|
Ik was pas na middernacht thuis dus ik ben 's ochtends niet zo vroeg weg. Ik loop een mooi rondje vanaf Onnen door het Zuidlaardermeergebied en terug via het Noordlaarderbos. Veel vogels dus, het eerste deel van de route. Onder andere de eerste gierzwaluw (in Aduard zei men vroeger altijd dat de gierzwaluwen op koninginnedag weer terugkomen, dus dat klopt precies). Veel grutto's, en ook kemphanen. In het riet hoor ik overal rietzangers, en zo nu en dan vliegen er visdiefjes over.
Besloten Veen heet het gebied direct ten oosten van de golfbaan (bij km 16 en 17). Dit is een "doorbraakdal" door de Hondsrug. Zo te zien is/wordt het opnieuw ingericht, als beekdal. Op die manier wordt de verbinding tussen de Drentsche Aa en de Hunze weer hersteld. In een boompje op een van de nieuw aangelegde houtwallen zit mijn eerste grauwe vliegenvanger.
Ik heb nog een beetje tijd over, na het ontbijt en voordat het programma weer begint. route; natuur
's Ochtends is er nog wel tijd voor een rondje, want het programma begint pas om tien uur, en het hotel is direct naast de plek waar de bijeenkomst wordt gehouden. 's Avonds eten we gezamenlijk in een restaurant vlakbij de Brandenburger Tor. Na afloop loop ik terug. Het is natuurlijk al donker en daarom volg ik de doorgaande wegen. route na ontbijt; route na diner; natuur
Gisteravond laat in Berlijn aangekomen voor de QtLeap projectbijeenkomst van donderdag en vrijdag. Vandaag vier ik dus koningsdag in Berlijn. Ik loop naar Hauptbahnhof en neem de S-bahn naar Friedrichshagen en loop vandaar een flink rondje om de Müggelsee. Dit is ook een tip uit het boekje van Peeters, "Vogels kijken in Noordoost-duitsland". Van de door hem genoemde bijzondere soorten zie ik niet veel, maar er is desondanks toch veel te zien. Koud is het hier ook, maar ik ben daar op voorbereid en heb gewoon de winterjas weer aan.
Het tweede deel van de route is minder. Een taai stuk door een soort villawijk (Neu Venedig) en dorp (Rahnsdorf). Als de route eindelijk weer langs het meer loopt, valt er een flinke hagelbui. De wind is zuidelijk dus deze kant van het meer is toch al minder aanlokkelijk. Dan terug met de S-bahn en als ik het station verlaat valt er weer een hagelbui. Een goed excuus voor een currywurst met (zeer pittige) saus. 's Avonds Indiaas eten met collega D.
route naar station; route Müggelsee; route van station; natuur
Tussen de buien door. Nog steeds veel te koud. Ik loop vanaf de tennisbaan waar Petri tijdelijk tennist in verband met de renovatie van de tennisbanen in Aduard.
Ik zet Petri op de trein en rijd dan naar Egmond. Eerst loop ik een rondje door het bollengebied, want ik wil proberen daar scherpkruid en op de terugweg langs de duinrand ook nog ruw gierstgras te vinden. Echter, op mijn GPS zijn alle coordinaten die ik thuis had ingevoerd verdwenen... Dat wordt dus lastig. Het is desondanks een geweldig mooi rondje omdat alle tulpen erg mooi staan te bloeien. Er rijden ook auto's stapvoets rond om van de felgekleurde velden te genieten. Tussen de hagel- en sneeuwbuien door schijnt de zon flink.
Daarna loop ik een rondje door de duinen. Het duingebied in de buurt van Egmond is het mooiste duingebied van Nederland wat mij betreft. Ook al omdat het hier ook altijd relatief rustig is, als ik er ben tenminste. Er is veel te zien. Op de plekken waar het zand wat kan stuiven bloeien de duinviooltjes massaal. Ook zijn er steeds bloeiende kandelaartjes te zien. Vanwege de ijskoude harde wind loop ik van km 11 tot km 12 niet langs het strand, maar door de duinen. Bij km 13 valt een sneeuwbui op mijn kop, maar een paar minuten later schijnt de zon al weer. In de Wei van Brasser zitten dodaarsjes en geoorde futen die van ver nauwelijks uit elkaar te houden zijn.
Met openbaar vervoer naar Zwartsluis en vandaar loop ik via Hasselt naar Zwolle. Eerste deel van de tocht gaat door de Olde Maten. Een gebied zoals de Wieden maar dan een stuk kleiner. Mijn eerste koekoek van het seizoen hoor ik al van ver, nadat de eerste hagelbui van vandaag mee viel. Het is koud, en ik heb mijn winterjas maar weer tevoorschijn gehaald.
Bij km 5 kun je een stukje het moeras in. Je hoort hier veel vogels, vooral rietzangers en ook de boompiepers zijn terug. Verderop een "echt" ooievaarsnest (op een boomstam en niet bij een boerderij op een paal). Nog wat verderop is een ooievaarsnest boven op de hoospanningsmast gemaakt, zoals je dat ook in Zuid-Europa vaak ziet.
Vanaf Hasselt loop ik aan de binnenkant van de Stenendijk. Prachtig stuk van de route waar ik al vaker ben geweest. In de laaggelegen weilanden langs het Zwarte Water groeien hier en daar enorme aantallen wilde kievitsbloemen. Dit zijn reservaatjes van Staatsbosbeheer om de soort die hier van oudsher voorkomt te beschermen. Bij km 14 is een nieuw pad met klaphekken de uiterwaarden in. Hier kun je tot aan de rand van zo'n reservaatje komen waar nu duizenden exemplaren in bloei staan.
Dan verder over de dijk van de Vecht en langs de Zijkolk - prachtige plek. Helaas kom je dan op de doorgaande weg terecht. Hier moet de provincie eens wat aan doen want ook een LAW volgt bij gebrek aan alternatieven deze weg. 's Zomers kun je dan bij Haerst met een (handbediend) pontje de Vecht over, maar dat kan pas vanaf 1 mei dus ik moet nog een stukje verder de doorgaande weg volgen.
Laatste deel van de route gaat via de mooie begraafplaats Bergklooster. Hier groeien een paar mooie kleine plantjes, onder andere voorjaarszegge, klein tasjeskruid, voorjaarsganzerik, knolboterbloem, kandelaartje. Ik loop ook nog even de weg naar het pontje op, want hier groeit massaal gulden boterboem en rivierkruiskruid. Het is inmiddels nog kouder geworden en er staat een harde onaangename wind. De buienactiviteit wordt steeds groter. Kortom: tijd om naar huis te gaan.
Mooie zonnige avond, al weer. Maar ook nog steeds te koud. Precies een jaar geleden liep ik hier ongeveer hetzelfde rondje. Maar toen was de natuur duidelijk wat verder. Mooi is het hier wel. De beek net ten zuiden van Lieveren mag weer meanderen. Dat werk lijkt nu af.
Helder en zonnig, maar koud. Ik erger me weer eens aan lieden die hun hond in natuurgebied los laten lopen.
Donker en koud, en het waait hard. Weinig te zien daarom. Als het ook nog gaat regenen houd ik het voor gezien. Enige opvallende: flinke groep boerenzwaluwen die heel dicht bij elkaar rondjes vliegen vlak achter "Maart'ns bossie".
Met de trein naar Cuijk, iets later dan gepland. De zon schijnt uitbundig al is het wel koud. Eerst een stuk langs de Maas met mooi uitzicht op Mook. Dan via Katwijk. Achter de kerk is er een "Mariagrot", geïnspireerd door Lourdes, en blijkbaar het persoonlijke project van de pastoor van destijds. Dan volgt een saai stuk langs de A73 om de Maas over te steken. Pas na km 11 wordt het dan weer leuk als ik bij de Hatertse Vennen arriveer.
Mooi weer en zondagmiddag, met de grote stad dichtbij: heel druk. Veel fietsers, veel honden, veel jeugd van de scouting die iets van een speurtocht hebben. De wolken krijgen de overhand en er valt een bui. Ik verlaat het gebied weer en dan volgt er toch weer een flink stuk saai rechtdoor lopen. Ik moet ten slotte toch nog even naar Brakkenstein. Vandaar met de bus en trein terug.
's Ochtends nog wat regen maar daarna wordt het ondanks de matige weersverwachting een mooie dag. De stuwwal die vanaf Nijmegen ten zuiden van de Waal via Ubbergen en Beek tot in Duitsland loopt is in deze tijd van het jaar zoals bekend een prachtig gebied. Ook nu is er weer veel te genieten. Bijvoorbeeld het gebiedje bij de Kasteelselaan, direct voor km12. Prachtig maar zeer klein gebiedje met heel veel goudveil, sleutelbloemen en pinksterbloemen.
Dan heb ik eerst al een kleine excursie naar De Refter gehad. Een voormalig klooster of iets dergelijks waar in een donker hoekje een bijzonder varentje groeit: fijn venushaar. Ik zie op deze tocht nog veel meer bijzondere soorten, die typerend zijn voor dit gebied, zoals ruige veldbies en grote veldbies, hangende zegge en slanke zegge, en reuzenpaardenstaart.
Een ander heel mooi plekje is bij Beek, net voorbij km 14. Hier loop je langs een beek omhoog naar de kabouterboom. Dit is een tamme kastanje die soms de "dikste boom van Nederland" wordt genoemd. Direct aan de voet van deze monumentale 800 jaar oude boom is een bron waar een keur aan bijzondere soorten groeit. De boom zelf heeft het moeilijk na brandstichting door vandalen in 2005, en doet nu dienst als een groot muizennest, zo te zien.
De route gaat verder via de Smorenhoek: mooi golvende weilandjes met veel houtwallen. Als je dan weer bijna in Beek bent komt het kwelwater ook weer de heuvel uit. Ook hier groeien volop reuzenpaardenstaarten. Dan gaat de route weer omhoog en komt langs een klein akkertje waar zo maar muizenstaart groeit. En leeuwenklauw. De volgende beklimming is de steilste en ook de laatste: de Duivelsberg. Hier loop ik tot aan de grens met Duitsland en dan gaat het weer naar beneden. Ook al is de stuwwal niet zo hoog, ik heb tot hier al 400 hoogtemeters overwonnen.
De terugweg gaat vrij direct door de polder. Via Persingen, waar de fotogenieke kerk helaas in de steigers staat, en dan langs een brede wetering die blijkbaar "Het Meertje" heet, tot ik weer in Nijmegen op de Waalkade aankom. Tijd voor koffie en een kop soep (op het verwarmde terras).
Ik wil nog wat andere plekken aan de westkant van Nijmegen bezoeken, maar na 31km heb ik niet zo'n lust om door saaie straten te lopen. Ik neem de bus een stukje en loop vandaar toch nog zo'n 12 kilometer. Hoogtepuntje is de doffe ereprijs (Veronica opaca) die hier in een perkje op het kerkhofje bij Hees groeit. De laatste stop is ook al een kerkhofje, bij Brakkenstein. Maar als ik daar aankom blijkt dat al gesloten.
route Stuwwal; route West; natuur NL natuur DE
Ik ben een weekendje in Nijmegen want Petri had andere plannen en bovendien de auto mee. Als ik in het begin van de avond arriveer is er nog wel tijd voor een kort rondje. De lucht ziet er wel dreigend uit, en in de trein bij Elst kwamen we al in een verschrikkelijke wolkbreuk terecht. Ik steek de Waal over. De werkzaamheden aan de nevengeul lijken eindelijk klaar, en er zijn fietspaden en nieuwe bruggetjes over de nevengeul. Ik loop de uiterwaarden in, en blijf dicht bij de brug zodat als het eenmaal begint te onweren ik een beetje kan schuilen. Dat lukt, ik word niet erg nat.
Als je over de Waalbrug loopt, langs de spoorlijn, hangt er een bordje met een tekst van Nescio (uit Dichtertje):
Zij staarde in de Waal. Mooi hè? Toen leunde ze haar bovenlijf uit ’t raampje en keek naar Nijmegen, dat daar lag op de heuvels aan de rivier, zoo on-Hollandsch, zwak romantisch, huizen boven huizen en boomen boven boomen, en zong tegen de wind en ’t gerammel van den trein over de brug.Prachtig natuurlijk, en het is ook wel te begrijpen dat ze niet het bekende citaat over de Waalbrug bij Nijmegen, uit de Uitvreter, hebben gebruikt. Als ik me goed herinner heb ik over dit citaat nog een vraag gehad bij mijn mondeling examen Nederlands, literatuurlijst. De vraag was, geloof ik, naar welke kant Japi gekeken had - en waarom. Ik geloof niet dat ik het antwoord toen wist.
Op een zomermorgen om half vijf, toen de zon prachtig opkwam, is hij van de Waalbrug gestapt. De wachter kreeg hem te laat in de gaten. ‘Maak je niet druk, ouwe jongen,’ had Japi gezegd, en toen was i er afgestapt met zijn gezicht naar het Noord-Oosten. Springen kon je het niet noemen, had de man gezegd, hij was er afgestapt.Overigens is deze opvallende keuze van de gemeente Nijmegen ook anderen al eerder opgevallen, bijvoorbeeld hier of hier of hier.
Dubbele Clariah vergadering in Utrecht waar ik de hele ochtend zoet mee ben. Dan neem ik de stoptrein naar Vleuten en loop daar een rondje naar het nieuwe natuurgebied bij de Haarrijnseplas. Hier zit al een paar dagen een ijsduiker. Ook zitten er meerdere geoorde futen. Er zijn meer vogelaars, en ik maak een praatje met iemand uit Gouda. Boven de nieuwe zwaluwwand cirkelen tientallen oeverzwaluwen.
Dan verder om het terrein van kasteel de Haar bij Haarzuilens heen. Ik was vergeten hoe groot dat kasteel is. Er staan ook nog hele grote feesttenten bij. Tegenover het kasteel spreekt een bewoner me aan en vertelt me waar ik het nest van ijsvogels kan vinden op de terugweg naar Vleuten. Ik vind de plek wel, maar de ijsvogels laten zich niet zien. Wel zie ik steeds eenden met heel kleine kuikens. Een moeder met negen kuikens is de opvallendste.
route Utrecht; route Vleuten; route Groningen; natuur
Nog een mooie avond. Opvallend: op een saaie plek langs het kanaal bloeit al een echte koekoeksbloem. Achter Fransum zie ik meerdere muskusratten. Het laatste stukje is het al bijna donker.
Op de dag dat we 35 jaar geleden onze verkering begonnen, lopen Petri en ik een prachtig rondje door Easterskar: een stukje moeras even ten westen van Heerenveen. Het is schitterend weer: zonnig en weinig wind. Hierdoor ziet alles er fantastisch uit. Bij de vogelhut rond km 2,5 horen we steeds waterrallen gillen. Maar we zien ze niet. Ook verder is het steeds een kakafonie van vogelgeluiden. Een paartje grauwe ganzen heeft al kuikens.
's Avonds loop ik nog een rondje door de Eeldermaden. Het is wat kouder omdat de oostenwind wat harder is gaan waaien. Het is ook erg heiig.
route Easterskar; route Eelderwolde; natuur
Ik begin bij het parkeerterreintje bij de Onlanden aan de kant van Sandebuur. De zon schijnt en er is weinig wind: het is een kakafonie van geluid in het moeras. Vergeleken met eerder deze week zijn er al weer soorten terug: fitis, rietzanger, sprinkhaanzanger. Er is erg veel te zien.
Op het eerste bruggetje sta ik even te kijken als ik aan de waterkant onderin de rietkraag wat zie bewegen: baardmannetjes. Ze laten zich nauwelijks zien, maar het is wel heel dichtbij. Ze bewegen zich langzaam van me af tot ze om een hoekje verdwijnen. Dan komt er nog iemand met verrekijker aan, die vertelt dat hij vannochtend nu juist op zoek naar baardmannetjes was - net te laat... Als ik doorloop blijft hij nog even wachten of ze weer terugkomen.
Ik loop verder naar Roderwolde en wil dan doorsteken over een op de kaart getekend pad naar de Kleibosch. Het laatste stukje is geen pad, maar gaat dwars door een kletsnet weiland waar het gras duidelijk al gegroeid is. De rest van de dag dus natte schoenen. Dit is een klein maar bijzonder natuurgebiedje vanwege de potklei die hier aan de oppervlakte komt. Dat betekent onder andere dat hier enkele plantensoorten voorkomen die je verder vooral in Zuid-Limburg aantreft, zoals boszegge en heelkruid. De bodem van het bosje ziet nu helemaal wit van de bosanemoon. Heelkruid vind ik vandaag nog niet. De eerste bloeiende exemplaren van grote muur.
Dan gaat het verder naar Roden. Bij de Mensingeborg is een bekende groeiplaats van schedegeelster. Dit jaar groeit en bloeit de soort hier uitbundiger dan andere jaren, zo lijkt het. Een stukje verder vind ik de soort op (voor mij) een nieuwe plek. Ook hier veel bloeiende exemplaren.
Ik loop door Roden heen om bij de Maatlanden en Natuurschoon terecht te komen. Ook al een bijzonder gebied vanwege de potklei: ook hier boszegge, heelkruid, en ook veel ruige veldbies. In de Maatlanden staat langs het fietspad ook een plukje schedegeelster. Nadeel van de potklei is, dat het water nauwelijks weg kan en dus is het na een natte winter een enorme modderboel. In het Vagevuur (een pingoruïne) zwemt een dodaars.
Ik verlaat het bos en zo kom ik in het open gebied aan de zuidkant van het Leekstermeer. De jas gaat weer aan. Via Cnossen loop ik dan langs de rand van het meer terug naar de auto. Vlak voor Cnossen staat een groep van elf lepelaars netjes op één been op een rij in het water. Bij het bruggetje over de Rodervaart loop ik even verder om de toegangen naar de weilanden te inspecteren. Er groeien al rozetjes van muizenstaarten maar nog geen bloemen. Als ik bijna terug ben laat een blauwe kiekendief zich mooi zien.
We zijn weer terug uit Duitsland, maar ik loop dus nog een beetje achter...
Vanavond was het een prachtige avond. Bij de Onlanden zijn weer een paar soorten teruggekeerd: snor, blauwborst, zomertaling, roodborsttapuit en bruine kiekendieven. Als afsluiting volgt een spectaculaire zonsondergang.
Op de site van SV Aduard is een mooie foto te vinden van Rik tijdens de wedstrijd van afgelopen zaterdag. Karakteristieke pose!
's Ochtends voor het ontbijt een wel heel kort rondje naar het strandje en de pier. Het ochtendrood achter de rokende fabrieken ziet er bijzonder uit.
Terug naar huis. Er is mooi weer voorspeld, en de temparatuur loopt snel op. De zon laat veel langer op zich wachten. We rijden een flink stuk in de goede richting om dan bij Norddeich in Ost-Friesland een kijkje te nemen. Van deze kustplaats vertrekken de veerboten naar Norderney maar ook het plaatsje zelf blijkt verrassend toeristisch. Er is ook een (duidelijk opgespoten) strandje. Maar als je dan wilt zwemmen, loop je het slib van de Waddenzee in. Zo nu en dan komen er kleine vliegtuigjes over die in de richting van het eiland Juist vliegen. Zo heb ik hier ooit ook met M. gevlogen.
route Wismar hotel; route Norddeich; natuur
Voor het ontbijt loop ik weer even naar het strandje en de pier. Na het ontbijt rijden we naar een schiereiland een stukje ten noorden van Wismar: Insel Poel. We parkeren bij de plaatselijke VVV in Kirchsdorf en vandaar lopen we een prachtig rondje. Eerst tussen licht glooiende weidse akkers door, tot we aan zee terecht komen (km 8). Hier hebben we uitzicht op de kwelders (natuurgebied). Vandaar lopen we een flink stuk langs de oever.
Als we beginnen is er rechts van ons een bosje, maar dat wordt langzaam een soort klif. Wij lopen dus direct langs het water op een smalle strook zand terwijl rechts van ons de kliffen langzaam hoger worden. Zo te zien brokkelen de kliffen snel af. Steeds liggen er boompjes die van de kliffen naar beneden zijn gedonderd. Op de kliffen bloeien duizenden exemplaren van klein hoefblad. Op zee dobberen vooral knobbelzwanen maar ook enkele middelste zaagbekken en smienten.
Bij km 11 is een klein haventje en ten noorden daarvan is een strandje aangelegd. Dat gaat weer langzaam over in vergelijkbare kliffen als eerder vandaag. Bij km 15 verandert dat. Hier ligt een soort moeras, waar net twee kraanvogels in neerstrijken. Als we het moeras voorbij zijn komen we in Am Schwarzen Busch. Hier bezoeken we de Gedänkstatte Cap Arcona. Het trieste verhaal vind je hier en hier.
Daarna is het tijd voor pauze, en alweer wafels met warme kersen met room. Over een prachtig pad door een enorm leeg landschap lopen we dan terug naar de auto. Boven ons komt weer een grote groep kraanvogels over. Als we bijna bij de auto zijn, komen we langs een voetbalveld waar net direct uit een vrije trap gescoord wordt. Boven de voetballers komt een grote groep kraanvogels over.
We rijden nog even naar Gollwitz, aan de noordoostkust van het eiland. Daar tegenover ligt nog een klein eiland, Langenwerder, dat een vogelreservaat is. Terwijl Petri van de laagstaande zon op het strandje geniet, loop ik een eind in die richting. Er zitten grote aantallen vogels: onder andere tureluurs, scholeksters, bergeenden, kluten, wulpen. Zo nu en dan zie je ook grote groepen rotganzen opvliegen.
route Wismar hotel; route Insel Poel; route Insel Poel Gollwitz; natuur
Vanochtend verlaten we Waren, en we rijden naar Wismar waar we nog twee nachtjes in een hotel zitten, aan de Oostzee. We kiezen een route binnendoor. Het landschap is nog steeds prachtig, en bovendien is het heel mooi helder weer. We stoppen verschillende keren om weer foto's te maken van kraanvogels. Ook zie ik weer steeds weidegeelster in de berm.
Bij het plaatsje Krakow am See stoppen we wat langer en na bestudering van de plattegrond van het plaatsje lopen we een aardig rondje rond een klein schiereilandje in het meer. Hier groeit veel bosanemoon en schaafstro. Verderop ook holwortel. In het meer zwemt een paartje brilduikers. Volgens de informatiebordjes groeit hier later in het voorjaar ook brede orchis. Het voorjaar is al wel begonnen: we zien ook al citroenvlinders. Als we op een bankje aan de rand van het meer van de zon genieten vliegt er een ijsvogel voorbij.
We stoppen onderweg nog een keer, bij het plaatsje Neukloster. Hier begint aan de rand van het meer een prachtige korte wandeling langs de Klaasbach: een beekje dat een vrij steil dalletje in het bos heeft gevormd. De begroeiing is fantastisch. Bosgeelster, schedegeelster, gele anemoon, bosbingelkruid, goudveil, schaafstro, muskuskruid, en ga zo maar door.
Nadat we in Wismar onze intrek in het hotel hebben genomen (mooi aan de Oostzee gelegen) lopen we eerst even naar de oever van de Oostzee en de pier op. De Oostzee is natuurlijk geen echte zee, maar het is toch aardig. Er zwemmen grote zaagbekken. Daarna gaan we de stad in. Wismar is een oude havenstad (Hanzestad) en het oude centrum staat op de Unesco werelderfgoedlijst. We bewonderen de oude gebouwen en de oude haven. Het is nog steeds heerlijk zonnig.
route Krakow am See; route Klaasbach; route Wismar hotel; route Wismar centrum; natuur
|
Copyright: de teksten van de looblog zijn "public domain".