| Gertjan's Looblog | Oktober 2017 |
|
| Gertjan's Looblog | Oktober 2017 |
|
De zon van gistermiddag is er vanochtend opnieuw. Ik loop nog een kort rondje langs de Saar en in de stralende zon is dat genieten. Op de enorme schoorsteen van de energiecentrale zit een slechtvalk. In de Saar zwemt een dodaars.
route Saar; route station; natuur
Het regent. Ik besluit eerst de bus naar Dudweiler te nemen om vandaar in de bossen rond Fischbach een rondje te lopen. In Dudweiler is het nog steeds erg nat en donker. De flat waar ik destijds woonde ziet er nog somberder uit dan anders. Als ik voorbij km 5 het bos in loop heb ik geen last meer van de regen al is hier alles ook kletsnat. De route is aardig waarbij ik meestal een beek door het bos volg. Heel veel te zien is er verder niet. Dit bos wordt niet meer onderhouden: bomen die omvallen blijven liggen etc. Op sommige delen betekent dat dat ik onder en over omgevallen bomen heen moet klimmen om het pad te vervolgen.
Langzaam wordt het droger en lichter. Uiteindelijk zie ik zelfs een paar plekken blauwe lucht en nog wat later schijnt zowaar de zon. De rest van de middag blijft het heerlijk zonnig.
Voordat het officiële programma vanmiddag begint is er nog tijd voor een prachtige wandeling in zuidoostelijke richting. Eerst een flink stuk langs de Saar. Er is veel te zien. Ook nog best veel planten ook al is het al bijna november. Ter hoogte van de Osthafen herken ik het bijzondere geluid van een groep toeterende kraanvogels. Een flinke groep vliegt recht over me heen. Vervolgens volgt een saai stuk omdat ik hier niet langs de Saar kan blijven lopen (althans, niet op de rechteroever). Pas als ik Güdingen voorbij ben wordt het weer leuk: hier loop ik de berg op omhoog en als ik de laatste huizen achter me laat loop ik plotseling in een prachtig stil landschap wat wel aan Zuid-Limburg doet denken.
Het wordt nog veel mooier als ik in de buurt van de Birzberg kom. Bijzonder landschap en ook bijzondere natuur dankzij de kalkrijke bodem. Er bloeien erg veel bijzonderheden: weideklokje, aardbeiganzerik, echte guldenroede, sikkelgoudscherm (!), driedistel, kleine bevernel, duifkruid, kluwenklokje, grote centaurie, boskortsteel. En de mooiste vondst zijn honderden exemplaren van franjegentiaan -- die soort heb ik nog niet eerder gezien. Van de informatiebordjes leer ik dat in de vroege zomer hier ook talrijke orchideeënsoorten bloeien. Ik ben vast van plan hier dan nog eens terug te komen.
Het laatste deel van de route gaat door wat saaier bos naar het dorpje Kleinbittersdorf. Dat ligt aan de Saar en aan de spoorlijn terug naar Saarbrücken. Terwijl ik op de trein wacht loop ik even naar Frankrijk: het stationnetje ligt direct naast de fietsbrug over de Saar. De overkant is Frans en heet "Grosbliederstroff".
's Middags naar "die Uni" en dan is het feest met veel oude bekenden, al moeten we wel heel lang redevoeringen aanhoren voordat het buffet geopend wordt.
Ik ben op weg naar Saarbrücken waar morgen het vijfentwintigjarig bestaan van de opleiding wordt gevierd, en waar ik zesentwintig jaar geleden een jaar lang gewerkt heb. Omdat er werkzaamheden tussen Zwolle en Deventer zijn ga ik wat vroeger weg om in ieder geval in Arnhem de internationale trein te kunnen halen. Natuurlijk gaat alles heel voorspoedig en heb ik in Arnhem meer dan een uur om nog even het centrum in te lopen en een bijzonder plantje te spotten: stinkende ganzenvoet. Ik raak de plant niet aan want als je dat doet ruiken je handen uren later nog steeds naar vis... Via de Rijnkade waar de zon heerlijk schijnt loop ik terug naar het station.
Als ik 's avonds laat in Saarbrücken aankom ga ik vlug naar het hotel en dan door naar H. en N. - voormalige collega's uit Groningen die hier al een paar jaar wonen. Met H. heb ik destijds samen de Kennedymars gelopen, en dat schept natuurlijk een band. De kleine B. slaapt al.
route Arnhem; route Saarbrücken; natuur
En vandaag in Amsterdam voor de adviesraad van Clariah. Nu zijn de stadsplanten van een stukje Amsterdam aan de beurt. Voor de verandering is het heel aardig weer.
Onderweg krijg ik te horen dat "mijn" Amerikaanse tafeleend nu door de CDNA is goedgekeurd. De CDNA is de "commissie dwaalgasten Nederlandse avifauna", en die hebben een heel protocol voordat een zeldzaamheid geaccepteerd wordt. Het protocol is zelfs nog strenger als het een eersteling voor Nederland betreft. Het gaat er daarbij niet alleen om dat de determinatie klopt, maar ook wordt gekeken of het wel een "wild" geval betreft. Een ontsnapte vogel telt niet. Het is nu dus officieel de eerste Amerikaanse tafeleend voor Nederland (en ook pas de vijfde van Europa). Heel bijzonder, want het aantal vogelsoorten van Nederland bedraagt hooguit 500, inclusief dit soort bijzondere dwaalgasten.
In Utrecht ter voorbereiding van een onderzoeksaanvraag. Er is nog wel even tijd van te voren om de stadsflora van het centrum van Utrecht te inspecteren.
Rondje over de Wezepsche Heide: een van de plekken waar deze week grote kruisbekken zijn gezien. Heb ik dat geluk vandaag ook? Jawel! Zelfs twee keer. Ook het weer valt een beetje mee. Onderweg in de auto rijd ik van de ene bui in de andere, maar als ik eenmaal op pad ben is het bijna steeds droog. Dit is een aardig gebiedje, al hoor je soms de A50 en/of de spoorlijn.
Na het rondje over de hei loop ik nog een rondje vanaf Hattem. Bekend stukje waar je vaak heel veel ijsvogels ziet. Ik zie er maar eentje vandaag.
route Wezepsche Heide; route Hattem; natuur
Slechts een kort rondje vandaag want we vertrekken zo voor de 85e verjaardag van schoonmoeder. Het is erg donker en grijs maar nog wel even droog. 's Middags schijnt de zon wel, jammer dan.
Heel zonnig en warm. Temperaturen boven de twintig graden, en dat is bovendien al de hele week aangekondigd. Het is daarom overal erg druk. Het enorme parkeerterrein van het bezoekerscentrum bij Appelscha is al afgeladen vol, de berm staat ook al vol auto's. Ook het Aekingerzand is verworden tot een grote zandbak met spelende kinderen. Als we bijna rond zijn zie ik toch nog de gehoopte kruisbekken. Er zitten er vijf hoog in een boom vlakbij het parkeerterrein.
route Balmahuizen; route Aekingerzand; natuur
Een flink rondje niet te ver van huis. Ik neem het bruggetje over het Lieversche Diep tussen Roden en Altena op in de route want daar zit al een paar dagen een waterspreeuw. Ik begin bij Sandebuur en loop eerst naar Roderwolde. Het aangekondigde mooie weer is nog niet echt begonnen. Het is vooral erg grijs. Maar goed, het is tenminste droog.
Vanaf Roderwolde gaat het over een grasdijk naar de Kleibosch. Hier staan in het vroege voorjaar duizenden bosanemonen in bloei, en iets later in het jaar ook veel bloeiende exemplaren van grote muur. Vandaag bloeit er één bosanemoon, en één grote muur. Allebei een beetje in de war blijkbaar.
Dan bij de golfbaan langs bij Roden en dan langs het Lieversche Diep. Voordat ik bij de waterspreeuw ben word ik al aangesproken door een jogger die vermoed dat ik wel weet waarom al die vogelaars daar verderop verzameld zijn. Ja, dat is voor die waterspreeuw. Die komt nauwelijks in Nederland voor want de waterspreeuw zoekt snelstromende beekjes en die hebben we haast niet. Bij het bruggetje is een kunstmatige stroomversnelling gemaakt en daar vermaakt de waterspreeuw zich opperbest. Het is mooi om te zien hoe zo'n klein licht beestje onder water tegen de snelle stroom in gewoon op zijn plek blijft.
Ik volg het Lieversche Diep ook voorbij Lieveren nog een stukje. Ook hier is de oude gekanaliseerde beek weer dichtgegooid en mag de beek weer kronkelen. Bij km 15,5 maak ik een praatje met een oudere man die dit landschap nog uit zijn jeugd kent, dus van voor de kanalisering. Hij wijst me ook op een paar inmiddels verlaten nesten van ijsvogels.
Dan verder langs Roderesch en Nieuw Roden. Beetje saai. Verder over het fietspad door Natuurschoon. Mooi gebied, maar nu niet zo veel te beleven. Dan komen we weer in het laaggelegen gebied rond het Leekstermeer. Er is verder hier vandaag niet zoveel te zien. Het hoogstaande gras op de grasdijk op het laatste stuk is zwaar.
Na de regen van gisteren opnieuw naar de Waddenzee, misschien nu meer geluk? In ieder geval is het weer veel beter. Je kunt de sporen van de storm met bijbehorend hoog water hier goed zien. Ook nu is trouwens de waterstand nog hoog. Ik durf niet de eerste pier op te lopen want die loopt al half onder. Aan het eind van de voormalige dijk groeit - denk ik - gesteelde spiesmelde.
Daarna nog even naar de haven van Lauwersoog. Gisteren had ik daar al een stern kort gezien, maar niet kunnen identificeren. Vandaag laat hij zich langdurig zien en ontpopt zich als een noordse stern. De roodhalsfuut zit er nog en mag zich nu in de belangstelling van een paar fotografen verheugen. Vanaf de grote Cleveringsluizen zie ik een ijsvogel aan komen vliegen.
Dan is het tijd om naar Groningen te rijden om nog een staartje van de 4 Mijl te zien. Ida en Rik lopen allebei mee en doen het prima.
route Moddergat; route Lauwersoog; route Groningen; natuur
Alweer regen, regen, regen. Vanwege de storm van afgelopen donderdag kies ik voor de haven van Lauwersoog maar de meeste bijzonderheden zijn alweer gevlogen. Wel zwemt er een roodhalsfuut in de haven rond.
Blokje om voordat de bus vertrekt.
Na het ontbijt loop ik een kort stukje Zaandam in totdat mijn reisgenoot ook zover is. We rijden naar Watergang, vlakbij Ilpendam, en lopen dan een route door Varkensland: het laaggelegen weidegebied bij Broek in Waterland. Het is een laarzenpad dwars door de zompige weilanden waar soms koeien of paarden ons nieuwsgierig gadeslaan, maar ons gelukkig verder met rust laten.
Even voorbij kilometer 4 komen we in een typische Hollandse polder waar we grotendeels over de dijk lopen. De kruin van de dijk komt maar net boven het boezemwater en het landschap aan de linkerkant uit, terwijl aan de rechterkant de bodem van de polder meters lager ligt. De route staat hier ook bekend als de "badkuiproute". Rond kilometer 8 is het het aardigst. In het natte gebied aan de andere kant van de ringvaart groeit volop goudknopje. Iets verder gaat de route via een bruggetje over de vaart en dan weer dwars door een weiland. Een gezinnetje komt er net aan en heeft moeite om de nieuwsgierige koeien op afstand te houden. Met een grote plank lukt dat. Wij gebruiken vervolgens de plank ook maar om niet onder de voet gelopen te worden.
Bij km 9 hebben we eindelijk weer vaste grond onder de voeten. Bij de Purmerringvaart gaan we een brug over en dan hebben we mooi zicht op Ilpendam aan de andere kant van het water, terwijl rechts van ons de zeer laaggelegen polder "Purmer" ligt. Tijd voor koffie bij "Het Wapen van Ilpendam" waarna nog slechts een lang recht saai stuk wacht dat ons naar de auto terugbrengt.
route Zaandam; route Ilpendam; natuur
|
Copyright: de teksten van de looblog zijn "public domain".