijn persoonlijk record door met meer dan 550 foto's thuis te komen. En ik zie 18 plantensoorten die ik nog nooit eerder had gezien.

van Los Silos naar Erjos

De heenweg per auto naar Los Silos is al interessant. Niet alleen mist en een beetje regen onderweg, maar ook de afdaling vanaf La Tierra del Trigo naar Los Silos over de Camino Real las Arenas: alleen maar haarspeldbochten, en de breedte van de weg is op de meeste plekken ongeveer gelijk aan de breedte van de auto. Gelukkig geen tegenliggers (maar op de terugweg toch maar de bredere route via Las Cruces genomen).

ferula linkii

Als ik aan de tocht begin is het weer droog en de mist is verdwenen. De eerste kilometers gaan behoorlijk steil omhoog, maar omdat er onderweg heel veel te zien is zijn er volop momenten om op adem te komen. Inderdaad dus heel veel planten, waaronder ook genoeg bloeiende exemplaren ook al is het januari. Vooral de vele oranje bloemen van de bekende Canarina canariensis vallen op.

De route blijft de eerste kilometers flink omhoog gaan. Het pad wordt aan alle kanten omringd door struiken en bomen en soms door rotsen. Ook de rotsen zijn begroeid, onder andere met de typische Canarische vetplanten (Aeonium en Monanthes). Na een kilometer of vijf vlakt het pad wat af, en wordt het landschap wat opener. Blijkbaar heeft hier enkele jaren geleden een bosbrand gewoed? Ik kom langzaam in de bewoonde wereld van het dorpje Erjos.

bidens pilosus Calamintha sylvatica

Even voorbij Erjos is het hoogste punt van de wandeling, en er is een mooi uitzicht op de Teide, waarop vanaf deze kant gezien veel meer sneeuw te zien is. Vanaf zee komen er wat wolken aandrijven, en binnen enkele minuten zit ik in de mist en is er van het uitzicht helemaal niets over. De route gaat nu een aantal kilometers over een breed zandpad door een bos. Jammer van de mist maar het loopt hier wel makkelijk. Ook is er in de bermen nog genoeg te zien. Aan de bomen hangen enorme plukken korstmos waaraan je kunt zien dat de mist van vandaag niets bijzonders is.

Als de route weer serieus begint te dalen, verwacht ik dat de plantengroei vergelijkbaar is met de beklimming op de heenweg. Opvallend genoeg is dat niet zo, de terugweg is toch weer helemaal anders dan de heenweg. Als ik Los Silos in zicht krijg, begint het nog een beetje te regenen. Eer ik bij de auto terug ben is het al lang weer droog. route; natuur

Aeonium haworthii van Erjos naar Los Silos

29 januari: Orotava

"orgelpijpen" bij Aguamansa

Deze dag valt het een beetje tegen. We lopen een rondje net boven de Orotava vallei. Dit is ook al een beroemde wandeling, maar helaas zien we daar niet zo heel veel van omdat we het tweede deel van het rondje in de regen lopen en we kletsnat terug bij de auto komen. In de regen en mist zien we dus ook niet veel van het landschap.

In het begin is er niets aan de hand. Een rustige brede bosweg met op enkele plekken mooi uitzicht op de "orgelpijpen", de typisch gevormde rotspartijen die inderdaad in de verte aan een kerkorgel doen denken. We willen dan rechtsaf de Ruta del Agua volgen. Dit is een recent gerestaureerd wandelpad, dat echter al weer afgesloten is met roodwitte linten. Twee Duitse wandelaars keren teleurgesteld om. Maar met enige moeite kan ik Petri overtuigen om het toch maar te proberen. Terecht: er is niet veel aan de hand. Een stukje verder is een deel van een hek weggeslagen, maar het is er echt niet gevaarlijk.

Als we dit deel-rondje van de route afgewerkt hebben loopt de route het dal in, en komen we in de bewoonde wereld van Aguamansa terecht. Het begint echter te regenen en het zicht is slecht. Langzaam maar zeker gaat het harder regenen en als we eenmaal terug bij de auto zijn zijn we kletsnat. We rijden via de Teide terug in de richting van ons hotel. Als we eenmaal ten zuiden van de Teide zijn, schijnt de zon al weer - al is het hier nu veel kouder dan eergisteren. route; natuur

cistus symphytifolius het regent

30 januari: Los Christianos - Las Galletas

Montana de Guaza

Na de regen van gisteren kiezen we vandaag toch weer voor een tocht in het warme zuiden. Goed gekozen: prachtige tocht! Delen van deze tocht heb ik drie jaar terug ook gelopen, en ook toen vond ik het er prachtig. We beginnen in Los Christianos, en dan lopen we steeds langs de kust tot aan Las Galletas. Het is heerlijk. De temparatuur is prima, de zon schijnt volop en er komt soms een heerlijk briesje van de oceaan vandaan. Alleen het laatste uurtje is het een beetje warm.

Berthelots pieper on Euphorbia canariensis

De natuur is hier ook prachtig. Zeer droog, rotsen, en toch veel opvallende planten. De Canarische wolfsmelk is zoals altijd weer bijzonder fotogeniek, zeker als er een Berthelots pieper mooi op gaat zitten poseren, maar ook verder valt er heel veel te genieten. Halverwege komen we langs het dorpje Palm Mar. Hier maak ik heerlijke foto's van een regenwulp.

Bij de vuurtoren stoppen we even om een broodje uit onze rugzak te eten. Op het strand is het zo lekker dat enkele liefhebbers er hun kleren bij hebben uitgetrokken. Even verderop komen we langs de bananenplantage die ik nog ken van 4 mei 2011. Hij is niet zo groot als ik me herinner - vermoedelijk omdat ik er toen tegen mijn zin twee keer langs heb moeten lopen. Het laatste stuk van de route langs de kust is wat rommeliger. Vlak voor Las Galletas is er een soort anarchistisch aandoend stukje strand, met een strandtent waar harde muziek vandaag komt. Ze verkopen wel heerlijke koude cola. In Las Galletas eten we "ceviche". Dat is een visgerecht uit Latijns-Amerika, gemaakt van rauwe vis die in citroensap wordt gemarineerd. Heerlijk fris! Dan met de bus terug naar de auto die in Los Christianos staat.

route; natuur

Montana de Guaza Malpais de Rasca

astydamia latifolia regenwulp
rumex vesicarius asteriscus sericeus
euphorbia canariensis Spaanse mus

terug naar Looblog Januari 2014


Reacties: G.J.M.van.Noord@rug.nl            Andere afleveringen van de looblog

Copyright: de teksten van de looblog zijn "public domain".