| Gertjan's Looblog | Januari 2020 |
|
| Gertjan's Looblog | Januari 2020 |
|
Via de pestvogels (er zaten er nu maar zes) naar de bushalte.
De pestvogels zitten er nog steeds. De Aduarders weten dat inmiddels ook (via onder andere Twitter en Facebook, blijkbaar, maar dat volg ik zelf niet). Vanochtend loop ik na het ontbijt ook weer eens die kant op. Tegen tien uur op zondagochtend staan er toch al weer drie auto's in de berm. Ze zitten er dus weer. En ik kan ze van heel dichtbij fotograferen. Erg lief: twee pestvogels samen op een takje en de een geeft een besje van de meidoornstruik door aan de ander.
's Middags lopen we samen een heel aardig rondje door de Peazemerlannen. Een velduil laat zich een paar keer mooi zien (het kunnen er ook meer zijn geweest). Ook steeds weer kleine zilverreigers - ook al een lokale specialiteit. En natuurlijk blauwe kiekendieven. Ook een witbuikrotgans, maar van heel ver en dus moeilijk te zien.
route Nijlandsterpolder; route Peazemerlanen; foto's; natuur
Het wordt grijs en mistig, en miezerig in het noorden. Ik kies voor een paar plekjes in het zuidwesten waar de laatste weken bijzondere vogels zijn gespot. Eerst naar Oostvoorne. Daar zit al een paar weken een grote trap. Als ik er rond kwart voor negen ben is het nog bijna donker en een beetje mistig. Toch is er iemand net iets eerder aangekomen. We staan op een smal modderig weggetje langs een weilandje. Daar lopen een paar knobbelganzen en ook de grote trap is gelijk te zien. Heel langzaam wordt het iets lichter en de vogel komt ook nog een paar meter dichterbij. Er zijn meer belangstellenden. Als een brede tractor er door wil is het tijd om verder te gaan.
In Bleiswijk is een kokardezaagbek gezien, in een watertje in een industrieterreintje. Ik vind de vogel niet, maar 's avonds blijkt dat hij toch weer gespot is. Dan door naar Hoofddorp waar in de Toolenburger Plas al wekenlang een parelduiker rondzwemt. Ook deze zie ik niet, terwijl ik toch de hele plas rondloop.
De laatste stop is bij Zwolle, niet ver van het veer over de Vecht, bij de Agnietenberg. Hier zit in een van de plasjes in de uiterwaarden van de Vecht een Amerikaanse smient. Op de foto's die de laatste dagen zijn gemaakt kun je zien dat het vermoedelijk niet mee valt om de vogel te spotten: veel onduidelijke foto's waar de Amerikaanse smient maar met moeite is te onderscheiden. In eerste instantie zie ik de vogel niet, al meldt iemand die er al wat langer staat dat hij "net nog" in beeld was. Ik loop eerst een rondje door dit gebied. Mooi kleinschalig rivierlandschap. De uiterwaarden van de Vecht worden hier "Buitenland" genoemd. Als ik weer terug op de dijk ben zijn er nog wat meer belangstellenden en even later komt de vogel een paar keer in beeld. Ver weg, maar toch duidelijk genoeg.
Een score van vijftig procent dus, maar weinig kilometers te voet en veel kilometers per auto.
route Toolenburger Plas; route Langenholte; foto's; natuur
Gisteren waren de pestvogels er nog, en ook vanochtend zijn ze alle zeventien present. Ik ben niet de enige die komt kijken.
Nog steeds geen auto. 's Ochtends fiets ik eerst even langs de plek waar ik dinsdag (en woensdag en vrijdag) de pestvogels heb gezien, maar nu zijn ze er niet. Bij het begin van het fietspad is een informatiebordje geplaatst voor een slachtoffer van de Tweede Wereldoorlog. Ik fiets verder naar het begin van de Roderwolderdijk voor een aardig rondje door de Onlanden. Een flinke bui waait op onnavolgbare wijze om me heen. Ik blijf droog terwijl in de berm de hagelsteentjes liggen te smelten. Daarna gaat de zon schijnen en het blijft de rest van de dag zonnig.
In het westelijk deel van de Onlanden is weinig te zien. Via het nieuwe tunneltje onder de N372 door ga ik verder over de Zanddijk. Rond km 8 zit opnieuw de klapekster die hier de laatste weken veel is gezien. Hij is even mooi aan het bidden. Een auto stopt en men vraagt wat dat voor bijzonder vogeltje was. Een klapekster dus.
Verder over de grasdijk in de richting van de uitzichttoren. Wilde zwanen, opnieuw, rond km 10.5. Bij het pad naar de uitkijktoren raak ik in gesprek met een stel. Die hebben de winterjas uitgedaan: Nederlandse winters anno 2020. De Drentsedijk is vol met hardlopers: het is vandaag de "Groene 4 mijl". Om de hardlopers niet in de weg te lopen kies ik de buitenbocht en de berm. Terug via de grasdijk langs het watertje met de naam "Gouw".
Natuurlijk fiets ik weer even langs de pestvogels. Het is druk. Een tiental auto's, en fietsers en wandelaars. Dus de pestvogels zijn er vandaag weer. Vanwege het mooie weer ook veel toevallige voorbijgangers die natuurlijk willen weten wat er aan de hand is. Ook veel fotografen en vogelaars. Altijd leuk. Ik maak een praatje met deze en gene, en iemand fluistert me de plaats van een met veel klimop begroeide boom in Aduard in waar een groep van acht ransuilen meestal de dagen doorbrengt.
Geen auto. Ik neem de trein naar Almere Oostvaarders, en loop daarvandaan om de Oostvaardersplassen tot ik uiteindelijk in Lelystad weer bij het station uitkom.
Vanaf het stationnetje in Almere ben je in twee kilometer aan de rand van het natuurgebied, en dan is het gelijk heel aardig - ook omdat de zon er zo nu en dan doorheen komt al zijn er ook geregeld buien. Ik zie op de grote vlakte de edelherten, vooral vanaf een paar uitkijkheuvels. Ook een blauwe kiekendief laat zich zien. In het riet is een Cetti's zanger duidelijk aan het zingen. Verderop laten ook de baardmannetjes zich horen.
Bij km 7 kom ik op het fietspad langs de N701, de Oostvaardersdijk. Dit deel van de route is een beetje taai. Op het IJsselmeer is niet veel te zien. Langs de dijk soms groepjes waterpiepers. En deze kant van het natuurgebied is bijna alleen water. Een stukje voorbij de tweede parkeerplaats zit een vos aan de onderkant van de dijk. Hij blijft gewoon zitten, ook als hij me ziet en ik minder dan tien meter van hem vandaan ben. Bij km 18 is een mooie vogelhut, maar helaas geen vogels.
De route gaat via Lelystad Haven, "het Werkeiland", het oudste stukje van Oostelijk Flevoland. Interessante geschiedenis die hier in 1950 begon.
Over het nieuwe fietspad langs het kanaal en het Aduarderdiep. Als ik net voorbij de bocht ben zit er een mooie groep pestvogels in een boom! Ze fourageren op de meidoorns. Magnifiek. 's Middags nog een kort rondje maar dan zie ik ze niet meer.
Steeds cruiseschepen die zich door het smalle Aduarderdiep manouvreren op weg naar Groningen: extra slaapplaatsen voor Eurosonic/Noorderslag dat morgen begint.
In de stromende regen. Weinig tot niets te zien. Toch lukt het na enige moeite om de witoogeend weer eens te zien in het Smitsveen.
Fantastisch begin als ik bij Paesens de dijk over kom. Ik zie gelijk een aantal blauwe kiekendieven, velduilen vliegen op, en een grote groep fraters is actief aan de voet van de dijk. Velduilen blijf ik het eerste uurtje constant zien. Zoveel heb ik er nog nooit bij elkaar gezien. Moeilijk te tellen, maar minstens twintig denk ik.
Langs de dijk naar Wierum en dan verder naar Het Schoor (bij Ternaard). Dat is ook een aardig stukje buitendijks gebied waar je aan de buitenkant omheen kunt lopen. In een grote groep rotganzen zitten ook een paar roodhalsganzen. Opnieuw fraters. En een mooie groep strandleeuweriken.
Dan terug, opnieuw langs de dijk. Net voorbij Wierum vliegt er tot drie keer toe een velduil op.
Omdat ik gisteren voor het eerst in jaren weer eens een volleybaltoernooitje heb gespeeld krijg ik last van spierpijn waardoor de schapenhekjes steeds lastigere hindernissen vormen.
Frustratie: als ik net de batterij van het fototoestel aan het vervangen ben komt er een ijsvogel mooi poseren op slechts een paar meter afstand. Als het toestel weer paraat is, is de vogel gevlogen, natuurlijk.
Minirondje voor het weer tijd is om terug te gaan.
Regendag. In de stromende regen loop ik na het ontbijt door de haven van Oudeschild. Toch nog een groepje sneeuwgorzen, en een zeehondje in de haven. Het blijft regenen, en daarom kiezen we voor het regenprogramma: Museum Kaap Skil, waar we zo'n beetje naast logeren. Aardig museum over de geschiedenis van Oudeschild, en dan met name de "Rede van Texel" waar in de zeventiende eeuw de grote schepen van onder andere de VOC vertrokken voor hun wereldreizen. Vooral de maquette in de kelder is leuk.
Als we rond drie uur R. en A. weer bij de veerboot hebben afgezet is het eindelijk droog. We lopen nog even samen naar Prins Hendrik. De wind is gedraaid naar het westen en daarom lopen we mooi beschut achter de Waddendijk. De flamingo is er niet meer. Wel vliegt er nog een grote groep sneeuwgorzen over.
route Oudeschild; route Prins Hendrik; foto's; natuur
Slecht weer. R. en A. komen over voor twee dagen, en die haal ik om elf uur van de boot. Eerst even kijken bij de uitkijkplek bij Prins Hendrik, maar daar is de telescoop door de regen onbruikbaar. Geen flamingo. Ook even kort rondkijken bij de veerhaven. 's Middags is het iets beter als we met ons vieren een aardig rondje lopen bij de Slufter en de Muy. 's Avonds Texelse Tapas eten in het Havenhotel.
route Prins Hendrik; route Veerhaven; route De Slufter; foto's; natuur
Na de prachtige dag gisteren volgde een avond en nacht met "code rood" vanwege de mist, en ook vandaag is het zeer grijs en mistig. Niets te zien dus. 's Ochtends even door de haven, en daarna samen een rondje vanaf Westerslag. Eerst over het strand, en dan via de Duinen van Texel weer terug. Ondanks het slechte zicht zijn er grote groepen smienten te zien die in zuidelijke richting vliegen. Het stukje tussen km 8 en km 10 is leuk ("Ploegelanden"), en heel anders dan de rest van het eiland.
route Oudeschild; route Duinen van Texel; foto's; natuur
|
Copyright: de teksten van de looblog zijn "public domain". De foto's zijn beschikbaar onder de Creative Commons "Attribution, No derivatives" licentie.