|
Laatste dag, ik vlieg vanavond (nou ja, technisch gezien is het al vrijdagochtend, 1 uur 's nachts). Eerst 's ochtends nog het werkontbijt met het bestuur van de ACL. Dan op pad. Ik wil eigenlijk naar de Verboden Stad, dat is midden in het centrum, maar er komt niet veel van terecht. Met de taxi naar het Plein van de Hemelse Vrede. Als ik uitstap begint het gelijk te plenzen. Nog nooit zoveel paraplus tegelijk gezien: een gigantische mensenmenigte, allemaal met paraplu. Blijkbaar ook voor de Chinezen vakantietijd.
Bij het zien van de rij om binnen te komen besluit ik om gewoon maar wat door het centrum te lopen. Als het regent schuil ik onder wat bomen en ik blijf wel zo'n beetje droog. Eerst om een enorm gebied heen waar je niet mag komen, blijkbaar een soort kazerne. Dan kom ik bij een groot park, rond een meer. Veel waterfietsen, met dakje tegen de zon of regen. Ik wil wel wat eten, het wordt Meat Bread. Mierzoet wittenbrood met aan de rand iets wat in de verte wat zoutig smaakt.
Als ik het park uit ben kom ik in de uitgaangsbuurt terecht. Hier was ik dinsdagavond met een groep conferentiebezoekers, geimproviseerd uitje na afloop van de "social event" (met onder andere Beijing Opera en indrukwekkende staaltjes acrobatiek). Zeer levendige straatjes langs de waterkant met op elke vierkante milimeter wat te doen. Elke bar had toen ook live muziek. Nu is het aanmerkelijk rustiger. Ik zoek eigenlijk een plek om rustig te kunnen zitten, wat eten, en uit te rusten maar dat lukt eigenlijk niet.
Ik loop verder en kom dan in de Hutongs terecht. 't Opvallendste is, dat er geen hoogbouw is, zo midden in het centrum van deze miljoenenstad. Verder steeds wonderlijke mix van oud en smerig of nieuw en strak. 't Is niet zo warm als de laatste paar dagen vanwege de regen, maar echt ontspannen lopen is er ook nu nog niet bij. Ik neem de metro terug naar het hotel (daar staat mijn koffer nog) en daar zit ik de rest van de middag in de lobby (met airco en wifi).
In de lunch break nog maar weer een kort rondje door het park. Vanwege de regen van vannacht is het een fractie koeler, en iets minder mistig. Ik probeer ergens een broodje te kopen maar dat valt niet mee. Aziaten eten geen broodjes. Uiteindelijk toch gelukt: een Subway filiaal. Een Chinese woudaap (een kleine reigersoort) laat zich in het park uitgebreid fotograferen.
Gisteren, zondag, de hele dag vergaderd, dus dan vandaag maar een excursie geboekt, naar de Chinese muur. Ik word in het hotel opgehaald en word dan naar het beginpunt gebracht. Dat duurt wel even. We stoppen in een heel klein boerendorpje in een bergachtige omgeving. De chauffer spreekt slechts 1 woord Engels: "ok". Vlak voor het eindpunt zijn we borden tegengekomen waarop staat dat dit deel van de Muur niet toegankelijk is.
Als we in het dorpje stoppen gaat hij me voor en we lopen al gauw op een bospad steil omhoog. Hij heeft er flink tempo in, en ik kan weinig foto's maken. Het is erg zwaar en verschrikkelijk warm en benauwd. Gelukkig heeft de chauffeur er zelf ook moeite mee en zo nu en dan stoppen we om op adem te komen en wat te drinken. Een gesprek is onmogelijk dus lachen we maar wat en geven met gebarentaal aan dat het warm is.
Uiteindelijk bereiken we dan een eerste uitkijkpunt vanwaar we de muur kunnen zien liggen. Het is alleen ook hier erg mistig (smog?), helaas. Iets verderop zijn we dan aangekomen bij een toren die deel uitmaakt van de muur. Hier moet ik op een provisorische ladder omhoog klimmen en begint de eigenlijke wandeling over de muur. Ik ben dan eigenlijk al doodop en volkomen doorweekt. De chauffeur gaat terug en rijdt dan met de auto naar het eindpunt.
Dit deel van de muur is nog niet gerenoveerd. De muur is hier en daar flink begroeid met struiken en bomen. De ondergrond is los of ontbreekt. De muur volgt de hoogte van de heuvels en dat betekent dat sommige stukken idioot steil zijn. Naar boven toe is dat adembenemend, en naar beneden toe moet ik me steeds vasthouden aan de stenen of boomstammetjes. Ik kom weinig mensen tegen.
Na een uur ploeteren kom ik meer mensen tegen en even verderop kom ik op het gerenoveerde deel van de muur. Hier is het veel drukker en er zijn ook allerlei stalletjes waar souveniers en drinken te koop is. Voor het deel waar ik vandaan kom staat een bord dat dit deel niet toegankelijk is, en gevaarlijk.
Het loopt nu natuurlijk makkelijker omdat de ondergrond stevig en recht is. De muur zelf gaat nog steeds erg steil naar boven en naar beneden. Ik ben dan ook niet de enige die flinkt zweet. Ik maak even een praatje met een Argentijn die de andere richting oploopt. Patagonie is ook mooi, schijnt het. De muur is ook mooi, maar het zicht is wel erg slecht.
Als ik bij het eindpunt ben, zie ik mijn chauffeur niet, maar het blijkt dat ik het niet goed begrepen heb en eerst nog verder naar beneden moet met de shuttle bus. De chauffeur neemt me vervolgens mee naar een klein restaurant ergens in een dorp en daar krijg ik de beloofde lunch. In het restaurant hangt een meter hoog portret van Mao aan de muur. Het eten is lekker, iets van stukken kip (?), gehaktballetjes, rijst en "potato silk": ziet eruit als mie, maar is van aardappel gemaakt. Dat laatste kom ik te weten omdat de chauffeur soms iets in zijn telefoon intikt, en mij dan de vertaling laat zien.
's Avonds als ik in het hotel ben breekt er een enorm onweer los, en ik prijs me gelukkig dat dat me op de muur bespaard is gebleven.
Hele dag vergaderen, maar ik ben al heel vroeg wakker en loop nog een kort rondje voorafgaand aan het ontbijt. Ook door het Olympic Parc waar mijn hotel en het conferentiecentrum zich bevinden.
Aangekomen in Beijing voor de ACL. Op vrijdag vertrokken vanaf Schiphol, gelukkig een dagje voor de westerstorm. Dan kom je heel vroeg 's ochtends in Beijing aan. Als ik in het hotel ben moet ik nog twee uur wachten, tot tien uur, voor ik de kamer in kan. Eigenlijk wil ik dan een dutje doen maar dat lukt niet. Dan maar eerst een wandelingetje door het Olympic Parc. Het is hier zoals verwacht erg warm en benauwd. Het zicht is slecht: de beroemde smog. Opvallendste is nog de enorme herrie die de krekels veroorzaken die hier blijkbaar in de bomen zitten, en niet tot de avond wachten. Als ik terugloop kom ik langs een man die blijkbaar zulke levende krekels per stuk verkoopt. Waarom?
Na het middageten lukt het wel om een dutje te doen. Na afloop nog maar even naar buiten, nu naar de kant van het Olympisch stadion (Bird's Nest) en het Olympische zwembad (Icecube).
Alle toepassingen van Google zijn hier niet bereikbaar, net als een hele reeks andere Internet locaties. Ook geen Picasa en geen Google Maps. Stom. Dus de routes en de foto's volgen later.
eerste route; tweede route; natuur
Prachtige avond, en het Eexterveld is weer een schitterende plek. Erg droog nu. Uitgebloeide Spaanse ruiters, maar de gevlekte orchissen bloeien nog volop. Klein glidkruid op een - voor mij - nieuwe plek. De grauwe klauwier is er ook nog. De dazen zijn lastig. De beenbreek bloeit ook massaal.
Vandaag weer naar Den Haag om mijn paspoort op te halen, inclusief een visum voor China. Dan met de bus naar de rand van Den Haag en vandaar loop ik naar Hoek van Holland. Het gaat via de Zandmotor waar ik een stuk van bekijk. Een enorme zandvlakte waar hier en daar een zeeraketje bloeit, en soms wat plukjes biestarwegras of helm.
Uiteindelijk eindigt de wandeling bij het station van Hoek van Holland Haven. Een groot deel van het station wordt nooit meer gebruikt. Vier sporen liggen braak en de natuur gaat daar flink zijn gang. Het zijn lange perrons, blijkbaar uit de tijd dat er speciale treinen reden voor de mensen die hier op de boot naar Engeland stapten. Op het eind van een van de ongebruikte perrons groeien heel wat exemparen van knikbloem en kegelsilene.
Regendag. Rik, Anna en Kris komen 's middags een potje Kolonisten spelen. Aan het eind van de middag klaart het eindelijk een beetje op. 's Avonds loop ik dus nog een kort rondje, bij Lauwersoog. Als ik bijna rond ben komen er opnieuw donkere wolken aan. Ik krijg een paar spetters en een fraaie regenboog, maar de bui trekt aan twee kanten langs me heen. Op de terugweg in de auto kom ik alsnog in een fikse hoosbui terecht. Geluk gehad dus.
Rondje door/om het Bargerveen, nadat ik eerst even bij Westerbork gestopt heb om dreps te fotograferen. Bij het veldje waar de nachtorchissen staan maak ik een praatje met een vogelaar. Ik zag hem eerder door zijn telescoop turen, hij had een grauwe klauwier in het zicht. Die had ik niet gezien. Maar later zie ik er op meerdere plekken. Hij vertelt dat er een mooi stukje moet zijn "bij de uitkijktoren, een paar honderd meter Duitsland in", met moeraswespenorchis en rietorchis. Dat is bij km 6, maar ik vind het niet.
Sinds we in de Pyreneeën kwartels gehoord hebben, weet ik dus hoe die klinken. Bij km 10 en bij km 23 hoor ik ze constant. Ze zitten in graanakkers en aardappelvelden, maar je ziet ze nooit.
Materiaal verzameld van een merkwaardige poelruit. route; natuur
De vakantie zit er weer op, we zijn gisteren teruggekomen. De looblog heeft nog even tijd nodig om alles uit te zoeken (bijvoorbeeld de meer dan 5000 foto's).
Vandaag moet ik naar Den Haag om een visum voor China aan te vragen. Ik ben er vroeg, en heb dan nog tijd voor een wandeling door de duinen. Mijn hoop is om kruisbladgentiaan te spotten, maar ik ben niet erg optimistisch omdat ik niet de preciese plek weet. Des te leuker dat ik de planten toch vind: tientallen exemplaren.
Ik moet wel flink doorlopen omdat ik op tijd thuis wil zijn. Vandaag eten we met zijn allen (bloemkool!) omdat Ida morgen naar het verre Oosten vertrekt... Vanaf station Noord loop ik naar Rik en Anna, en met Rik achter het stuur bereiken we Aduard veilig en wel. route; natuur
Reacties: G.J.M.van.Noord@rug.nl Andere afleveringen van de looblog |
Copyright: de teksten van de looblog zijn "public domain".