|
|
route Grijpskerk; route Odoorn; natuur
Minirondje voordat het onweer begint.
Dagje Schier. Terwijl het in het zuiden warm is, en straks flink gaat onweren, is het op Schier gewoon koud: 15 graden. In het begin loop ik met trui en jas, een heel verschil met gisteren. Droog blijft het hier wel, en later op de middag wordt het wel wat aangenamer.
Er is zoals bekend erg veel te zien hier. Ik maak meer dan duizend foto's (beetje belachelijk wel). Toch is het eigenlijk niet zo goed weer voor foto's, veel te vochtig. Zeker 's ochtends is het gewoon nevelig, en op de boot is niet veel te beleven. Wel veel visdiefjes. Als we bijna bij de haven van Schier zijn zwemt er een grote groep eidereenden met veel jonkies. Het lijkt wel een schoolklas op excursie met meerdere volwassenen er bij.
Bij één van de duinvalleien waar ik door struin maak ik een praatje met de boswachter. Ik vraag hem naar de kleine keverorchis en het rozenkransje dat ik op Schier vijf jaar terug wel vond, maar daarna nooit meer. Er zouden nog wel een paar exemplaren moeten zijn. In de volgende vallei staat de grote keverorchis overigens wel, en hoe: honderden exemplaren.
Bij de Westerplas kijk je vanuit de vogelhut naar de lepelaarcolonie aan de overkant van de plas. Er zouden nu al 53 lepelaars zitten. Volgens een van de aanwezigen worden het er nu elk jaar meer. De bergeendkuikens die zich goed laten zien vlakbij de hut zijn snoezig. Ik loop via het dorp om wat te eten. Ik kies een terras uit de wind en als ik van mijn sate geniet maak ik een praatje met de buren, professionele fotografen die veel interesse in mijn fototoestel (83x zoom) hebben. Hun technische vragen kan ik niet beantwoorden.
Op de terugweg naar de boot loop ik langs een weiland met veel weidevogels. Maar mijn aandacht wordt getrokken door een biddende huismus, die op zo'n halve meter hoogte boven het gras wel tien tellen lang op dezelfde plek blijft hangen. Op internet vind ik beschrijvingen van dit gedrag dat mooi aansluit bij wat ik zag. Bijvoorbeeld in dit tijdschrift.
Ik heb afgesproken met C. die in Groningen bij haar zoon slaapt. Daar haal ik haar 's ochtends op, en dan pikken we in Assen N. van de trein. We lopen een mooi rondje vanaf Oudemolen, door het nationaal park van de Drentsche Aa. Het is hier nu prachtig mooi. Sommige weideveldjes zien paars van de brede orchissen.
Gedurende het tweede deel van de route houdt Kris ons op de hoogte van de wonderbaarlijke gebeurtenissen op het voetbalveld van Aduard, waar het team van Rik de eerste wedstrijd om een plek in de tweede klasse met 6-1 wint van Elim. Van degradatiekandidaat (in de winterstop) dus nu op het randje van promotie.
Na afloop van de wandeling rijden we naar het terras van De Drentsche Aa in Schipborg. Het is hier gewoon warm. De beloofde buien komen voorlopig niet naar het noorden. We eten buiten op het terras. Als C. en N. weer in de trein zitten rijd ik nog even naar het Eexterveld. Maar nu begint de lucht toch heel donker te worden. Als even later de eerste druppels vallen is het tijd om naar huis te gaan.
route Oudemolen; route Eexterveld; natuur
Mooie avond. Petri is weekendje weg. Het avondeten wordt uitgesteld tot het donker is. Ik loop eerst door de Onlanden. Het is hier weer prachtig. Vooral de zwarte sterns vind ik mooi. Een onduidelijke kiekendief in de verte ontpopt zich thuis, als ik de foto's bekijk, als een roerdomp.
Langs het weggetje richting Peize is de laatste ochtenden een Kleinst Waterhoen gesignaleerd. Die zie je zelden, maar je kunt ze soms horen. De soort staat te boek als zeer zeldzaam, maar profiteert blijkbaar van alle nieuwe natte natuurgebieden annex waterbergingsgebieden die de laatste jaren zijn aangelegd. Met enige moeite (er komen te veel auto's langs) hoor ik de Kleinst Waterhoen en kan ook een (slechte) geluidsopname maken (eigenlijk gewoon een filmpje waarvan ik later het beeld verwijder).
Een klein stukje verder zit een lepelaar. Als ik die eens goed sta te bekijken kijkt er een vos brutaal mee. Hij laat duidelijk merken dat hij totaal niet bang voor me is. Hij kijkt me eens goed aan, en draait zich dan langzaam om en sjokt weg.
Als ik terug ben in Eelderwolde is er nog wel even tijd om naar De Baak, Lauwersmeergebied te rijden, waar gisteren en vandaag een koereiger is gezien. In het Lauwersmeergebied begint de mist al weer op te komen. De vele Schotse hooglanders staan in de mist mooi te wezen. Met heel veel moeite zie ik ver weg de koereiger. Als ik even een tiental meters verder loop in de hoop de vogel iets beter te zien, zie ik hem nooit meer terug. Ik kom later nog twee vogelaars tegen die de koereiger willen spotten.
route Eelderwolde; route De Baak; natuur
Een donkere maar droge en bijna windstille avond. Om de een of andere reden is er vanavond hier niet zo veel te zien. Totdat ik in de verte boven in een boom weer de twee zeearenden zie zitten die ik hier vorig jaar ook zag. De preciese plek moet geheim blijven waardoor mijn waarneming (nog) niet te zien is. Men hoopt op een broedpaar. route; natuur
Zeer donker en somber weer. Soms ook nog miezerig.
Het regent al sinds we gisteren terugreden van de wandeling, en vanavond regent het nog steeds. Ik ga toch maar op pad, want het zou langzaam droog moeten worden. Helaas, droog wordt het niet. Ik loop een kort stukje bij het Dannemeer. De witwangsterns laten zich uitgebreid zien. Twee weken terug miste ik hier de steltkluten. Die komen nu twee keer luid roepend over me heen vliegen. route; natuur
Met Petri. We lopen alle buien mis, alleen een paar druppels. Pas op de terugweg in de auto wordt het buiten echt nat. We beginnen bij de Kiekkaaste bij Nieuw Statenzijl. Altijd leuk, en altijd bruine kiekendieven. Het is hoog water dus verder weinig vogels. Op de sluis zit wel een boerenzwaluw die gewoon blijft zitten als we naar hem staan te kijken. Dan lopen we een stuk langs de Waddendijk naar het westen tot aan een volgende (kleine) zijl. Hier is een wandelpaadje gemaakt, een klein stukje de kwelder in. Dit wordt aangekondigd als "wandelroute" van maarliefst ... 330 meter lang. Heen en weer, dus het pad is blijkbaar precies 165 meter.
We rijden een stukje verder naar de Breebaartpolder. Eerst naar het zeehondenkijkscherm op de dijk. Aan de voet van de dijk zitten eerst vier, later zes zeehonden. Dat is dus op slechts twintig meter afstand. We lopen verder langs de Punt van Reide waar in de verte een heel grote groep rosse grutto's en zilverplevieren soms spectaculair opvliegt. Ten slotte nog naar de vogelkijkhut. Kluten, tureluurs en ook een zwarte ruiter.
route Nieuw Statenzijl; route Breebaartpolder; natuur
's Middags om vier uur heb ik de reünie van mijn klas op de lagere school, de Willibrordusschool in Culemborg. Dus moet er van te voren een rondje worden gelopen in de buurt van Culemborg. Ik rijd via Amerongen voor een foto van boszwenkgras. In Culemborg gaat de route vooral langs de Lek. De uiterwaarden direct ten westen van de spoorbrug zijn een hondenuitlaatterrein, maar de uiterwaarden ten westen van fort Goilberdingen (Werk aan het Spoel) zijn prachtig. Heel veel grasmussen en bosrietzangers. Op meerdere plekken bloeit kruisbladwalstro.
Ook het gebiedje ten noordwesten van Fort Everdingen is bijzonder. Hier staat onder andere karwij, moeraskartelblad en esparcette. Bij een bloeiende brede orchis kom ik een andere waarnemer tegen, en we maken een praatje. Verderop is de halteplaats van de liniepont. Als ik ze gebeld heb komt het pontje langzaam deze kant op en ze zetten me over naar de overkant.
Door de Steenwaard loop ik weer terug naar Culemborg maar ik blijf ten noorden van de Lek. Er komt een enorme stoet vrachtauto's met politieescorte voorbij. Over de dijk loop ik het hele eind (buitenbocht!) naar de veerpont te Beusichem. Te veel verkeer voor zo'n smalle dijk. In Beusichem eet ik een broodje op het terras van het veerhuis. Over en langs de dijk weer terug naar Culemborg. De reünie is erg leuk!
Het was de hele dag regenachtig, en tamelijk warm: groeizaam weer. Maar 's avonds is het droog en klaart het een beetje op. Er zijn hier deze week een paar keer roodpootvalken gezien, maar die zie ik niet. Wel een boomvalk, en heel veel roodborsttapuiten.
Het was aardig weer maar 's avonds komen er buien vanuit het zuiden deze kant op. Het is al flink bewolkt en veel donkerder dan de laatste dagen. Bij Ezumakeeg zie ik al vrij snel een ijseend zwemmen. Even later vliegt in de verte een zeearend voorbij. Als ik in de vogelhut een kijkje neem naar de talloze strandlopers begint het te regenen. Al gauw ben ik niet de enige meer in de hut.
Voor het ontbijt loop ik een kort rondje bij Waal en Burg. Als ik bijna terug ben kom ik in een flinke bui terecht.
Na het ontbijt rijden we naar de vuurtoren en vandaar lopen we een prachtige route langs de Waddendijk naar het zuiden. Na afloop eten we wat in de strandtent bij de vuurtoren. 's Middags willen we nog een stuk lopen bij de Mokbaai, maar we rijden eerst naar Dijkmanshuizen (Ottersaat) waar een vogelkijkhut is. Daar wijst iemand me de grauwe franjepoot, die ik nauwelijks kan zien maar wel op de foto krijg. Ook broeden hier veel noordse sterns.
's Middags dus nog een flink stuk door het gebied bij de Mokbaai. Opvallend hoeveel mosbloempje hier bloeit. Aan de oever van een van de meertjes groeit veel moerasandijvie. En ook hier zijn natuurlijk heel veel vogels te zien, ook al mag je nu niet overal komen vanwege het broedseizoen. Zonder ons erg druk te maken over de boottijden kunnen we zonder te stoppen de veerboot op. De jan-van-gent laat zich niet meer zien...
route Waal en Burg; route de Cocksdorp; route Mokbaai; natuur
We zijn twee dagen op Texel. Vandaag vertrekken we 's ochtends en als we in Den Helder zijn kunnen we ongeveer direct doorrijden, de boot op. Als we aan dek aankomen vertrekt de boot. Drie vogelaars roepen enthousiast: "daar is-i", en rennen heen en weer met hun grote camera's. Wat is er aan de hand? Tussen de meeuwen aan de achterkant van de boot vliegt een jan-van-gent mee! Prachtig gezicht. Soms hangt hij haast stil achter de boot. Fenomenaal!
Voordat we bij ons hotel kunnen inchecken rijden we met een kleine omweg naar de Slufter. De omweg gaat door Waal en Burg waar we even stoppen om te genieten van een paarsgekleurd grasveldje met brede orchis, lepelaars en tureluurs. Ook vliegen er grutto's en een bruine kiekendief voorbij.
De Slufter ziet er weer prachtig uit, vooral als zo nu en dan de zon tussen de wolken tevoorschijn komt. Hier en daar kleurt de bodem roze door het Engels gras. Ook zie je veel witte stippen van echt lepelblad. Verderop zitten veel eidereenden die hier blijkbaar broeden. Later zie ik ook een eidereend met een aantal kuikens zwemmen. Boven ons hoofd worden zo nu en dan groepjes parachuutspringers losgelaten. Na afloop eten we een broodje bij de uitspanning bij de ingang van de Slufter. Uit de wind en in de zon is het net te doen.
Nadat we ons in het hotel hebben geinstalleerd rijden we naar Krassekeet, bij de Waddendijk achter het dorpje Oost en we lopen daarvandaan langs de dijk naar Utopia. Gelijk bij het beginpunt groeit gewoon in de berm volop harlekijn: een mooie orchidee die vooral in Texel voorkomt. Over de Waddenzee vliegen steeds opnieuw grote sterns. Die broeden op de eilandjes in Utopia, net als heel veel kokmeeuwen en kluten. Ook zie je geregeld een lepelaar overvliegen of het water afzoeken naar eten.
Na afloop rijden we in de richting van Kaap Noord en stoppen even bij de Volharding. Een mooie plek aan de Waddenzee waar nu honderden rosse grutto's vertoeven. Verderop op de dijk zitten tientallen vogelaars die hier een glimp van de grote kanoet hopen op te vangen. Bij Kaap Noord is het vol. We vinden wel een plek in een strandtent bij De Koog.
route Slufter; route Utopia; natuur
Met de bus naar Oud Zuilen en vandaar loop ik een flinke tocht door het laagveen- en plassengebied. Eén van de mooiste stukjes is het Bert Bospad, door de Westbroekse Zodden (km 7 - 12), en ook het stuk dat er direct op volgt (tot km 17) is prachtig. Ik speur eigenlijk naar slank wollegras, maar dat zie ik niet. Wel boomvalken, zwarte sterns en purperreigers, en volop moeraskartelblad op de stukjes trilveen.
Dan volgt een vervelend stuk door Breukeleveen, Muyeveld, Boomhoek en Loosdrecht. De weg loopt hier dwars door de Loosdrechtse plassen, maar daar zie je helemaal niets van want beide kanten van de weg zijn volgebouwd. Veel te grote villa's voorzien van hoge schuttingen en goedsluitende hekwerken. Tot overmaat van ramp is de weg te smal en rijden de auto's te hard. Mooie kandidaat voor "lelijkste plek van Nederland".
Vanaf km 28 is het weer prachtig: de Kromme Rade. Wandelpad dat dwars door het veengebied loopt. Daarna is het tijd om te stoppen, maar vanwege de jaarmarkt in Loenen moet ik nog een stukje verder lopen om bij een bushalte te komen waar ook daadwerkelijk een bus stopt.
Eind van de middag neem ik de trein naar Utrecht voor ons jaarlijkse etentje met ex-collega's uit de tijd dat ik in Utrecht werkte. We zijn uitgenodigd bij D. & R., en daar loop ik dus naar toe. De terugweg is eigenlijk al op zaterdagochtend.
Gisteren een heel lange, lange, droevige dag. Naar Brabant vanwege de crematie van vriendin A. Pas heel laat weer thuis, en de stemming is vandaag nog niet veel beter. Kort rondje naar Zuidhorn. Het is nog warm, maar beetje bewolkt en benauwd.
Raar gesprekje met voorbijganger die van een paar opmerkingen over het weer snel overschakelt naar religieuze zaken. Dan wil ik natuurlijk snel verder maar niet nadat ik hem de hand heb moeten schudden en hij me op het hart drukt er toch eens over na te denken. Dat kan hij beter zelf doen.
Het is nog steeds zomer. We ontbijten 's ochtends buiten, en daarna loop ik een rondje bij 't Roegwold, ook bekend als Dannemeer: nieuw natuurgebied bij Slochteren. In eerste instantie hoor ik alleen de kikkers en de honderden kokmeeuwen die hier broeden. In het slik zit een groep van minstens honderd kemphanen. De hele tijd zie ik geoorde fuutjes, meestal in groepjes van twee. Het water staat hier hoog en het gebied lijkt nu wel wat op de Kropswolderbuitenpolder, maar dan twee jaar terug. Er vliegen hier nu ook witwangsterns rond, die zich ook duidelijk laten horen. Er zijn hier de laatste dagen ook steltkluten gezien, maar die zie ik niet. Een lokale vogelaar vertelt dat die meestal aan het eind van de dag worden gezien. Misschien moet ik binnenkort een keer terug in de avonduren.
Dan terug naar huis om de bbq te ontsteken want de kinderen komen eten: het is alweer een dubbele feestdag ten slotte. Het nieuws uit Doetinchem verhoogt de feestvreugde flink.
's Ochtends vroeg parkeer ik bij Meerwijck en loop de Kropswolderbuitenpolder in. Ik maak een praatje met een Limburger uit Venlo op een scootmobiel. Het wordt een heel warme dag. Tegen elf uur weer thuis en boodschappen doen. 's Middags kijk ik bij Rik die eerst een 2-0 voorsprong uit handen geven, maar in de laatste minuut alsnog winnen: 3-2.
Daarna loop ik een bekend rondje aan de zuidkant van het Lauwersmeer, bij de Baak. Je ziet hier geen mens. Er zijn steeds opnieuw bruine kiekendieven. Soms meerdere tegelijk en dan halen ze kapriolen uit in de lucht die je normaal van kieviten gewend bent. Doorlopend het geluid van rietzangers en koekoeken.
route Kropswolderbuitenpolder; route Lauwersmeer; natuur
Vandaag hebben we ons jaarlijkse wandelingetje met K. en E. uit Boxtel. We lopen vanaf de carpoolplaats in Heeze, dus dat is precies in het midden. De tocht gaat naar de Renderklippen. Een aardig natuurgebiedje met veel heide. Het relief wordt gevormd door een stuwwal. Op Wikipedia wordt gemeld dat dit nog een plek is waar het 's nachts nog echt donker wordt, maar dat maken wij niet mee.
Na aflopen eten we wat (buiten!) bij het oude gemeentehuis van Epe. Dat ligt aan de oostelijke kant van een langwerpig pleintje waardoor je daar nog lang in de zon kunt zitten. De zomer is begonnen, we hebben het voorjaar dit jaar overgeslagen.
Hemelvaartsdag en bevrijdingsdag: dubbele vrije dag dus. Ik rijd eerst naar Nijmegen voor twee bijzondere plantensoorten (maar ik vind er maar één: rozetkruidkers), en dan terug naar De Steeg (bij Rheden) om vandaar een prachtig rondje door de Veluwezoom te lopen, te beginnen bij het landgoed Middachten. Na afloop rijd ik naar de uiterwaarden bij Brummen voor het bekende plekje langs de Weg naar het Ganzen Ei: akkertjes op rivierduinen met tal van bijzonderheden.
Op het landgoed Middachten is veel te zien. Ik zie Roomse kervel voor het eerst. 't Mooist zijn de stukken met grote aantallen bittere veldkers, geflankeerd met goudveil en knikkend nagelkruid. Daarna steek ik de spoorlijn over en loop ik het nationale park De Veluwezoom in. Vanwege de vrije dag en het (ook aangekondigde) schitterende weer is het hier erg druk. Ruiters, fietsers, wandelaars, en op de smalle asfaltweg wielrenners en motorrijders. Klein hoogtepuntje is een zwarte mees die ik mooi kan fotograferen: een "schaamsoort" minder (vogelaars spreken van een schaamsoort als je een heel gewone soort nog niet "hebt"). Daarnaast zijn de enorme groepen gaspeldoorn een prachtig gezicht want die staan nu massaal in bloei.
Als ik de Posbank eenmaal voorbij ben en in het Rozendaalse Veld terechtkom is het gauw gedaan met de drukte. Mooi golvende uitgestrekte heidevelden waar je alleen een paar Schotse hooglanders tegenkomt. De boompiepers maken het meeste geluid. Via een groot gebied waar honden los mogen lopen kom ik dan in het dalletje van de Beekhuizense Beek: prachtig stukje waar ik al vaker ben geweest. Even voorbij km 21 kijk je vanaf een kleine verhoging langs de beek prachtig op een grote mat van goudveil. Schitterend gezicht.
Vanaf Rheden gaat de route weer terug naar De Steeg. Hier zie je aan alles dat de komende drie dagen in het teken van de Giro d'Italia staan. Overal roze gespoten fietsen en veel huizen op allerlei manieren met roze versierd. Ben benieuwd wat Carmiggelt daarvan gevonden zou hebben. Tegenover het gemeentehuis zit hij in brons gegoten op een bankje, samen met zijn vrouw. Hij kwam hier vaak, op aanraden van Wim Kan, en met Wim Kan zaten ze hier aan de rivier, als `oude mannen die nostalgisch treuren omdat ze ons decor aan het afbreken zijn'. Het verhaal waarin deze prachtige zin voorkomt heet "Het einde van hotel De Engel" en staat in het boekje "Ik mag niet mopperen & Elke ochtend opstaan". De concrete aanleiding voor de verzuchting is de aanleg van de A348 (van Arnhem naar nergens) die hier het landschap voorgoed verpest heeft.
Kort rondje door de Onlanden, maar er is weer heel veel te zien. Eerst een wulp die een buizerd verjaagt. Verder steeds weer bruine kiekendieven, en in het riet hoor je doorlopend rietzangers, rietgorzen, snorren en sprinkhaanzangers. De visdiefjes zijn ook hier weer terug. Als ik terugloop vliegt er in de verte een roerdomp voorbij... Dat zie je niet zo vaak.
Naar de Eemshaven, onder andere om lathyruswikke te spotten. Een heel klein plantje dat je makkelijk over het hoofd ziet. Ik zie de soort op meerdere plekken. Er bloeien hier nog veel meer piepkleine plantjes op het opgespoten zand van het haventerrein.
De maand april is voorbij, en het lijkt of het weer daarop heeft gewacht. Vanaf vandaag is het prachtig. De zon schijnt volop. Ik loop na het ontbijt naar Den Horn, waar Petri me weer oppikt. Dan lopen we samen een flink rondje over het Holtingerveld. Te veel loslopende honden, verder is het er prachtig. We horen bijna voortdurend boompiepers. Op de grote en de kleine startbaan is nog niet veel te zien van de bijzondere plantengroei. Na afloop koffie met gebak bij het nieuwe parkeerterrein.
's Avonds rijd ik nog even naar Lauwersoog want op de camping groeit dwerggras, en dat wil ik wel eens zien - iets bijzonders voor de provincie Groningen. Daarna door naar de haven waar de ondergaande zon voor een spectaculair schouwspel zorgt.
route Den Horn; route Holtingerveld; route Lauwersoog; natuur
|
Copyright: de teksten van de looblog zijn "public domain".
