| Gertjan's Looblog | April 2019 |
|
| Gertjan's Looblog | April 2019 |
|
We lopen route 4 uit de Crossbill Guide: Plateau de Faux, vanaf Naussannes. Nu dus niet langs een van de rivieren maar juist op het hoger gelegen plateau tussen de rivierdalen in. Heel mooi rustig landschap met wat landbouw en bosjes. Tamelijk open en toch afwisselend. Het zou hier vooral voor vogels interessant moeten zijn en dat klopt ook wel: we krijgen vooral heel veel grauwe gorzen te horen, en later ook goed te zien. En in de verte een griel. En als we al bijna uit Naussannes wegrijden vliegt er ook nog een hop over de tuinen weg. Verder zie ik vandaag voor het eerst wielewalen (normaal hoor je ze alleen). Twee gele flitsen vliegen een hoge boom in en direct daarna zingen ze luid en duidelijk. Foto's: geen kans.
Enfin. We parkeren bij het oude kerkje van Naussannes (authentiek!) en ik ben gelijk blij met de begroeiing op een oud muurtje met heel veel Alyssum simplex. Ook zie ik al gauw een (zuidelijke?) aardbeivlinder en daar moet je in Nederland erg je best voor doen (ik ken de soort alleen van een veldje bij het Bargerveen). En verderop staat in een berm zo maar aapjesorchis: nieuwe soort! En nog een nieuwe soort: Bellevalia romana.
Na dit mooie rondje stoppen we ook nog even in het dorpje waar we op de heenweg doorheen reden en wat er aardig uitzag: Beaumont-du-Perigord. We proberen daar een lokale route te volgen maar die zijn we al na drie minuten kwijt. We improviseren en lopen een wonderschoon rondje, onder andere langs prachtige bloemrijke weides met heel veel vlinders (westelijke parelmoer (?), klaverblauwtje, koninginnepage).
Opnieuw een prachige avond en ik loop nog even naar de Dordogne waar Petri even later ook naar toekomt (per auto) voorzien van witte wijn en aardbeien en zo zitten we nog een tijd in de langzaam dalende zon te genieten. Plotseling komt er vlak boven het water een grote groep van wel 40 koereigers langs ons heen gevlogen. Te vlug voor goede foto's helaas.
route Naussanes; route Beaumont-du-Perigord; route Saint-Cyprien; natuur
We kiezen voor een paar stops uit de autoroute 8 van de Crossbill Guide: de Vézère Valley. Eerst naar Limeuil, een schilderachtig plaatsje waar de Vézère in de Dordogne stroomt. We lopen langs het water en over de twee bruggen. Het is maandag, en de rust wordt enigszins verstoord door het lawaai van bladblazers enerzijds en versnipperaars anderzijds van de plantsoenendienst. Maar mooi is het. We lopen ook het dorpje zelf in, steil omhoog, en bezoeken boven op de heuvel de panoramische tuinen van Limeuil. Prachtig aangelegde botanische tuin met ondertussen fantastisch uitzicht. Maar ik vind zo'n botanische tuin saai...
De volgende stop met een iets uitgebreidere wandeling is bij het kasteel Château de Campagne. Mooi kasteel met park en je loopt vanuit het park een mooi stukje bos in omhoog. Het eerste stuk omhoog gaat over een soort trap: l'Escalier des Dames. Dan kom je bij een soort grot en kun je verder het bos in. Grotten hebben ze in deze streken in overvloed. We lopen verder het bos in, prachig bos met heel interessante begroeiing: onder andere veel heelkruid en veel bosbingelkruid, en ook Franse aardkastanje en nog veel meer.
Terug in de tuin van het kasteel lopen we weer in de volle zon en zijn de vlinders actief, al laten ze zich lastig vastleggen. We zien koninginnepages en cleopatra's, maar poseren: ho maar. Dat lukt wel met een veel gewonere soort: bonte zandoogjes zijn ook mooi.
De derde stop is in Les Eyzies: wonderlijk gelegen plaatsje aan de Vézère dat half onder de bergwand en in de rotsen is aangelegd. We lopen een flink stuk langs de rivier en dan dezelfde weg terug omdat er eigenlijk geen goede rondjes mogelijk zijn. In de rivier drijven grote matten met vlottende waterranonkel. Hier en daar is de berm verworden tot een enorm bamboebos dat hier blijkbaar een "invasieve exoot" vormt.
Als de zon 's avonds nog zo lekker schijnt loop ik het rondje vanaf ons appartement naar de Dordogne nog eens, en wordt daarbij verrast door een mooie show van minstens zes zwarte wouwen die bij een net geploegde akker van dichtbij te bewonderen zijn. En even later vliegt er zomaar een groep van een stuk of twaalf koereigers voorbij. En ook nog een purperreiger.
route Limeuil; route Chateau de Campagne; route Les Eyzies; route Saint-Cyprien; natuur
Voor onze eerste echte wandelroute heb ik een combinatie bedacht van route nummer 2 uit de Crossbill Guide voor de Dordogne, en route nummer 14 uit het Cicerone boekje "Walking in the Dordogne". Het resultaat is een mooie afwisselende route vanaf het dorpje Trémolat dat bij een spectaculaire meander van de Dordogne ligt (de "Cingle de Trémolat"). Eerst vooral over het wat hoger gelegen deel door afwisselend bosgbied en een prachtig uitzicht over de Dordogne. Daarna nog een lusje door het lager gelegen deel waar we ook een flink stuk pal langs de Dordogne lopen.
Bij vertrek uit Trémolat spot ik al gelijk een cirlgors. In het eerste deel is de plantengroei ook erg interessant. We zien bijvoorbeeld voor het eerst de paarse asperge-orchis, en gelijk meerdere keren. Raar geval, zonder bladgroen. Ook veel andere orchissen: hondskruid, mannetjesorchis, purperorchis, wit bosvogeltje, aangebrande orchis. En enorme tapijten van vleugeltjesbloem. Etc.
Als we bij het punt komen dat de Crossbill Guide als startpunt had geadviseerd is er een mooi zicht over de Dordogne. Ik zag op de openstreetmap kaart dat je nog iets verder door kon lopen naar een soort klif. Dat doen we en dat is een zeldzaam mooie plek met naar drie kanten vrij uitzicht over de Dordogne-meander en de wijde omgeving. We kijken van boven op de voorbijvliegende raven en zwarte wouwen.
Terug in Trémolat drinken we een kopje koffie en vervolgen dan de route, naar beneden naar de Dordogne. Het zal vandaag de koudste dag van de week blijken (16 graden) en als we bijna bij de Dordogne zijn valt er een heel kort buitje. Dat blijft de enige neerslag waar we deze week mee te maken krijgen. Verderop is een nogal krakkemig uitziend zitje aan de rand van de Dordogne (eigenlijk meer een vlonder boven de Dordogne) waar we ons brood eten. Dan door een beetje parkachtig landschap met veel grote huizen en enorme tuinen terug naar het beginpunt. De eerste dag is goed voor tien soorten wilde orchideeën, waarvan ik twee soorten nooit eerder zag.
route Saint-Cyprien; route Trémolat; natuur
Het tweede deel van de route brengt ons bij ons logeeradres voor de rest van de week in Saint-Cyprien. We doen het rustig aan want het is nog maar zo'n 450 kilometer en we kunnen pas na drie uur bij ons appartement terecht. Dat lukt best, want bij de eerste stop vind ik op de parkeerplaats langs de snelweg onder andere harlekijn, zenegroen, en gulden sleutelbloem.
Het appartement blijkt midden in het centrum van het plaatsje dat niet al te groot is, maar er zijn wel wat winkels, restaurants en terrassen. Het is midden in de Dordogne maar toch niet heel toeristisch, misschien omdat het net niet helemaal aan de rivier ligt. Die is twee kilometer lopen vanaf het appartment, en dat is natuurlijk ons eerste wandelingetje nadat we ons hebben geïnstalleerd.
Ook hier is veel te zien. We zien steeds opnieuw zwarte wouwen (en dat blijft de hele week zo). Hier en daar natuurlijk ook bijzondere planten, en de natuur is hier ook al een beetje verder natuurlijk. Bij de Dordogne komen we uit bij een camping waar nog niets te doen is, die is gelegen tussen de drie bruggen. Aan de ene kant een spoorbrug en verkeersbrug die in gebruik zijn, en een honderdtal meters verderop de niet meer als zodanig in gebruik zijnde spoorbrug "Le Garrit". Je kunt nog wel te voet over dit industrieel monument en die kans laten we natuurlijk niet ongebruikt.
Boven de rivier vliegen talloze zwaluwen. Zo te zien allemaal boerenzwaluwen en huiszwaluwen maar even later zit er onder de autobrug een rotszwaluw, dus die zullen er ook wel tussendoor vliegen. Ook witte kwikstaarten en een enkele grote gele kwikstaart zijn steeds op jacht op de vele insecten die boven het water vliegen.
We zijn onderweg naar de Dordogne en logeren, net als zes jaar geleden, in een mooi hotel in Orléans, aan de Loire, en op loopafstand van het centrum. De drukte in Parijs hebben we overleefd en er zijn nog een paar uurtjes om langs de rivier te lopen en te genieten van een mooie zonnige avond.
Er bloeien al gelijk allerlei interessante planten, en boven de rivier zijn visdiefjes actief. In de bomen en struiken horen we steeds weer nachtegalen. Via een mooi rondje komen we in het centrum terecht en eten wat op een terras in de gezellige uitgaangsbuurt bij wat een Aziatisch restaurant blijkt. Heerlijke avond.
Zomer. Het wordt ook in Groningen wel 25 graden. Maar nu (half elf 's avonds) is er een enorm noodweer losgebarsten met heel veel bliksem, regen, en hagel.
Bij Lauwersoog is tussen de camping en de dijk een draaihals gezien, en er zitten ook nachtegalen. De nachtegalen laten zich heel goed horen. En even later zit ook de draaihals midden op het pad om zich heen te kijken. Ik kan minuten lang van tamelijk dichtbij het beestje bekijken.
We vertrekken weer uit Roermond en voordat we "vogelnestjes" eten in Berlicum lopen we nog een stuk door De Hamert, mooi natuurgebiedje dat deel uit maakt van de Maasduinen en waar we al eens eerder waren. Eerst langs het gekste kanaal dat ik ken: Gelderns-Nierskanaal dat er gewoon uitziet als een kronkelende beek. Daarna mooi heidegebied met hoogteverschillen, waar de boompiepers constant te horen zijn, en terug langs de Maas waar al volop kruisbladwalstro bloeit.
route Roermond; route de Hamert; natuur
Veel mooiere route dan gisteren. Het begint eigenlijk al bijna gelijk in Sittard waar de route de "langste beek van Nederland" volgt: de Geleenbeek. Daarna grote stukken door Duitsland bij Isenbruch (erg mooi en rustig) en dan door IJzerenbosch. Een klein stukje Susteren kunnen we niet ontwijken maar daarna is het weer aardig langs een opnieuw meanderende beek en door een stukje bos naar Slek. Verder door wat bosjes ten oosten van Echt met meerdere koninginnepages en dan volgt een heel mooi stukje langs de rand van het beekdal van de Vlootbeek tot aan Montfort.
's Avonds opnieuw genieten van het terras langs de Roer.
route Roermond; route Sittard - Montfort; natuur
Wachtend op de bus naar ons vertrekpunt in Montfort komen we twee bekenden uit Groningen tegen die ook vanuit Montfort, maar de andere kant op, een stukje Pieterpad lopen. Wij lopen van Montfort terug naar het noorden (met de zon dus achter). In het begin lopen we daarbij tegen de deelnemers van een Kennedymars in, maar die zijn we al snel kwijt. Het begin van de route is aardig, langs de rand van een bosje: Het Sweeltje.
Daarna is het saai: dwars door Sint Odiliënberg. Tussen Odiliënberg en Melick lopen we mooi door het dal van de Roer maar dat duurt niet lang en dan volgt opnieuw een lang saai stuk door het dorp Melick en industrieterrein ten zuidoosten van Roermond waarbij we opnieuw de IJzeren Rijn passeren.
Vanaf km 12 is het plots heel aardig: hier lopen we langs een beekje door een voormalige meander van de Maas. Overal sporen van bevers. Verderop nog zo'n mooi stukje, Het Spik. Daarna wat saaier, maar wel door het bos wat vanwege de warmte toch prettig is. Om Boukoul heen en dan zijn we terug in Swalmen waar we in het najaar bij de vorige route ook al eens arriveerden. Boven de beek vliegt een grote gele kwikstaart.
's Avonds zitten we nog uren op een terras aan de Roer.
route Roermond; route Montfort Swalmen; route Roermond; natuur
Goede vrijdag. We hebben een paar dagen Limburg geboekt om nog twee etappes van het Pieterpad te lopen. De weersverwachting is buitengewoon: vier dagen lang een strakblauwe lucht en de temperatuur loopt 's middags steeds op tot zo'n 25 graden.
Vandaag rijden we dus naar Limburg, en 's middags bezoeken we het nationale park De Meinweg. Dat zal dan wel het enige NP in Nederland zijn waar we nog nooit geweest zijn. We lopen er twee rondjes. Eerst vanaf Station Vlodrop (blijkbaar genoemd naar een voormalig station langs de roemruchte voormalige spoorlijn IJzeren Rijn). Dit is een heel mooi stukje langs de Roode Beek die hier de grens tussen Nederland en Duitsland vormt. Er is een mooi vlonderpad aangelegd. Met de plantengroei valt het een klein beetje tegen al kan ik met enige moeite nog wel goudveil onderscheiden. De verwachte sleutelbloemen zie ik niet.
Daarna rijden we een klein beetje verder en lopen dan door een mooi open heideterrein, en ook al langs een grensbeek. De Meinweg is eigenlijk een uitstulpsel van Nederland dat aan drie kanten door Duitsland wordt omgeven. De Roode Beek is de zuidelijke grens, en nu lopen we langs de noordelijke grens, de Bosbeek. Bij de Rolvennen, een paar mooi gelegen vennetjes, zie ik de eerste libel van het seizoen, en gelijk een nieuwe soort: een Bruine winterjuffer. Als we teruglopen maken we even een kleine omweg door het bos vanwege een stier aan de verkeerde kant van het hek. Een everzwijn gaat er rennend vandoor. De Meinweg is naast de Veluwe de enige plek in Nederland waar everzwijnen niet geschoten mogen worden.
's Avonds lopen we vanuit ons logeeradres in Roermond nog even door de stad en eten natuurlijk asperges.
route de Meinweg - Vlodrop; route de Meinweg - Herkenboscherheide; route Roermond; natuur
Wat is het voorjaar toch een stuk leuker dan de rest van het jaar. Eerst komt over het kanaal langzaam tegen de wind in vliegend een rode wouw over. Even later vliegt er ook al een lepelaar voorbij. Boven 't Stort is een paartje bruine kiekendieven verliefd. En boven Noordhorn komt zomaar een visarend voorbij. Op de weilanden achter Noordhorn zijn bruine en blauwe kiekendieven actief, net als natuurlijk buizerds en torenvalken.
Eerst even naar de Onlanden. Nog steeds zonnig en koud. Er is niet zoveel te zien, maar wel de hele tijd bruine kiekendieven. Ook veel blauwborsten en snorren.
Dan samen naar de Drentsche Aa. Bekend rondje, maar altijd leuk. Leuke verrassing: een rode wouw voert tot drie keer toe voor ons een mooie show op. We kunnen hem heel goed zien.
's Avonds nog een uurtje naar Matsloot. Twee keer een lepelaar en twee zomertalingen vallen het meest op. De bruine kiekendieven zijn er nu ook weer de hele tijd.
route Eiteweerd; route Westlaren; route Matsloot; natuur
Ik ben even na half zeven op de nieuwe parkeerplaats bij Haarle voor een mooie tocht door het Nationaal Park de Sallandse Heuvelrug. Het vriest, maar het is onbewolkt. Deze tijd van het jaar zou je hier 's ochtends vroeg de korhoen moeten kunnen horen en zien. Rond km 3 hoor ik ze wel, maar ik zie ze niet. Ondertussen wel steeds boompiepers, vinken en roodborsttapuiten.
Ik loop een rondje om het gebied dat gedurende het broedseizoen gesloten is en als ik bijna terug ben bij diezelfde plek word ik door twee vogelaars gewaarschuwd dat zo'n 300 meter verder een haan te zien is in de top van een sparretje.
Verderop zie ik inderdaad "iets" in de top van een boompje en ook hoor ik het typische geluid weer. Met enige moeite ontwaar ik "een zwarte kip met een rode pet". Even later vliegt de haan op en vliegt met een grote boog om me heen - steeds te ver om aardig op de foto te krijgen.
Na dit hoogtepunt gaat de route verder, ik moet enigszins improviseren omdat ik van te voren niet kon achterhalen welke paden nu wel en niet zijn afgesloten tijdens het broedseizoen. Bij het uitzichtpunt op de Holterberg vallen een paar sneeuwvlokken en even voordat ik terug bij de auto ben valt er een pittige hagelbui. In de auto terug nog meer winterse buien. Komende week wordt het weer zomer, zeggen ze.
Kort rondje vanaf het bosje bij de nieuwe uitkijktoren van de Onlanden. Er is haast niets te zien, voor de verandering.
Dagje uit met collega's naar Scheveningen en Den Haag. Aanleiding: het enige Georgische restaurant in Nederland, Suhumi. Georgisch eten is volgens onder andere onze Georgische collega erg lekker. Dat klopt. En enorm overvloedig.
Voor die tijd lopen we een mooi rondje door Meijendel. Het is weer winter, maar de zon schijnt volop, en na afloop heeft iedereen rode gezichten. Onderweg vliegt er een houtsnip op (nieuwe soort!). Op de bekende watertoren zit een slechtvalk.
Pas tegen 1 uur thuis.
route Scheveningen; route Suhumi; natuur
Ik ben nauwelijks de auto uit of een visarend komt langzaam rondjes vliegend over. Te hoog voor mooie foto's, maar wel leuk om de eerste van het jaar te zien. Verderop steeds weer bruine kiekendieven, er moeten er hier tientallen zijn. Eerste rietzanger.
's Middags met Petri naar Heiligerlee voor een aardig rondje dat gisteren in het Dagblad van het Noorden stond. Het rondje verbindt twee "beleefroutes", door de gebiedjes "De Hoogte" en "De Garst". In dat eerste gebiedje zitten opvallend veel zwartkoppen, de eerste van het seizoen voor mij. Omdat het vandaag heel zonnig en warm is zijn er voor het eerst dit jaar veel vlinders. De routes lopen over "Groningse Stuwwallen", en dat kun je bij De Garst nog goed zien.
In Heiligerlee kom je ook langs het standbeeld van Graaf Adolf. Dat boeit me niet, maar wel de enorme zwarte populier uit 1873, "Met een omtrek van vijf meter is dit een van de dikste bomen van de provincie Groningen".
Koffie met een praatje (en een grote aardbei met slagroom) bij het rustpunt in Westerlee ("rustpunt GArSTVRIJ").
's Avonds met hele gezin bowlen en uit eten.
route Eiteweert; route Heiligerlee; natuur
De beloofde opklaringen en zachte lucht laat erg lang op zich wachten, maar er is wel heel veel te zien. 's Ochtends vroeg al gelijk een paar beflijsters: die heb ik nog niet eerder "spontaan" gezien. Verderop krijg ik ondanks de nevel vier kraanvogels te zien en vooral te horen. En ook nog eens meerdere klapeksters.
Zo ongeveer halverwege scoor ik een beker koffie in het bezoekerscentrum bij Benderse. De mensen van Natuurmonumenten zijn nieuwegierig naar mijn waarnemingen, en de beflijsters en kraanvogels worden met handgeschreven pijlen op een grote kaart gemarkeerd. Ze vertellen dat er ook een rode wouw is gezien. Die zie ik op de terugweg ook: twee keer nog wel. Ook de kraanvogels laten zich weer zien en horen, en verder is er een zwarte specht die van dichtbij heel veel herrie maakt.
Heel donker weer. Weinig te zien of horen. Gisteren was de promotie van Rob van der Goot (met Rik als paranimf). Dat ging heel goed, en het feest was erg leuk.
Steeds snorren, bruine kiekendieven, en rietgorzen. Ook baardmannetjes en blauwborsten.
Bij Hekkum is het weer prachtig. Vandaag stelen de tientallen kemphanen de show. Ook veel grutto's en tureluurs natuurlijk. En langs het Reitdiep steeds bruine kiekendieven.
Zomertijd! Dus tijd na het avondeten voor een rondje. Ik kies voor Matsloot. Het is onbewolkt maar fris. De eerste snorren van het seizoen, en steeds bruine kiekendieven. Als het al haast donker is komt er ook nog even een blauwe kiekendief voorbij: nog niet vertrokken dus, of blijft hij hier?
|
Copyright: de teksten van de looblog zijn "public domain". De foto's zijn beschikbaar onder de Creative Commons "Attribution, No derivatives" licentie.